Κριτική στη Γερμανία για το πλεόνασμά της
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πρωτόγνωρες εικόνες για τη γερμανική μεταπολεμική κοινοβουλευτική ιστορία στη Θουριγγία: Φιάσκο η πρώτη προσπάθεια σύστασης του κοινοβουλίου υπό την ακροδεξιά AfD [video]
Η «ατμομηχανή» της Ευρώπης ξέμεινε από δυναμική: Στασιμότητα προβλέπεται για τη γερμανική οικονομία, οι επιχειρήσεις ενίστανται, η ανεργία ανεβαίνει
Οι Αμερικανοί έχουν κάθε δικαίωμα να ασκούν κριτική στη γερμανική πολιτική, ανεξαρτήτως των δικών τους οικονομικών προβλημάτων, ισχυρίζεται ο Martin Wolf σε άρθρο γνώμης για τους FINANCIAL TIMES («Germany is a Weight on the World»).
Το γερμανικό πλεόνασμα αποτελεί σημαντικό ζήτημα, κυρίως για το μέλλον της ευρωζώνης. Τα εξαγωγικά πλεονάσματα δεν αποτελούν απλώς δείκτη ανταγωνιστικότητας αλλά και ένδειξη μιας υπερβολικής παραγωγής σε σχέση με τις δαπάνες. Οι πλεονασματικές χώρες εισάγουν τη ζήτηση που δεν παράγουν εσωτερικά. Όταν η παγκόσμια ζήτηση είναι μεγάλη, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, εφόσον οι ελλειμματικές χώρες χρησιμοποιούν τα χρήματα που δανείζονται σε δραστηριότητες που μελλοντικά θα τους βοηθήσουν να εξυπηρετήσουν τα χρέη που δημιουργούν.
Δυστυχώς είναι κάτι που συμβαίνει σπάνια, εν μέρει επειδή οι ελλειμματικές χώρες ωθούνται να επενδύσουν σε μη εμπορεύσιμες δραστηριότητες, εξαιτίας της προσφοράς φθηνών εισαγωγών από τις πλεονασματικές χώρες. Οι δραστηριότητες αυτές δεν υποστηρίζουν την εξυπηρέτηση του διεθνούς χρέους. Επί του παρόντος, τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά και η ζήτηση είναι χρονίως ελλειμματική παγκοσμίως, επομένως η εισαγωγή ζήτησης από τις πλεονασματικές χώρες καθιστά ‘ζητιάνους’ τις ελλειμματικές και εκτραχύνει την παγκόσμια οικονομική ένδεια. Γι αυτό το λόγο, το δεύτερο τετράμηνο του 2013, το ΑΕΠ της ευρωζώνης ήταν 3,1% χαμηλότερο από τα καλύτερα ποσοστά του προ κρίσης και 1,1% χαμηλότερο από ό,τι πριν μια διετία. Η γερμανική οικονομία αφαιρεί ζήτηση και επόμενο είναι η ευρωζώνη να κατευθύνεται προς τον αποπληθωρισμό.
Με την ζήτηση να είναι αναιμική ο πληθωρισμός μπορεί να υποχωρήσει περισσότερο και οι χώρες σε κρίση υποχρεώνονται να βιώσουν τον αποπληθωρισμό που καθιστά την πολύ υψηλή ανεργία αναπόφευκτη και αυξάνει την πραγματική αξία του χρέους. Η νομισματική πολιτική σήμερα λειτουργεί με φόντο ένα ανίσχυρο τραπεζικό σύστημα, μεγάλα χρέη στις αδύναμες χώρες και αποστροφή για δανεισμό στις πιστώτριες χώρες. Ο μόνος τρόπος να γίνει αποτελεσματική η νομισματική πολιτική είναι να μειωθεί η συναλλαγματική αξία του ευρώ. Καθώς οι αδύναμες χώρες μειώνουν τα εξωτερικά τους ελλείμματα και οι πιστώτριες παραμένουν πλεονασματικές, η ευρωζώνη παράγει τεράστια εξωτερικά πλεονάσματα, που θα πρέπει να διευρυνθούν για να υπάρχει ελπίδα να περιοριστεί η ανεργία στις ελλειμματικές χώρες.
Η ευρωζώνη δεν θα μπορέσει να επανέλθει στην ευημερία στη βάση μιας ανάπτυξης με εξαγωγικό προσανατολισμό εξαιτίας του μεγέθους της. Πρέπει να σημειώσει και εσωτερική ισορροπία. Οι μύθοι στους οποίους βασίστηκε η παρούσα πολιτική (η κρίση οφείλεται σε δημοσιονομικά κακούς χειρισμούς και όχι στις ανεύθυνες διασυνοριακές ροές πίστωσης, η δημοσιονομική πολιτική δεν παίζει ρόλο στη διευθέτηση της ζήτησης, η αγορά κυβερνητικών ομολόγων από τις κεντρικές τράπεζες οδηγούν στον υπερπληθωρισμό, η ανταγωνιστικότητα καθορίζει τα εξωτερικά πλεονάσματα και όχι η ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ανεπαρκούς ζήτησης) είναι επιζήμιοι και διακινδυνεύουν την παγίδευση των αδύναμων κ-μ σε ημι-μόνιμες υφέσεις που μπορεί να οδηγήσουν τελικά στην αγωνιώδη διάσπαση της ίδιας της νομισματικής ένωσης.
http://www.ft.com/cms/s/0/291a5ca6-42ec-11e3-8350-00144feabdc0.html