Ελλαδα
#Tags:
Χρυσή ΑυγήΕυρωζώνηκρίσηΑμφισβήτηση του τέλους της κρίσης στην Ευρωζώνη από αρθρογράφο της FT
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στα προβλήματα που ενδέχεται να ανακύψουν στην ευρωζώνη, που μόλις έχει επιτύχει μια εύθραυστη ανάκαμψη, αναφέρεται άρθρο του Tony Barber για τους FINANCIAL TIMES («Fixing the Eurozone is a Labour Worthy of Hercules»).
Το άρθρο αναφέρεται στον κίνδυνο κατάρρευσης των κυβερνήσεων της Ιταλίας και της Σλοβενίας, που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, και σε αντίστοιχα προβλήματα στην Ιρλανδία, ενώ πολιτικό ρίσκο ενέχει και η κατάσταση στην Πορτογαλία και την Ελλάδα, πρόκειται όμως για περιπτώσεις που αν επικρατήσει η λογική είναι διαχειρίσιμες.
Αναφορικά με την Ελλάδα, ο συντάκτης υποστηρίζει ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος ενδεχόμενα προέρχεται από την δίωξη της ‘Χρυσής Αυγής’. Εάν οι πολίτες εκλάβουν την δίωξη ως δράση ενός κατεστημένου του οποίου η επικών διαστάσεων κακή διακυβέρνηση έφερε το έθνος προ της αβύσσου και αντιμετωπίσουν τη ‘Χρυσή Αυγή’ ως θύμα, ίσως να υπάρξει πολιτική αστάθεια.
Σε ένα τέτοιο κλίμα ο ΣΥΡΙΖΑ θα βελτίωνε επίσης τα ποσοστά του. Ο προϋπολογισμός του 2014 προβλέπει μικρή ανάπτυξη, αλλά η ανεργία παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα και η πικρία προς το πολιτικό κατεστημένο είναι διάσπαρτη. Κώλυμα μπορεί να παρουσιάσουν και οι Ευρωεκλογές, εάν επικρατήσουν αντι-ευρωπαϊκά και αντικαθεστωτικά κινήματα, καθώς θα περιοριστούν οι δυνατότητες του Ευρωκοινοβουλίου και οι κυβερνήσεις θα γίνουν προσεκτικότερες σε ό,τι αφορά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Όλες οι πολιτικές δράσεις (τραπεζική ένωση, αντιμετώπιση του πιστωτικού ελλείμματος στις υπό κρίση χώρες, μείωση της ανεργίας, βιωσιμότητα του ελληνικού και των άλλων χρεών) που απαιτούνται για να αντιμετωπιστεί η κρίση όμως, εξαρτώνται από τη στενή συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων και από τη βούληση για μεγαλύτερη εμβάθυνση στην ενοποίηση της ευρωζώνης.
Ο κίνδυνος, καταλήγει ο Barber, μπορεί τελικά να είναι η αυταρέσκεια των ηγετών της ευρωζώνης που θεωρούν πως ο κίνδυνος έχει ξεπεραστεί.
http://www.ft.com/cms/s/0/4dd553b8-2f5d-11e3-8cb2-00144feab7de.html
Παρεμφερές είναι και άρθρο γνώμης στην GUARDIAN που ισχυρίζεται πως παρά την πεποίθηση των Ευρωπαίων ηγετών, στην πραγματική οικονομία η κρίση δεν έχει τελειώσει και μπορεί μόλις να ξεκινά («Crisis over in the Eurozone? Not in the Real World»). Το άρθρο παραθέτει μελέτη της Διεθνούς Ομοσπονδίας του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου, σύμφωνα με την οποία «Η οικονομική κρίση δημιουργεί τις συνθήκες για μια ευρεία κοινωνική κρίση, όπου το διευρυνόμενο χάσμα στον καταμερισμό του πλούτου (οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι) και ο ανταγωνισμός για τους συρρικνωμένους πόρους μπορεί να επιφέρουν ξενοφοβία, διακρίσεις, κοινωνικό αποκλεισμό, βία και προβλήματα οικογενειακής βίας». Στην Ευρώπη επικρατεί ανεργία, ειδικά μεταξύ των νέων, οι μεσαίες τάξεις βασίζονται όλο πιο πολύ στα επιδόματα, τα νέα ζευγάρια επιστρέφουν στην οικογενειακή εστία, μεγαλώνουν οι ουρές στα συσσίτια και τα παιδιά των φτωχών υποφέρουν από την μη παροχή δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. «Η Ευρώπη παραδοσιακά διατηρούσε την εμπιστοσύνη στο μέλλον των νέων, ακόμη και σε δύσκολες περιόδους. Όχι πια» σύμφωνα με την έρευνα. Το ευρωπαϊκό μοντέλο, ο κοινωνικός καπιταλισμός, αλλάζει, ως αποτέλεσμα της κρίσης και εξαιτίας της πολιτικής του Βερολίνου που υιοθετούν οι Βρυξέλλες. Η Καγκελάριος Μerkel ενδιαφέρεται κυρίως για την αναζωογόνηση της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας στον παγκόσμιο αγώνα για τον διαμοιρασμό της αγοράς και εκτιμά ότι οι δομικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, τα συνταξιοδοτικά συστήματα και τις υπηρεσίες υγείας, θα καταστήσουν την Ευρώπη έτοιμη να ανταποκριθεί στο διεθνή ανταγωνισμό. Ως αποτέλεσμα η κοινωνική, πολιτική και ψυχολογική δυσφορία αυξάνει. Από τις φασιστικές δολοφονίες στους δρόμους της Αθήνας έως την συρρικνούμενη μεσαία τάξη στην ίδια τη Γερμανία και τη Λετονία, όπου η λέξη γιατρός είναι συνώνυμη με υβριστικό χαρακτηρισμό, η Ευρώπη της Μerkel γίνεται ένας όλο και πιο ψυχρός τόπος.
http://www.theguardian.com/business/2013/oct/09/crisis-over-eurozone-not-real-world