Αφήνουν το καράβι να βυθιστεί
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Κύπρος παραμένει συνεπής στις διαχρονικές της θέσεις για το Κόσοβο: Προσηλωμένη στον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, λέει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ
Ικανοποίηση του Νίκου Χριστοδουλίδη για τα συμπεράσματα των Βρυξελλών στα ευρωτουρκικά; Στάλθηκε «θετικό μήνυμα» για Κυπριακό λέει ο Πρόεδρος της Κύπρου
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Αυτό που θα γίνει στο τέλος είναι η πλήρης απαξίωση της πολιτικής και των θεσμών. Η κρίση προκάλεσε πολλές αποκαλύψεις σκανδάλων, που διαχρονικά κρύβονταν κάτω από το χαλί. Σκάνδαλα ορατά, παρέμεναν βυθισμένα στο σκοτάδι της διαπλοκής και πολλοί ήταν εκείνοι, οι οποίοι τα προσπερνούσαν γιατί τα θεωρούσαν «μέρος του παιχνιδιού».
Η ευκαιρία για έστω και διορθωτικές κινήσεις (αν και θα έπρεπε να συντελούνταν ανατροπές) φαίνεται να χάνεται. Υπάρχει ο κίνδυνος ο πόλεμος που μαίνεται στο εσωτερικό να οδηγήσει σε συγκάλυψη. Ο φόβος των αλληλοαποκαλύψεων αποτελεί πρακτική που κατέστησε τους δημοσίως ορκισμένους εχθρούς να συνεννοούνται πίσω από τις κουρτίνες της πολιτικής.
Τα αποκαλυπτήρια είναι αλλεπάλληλα και το χρήμα που διακινήθηκε ασύλληπτα μεγάλο. Από τη μια είναι η διακίνηση με συντεταγμένες διαδρομές της μίζας και από την άλλη το μαύρο χρήμα σε σακούλες, που μετά ξεπλυνόταν και με αποδείξεις.
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου.
Δεν θα ασχοληθούμε με τις «ιδιωτικής φύσεως» παρεξηγήσεις του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας με τον μέχρι πρότινος εθνικό εργολάβο. Είναι μια άλλη… πονεμένη ιστορία, την οποία καλείται να κουβαλήσει στην πλάτη του το ΑΚΕΛ. Όπως και την πενταετία της προηγούμενης διακυβέρνησης. Μιας διακυβέρνησης, που πλην του πολιτικού κόστους, φαίνεται να έχει ανοίξει και λεωφόρους στο κόμμα για να κάνουν κάποιοι τους τροχονόμους, ώστε οι διαδρομές να περνούν και από τα δικά του ταμεία (και όχι μόνο).
Μέχρι την εμφάνιση του κ. Μιλτιάδη Νεοφύτου, η αντίδραση του ΑΚΕΛ σε σχέση με τις συλλήψεις στελεχών του αλλά και τα όσα τους καταμαρτυρούσαν, παρέπεμπε στην εύκολη καταγγελτική οδό. Συνωμοσιολογία και σκευωρίες. Η επικοινωνιακή πολιτική, ωστόσο, πλήγηκε μετά που δέχθηκαν και «φίλια πυρά».
Το θέμα με τη σκευωρία, όπως παρουσιάζεται, χρησιμοποιείται από τη μια για συσπείρωση του σκληρού πυρήνα αλλά και από την άλλη ως μοχλός πίεσης και προς άλλους πολιτικούς χώρους για πιθανές αποκαλύψεις. Όσο, όμως, δεν δίνονται στοιχεία, το όλο ζήτημα λειτουργεί μπούμερανγκ και στέλνει ένα μήνυμα: «Εάν δεν πάθουν τίποτε οι δικοί μου, τελειώνει και η σκευωρία…»
Η ιστορία με τις πολιτικές διώξεις, θα μπορούσε υπό διαφορετικές συνθήκες να ήταν και διασκεδαστική, ωστόσο οι πολίτες βιώνουν τόσο μεγάλα προβλήματα, χάνεται και το χιούμορ (αναγκαία επανάληψη: για πολιτικές διώξεις μπορεί να κάνει λόγο η αριστερά στην Ελλάδα. Διώχθηκε για τις απόψεις και τις ιδέες της. Δεν διώχθηκε για ύποπτες συναλλαγές).
Όταν έρχονται στο προσκήνιο τέτοιες ιστορίες, η επιλογή –στην προκειμένη περίπτωση το ΑΚΕΛ– είναι μία, εάν και εφόσον υπάρχει η δύναμη και η θέληση: Ανατροπές, αυτοκάθαρση και εκλογές. Διαφορετικά το καράβι θα βυθιστεί με όλους μέσα. Κι αυτούς που έχουν ευθύνες και αυτούς που δεν έχουν…