Πωλ Σαρμπάνης: «Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν τελειώνει ποτέ»




Της Άννας Καραγιαννοπούλου
Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν αυτή την εβδομάδα από την ιστορική ομιλία του ηγέτη του κινήματος ισοπολιτείας λευκών και μαύρων στις ΗΠΑ, Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, με τίτλο “I have a dream….”.  Η ομιλία αυτή σηματοδότησε την αφετηρία για σαρωτικές αλλαγές στην αμερικανική κοινωνία όσον αφορά στις φυλετικές διακρίσεις.
Μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες αμερικανούς που συμμετείχαν στην πορεία στην Ουάσιγκτον και παρακολούθησαν την ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ εκείνη την ημέρα, ήταν και ο Ελληνο-Αμερικανός πρώην Γερουσιαστής, Πωλ Σαρμπάνης, μια ιστορική φυσιογνωμία της ομογένειας στις ΗΠΑ, που μίλησε στη ΦτΑ για την εμπειρία του και για την σπουδαιότητα της ομιλίας του Κίνγκ πριν 50 χρόνια.
Τον Αύγουστο του 1963, νεαρός τότε ο Πωλ Σαρμπάνης, εργαζόταν στο Συμβούλιο Οικονομικών Υποθέσεων του Λευκού Οίκου.  Οι διαδηλωτές κατά των φυλετικών διακρίσεων περνούσαν κάτω απ’ τα παράθυρα του γραφείου του και έτσι αυτός και ορισμένοι συνάδελφοι του αποφάσισαν να συμμετάσχουν στη πορεία και ακολουθώντας το πλήθος έφτασαν στο Μνημείο του Προέδρου Λίνκολν, στο πάρκο που διασχίζει το κέντρο της Ουάσιγκτον, και εκεί άκουσαν τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ να περιγράφει το όνειρο του για μια νέα Αμερική.
 
«Ήταν μια συγκινητική και φορτισμένη συναισθηματικά ομιλία.  Ο κόσμος είχε έρθει απ’ όλη τη χώρα.  Υπήρχε ανησυχία για το ενδεχόμενο βιαιοτήτων, αλλά δεν υπήρξε βία. Η πορεία εξελίχθηκε τελείως ειρηνικά και ξεκίνησε έτσι μια μεταμόρφωση της αμερικανικής κοινωνίας».
 
Η ομιλία “I have a dream….” «Έχω ένα όνειρο..», του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ αποτέλεσε ορόσημο στο κίνημα κατά των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ και όπως τονίζει ο Γερουσιαστής Σαρμπάνης, η ομιλία αυτή έστρεψε τον φακό της δημοσιότητας σ’ ολόκληρη τη χώρα στο κίνημα ισοπολιτείας.  Η ομιλία άλλαξε την ατμόσφαιρα και έδωσε στο κίνημα σοβαρότητα και κύρος που άγγιξε τόσο τον απλό αμερικανό, όσο και την πολιτική εξουσία του τόπου, όπως ο Πρόεδρος Κένεντι.
 
Συνέπεια αυτής της ομιλίας ήταν η σταδιακή ριζική αλλαγή της νομοθεσίας των ΗΠΑ, αρχικά για ίση μεταχείριση των μαύρων, που μέχρι τότε δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ούτε την ίδια πόρτα με τους λευκούς όταν έμπαιναν σε κάποιο κτήριο, και στη συνέχεια για αλλαγή της νομοθεσίας περί εκλέγειν και εκλέγεσθε, που όπως δήλωσε ο Γερουσιαστής Σαρμπάνης, επέφερε τεράστια αλλαγή στην Αμερική.
15 Μαρτίου 1965, Σέλμα Αλαμπάμα. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος με τον αιδεσιμότατο Κινγκ καταθέτουν στεφάνι στην κηδεία του ακτιβιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα Τζέιμς Ριμπ που δολοφονήθηκε από μέλη ρατσιστικών οργανώσεων.
 
Ο ομογενής πρώην νομοθέτης θεωρεί ως ένα απ’ τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ζωής του την συμμετοχή του σ’ αυτή τη διαδικασία αλλαγής της αμερικανικής νομοθεσίας, αρχικά ως μέλος της Αμερικανικής Βουλής και στη συνέχεια ως ένα απ’ τα ηγετικά στελέχη της Γερουσίας.  Και σήμερα, 50 χρόνια αργότερα πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική Αμερική, όπως λέει.
 
«Είναι εμφανές ότι έχουν αλλάξει πολλά τα τελευταία 50 χρόνια. Η χώρα είναι πολύ διαφορετική.  Όπως είχε πει και ο Κίνγκ δεν έχουμε ακόμη φτάσει στην “Γη της Επαγγελίας” αλλά κινούμαστε πολύ κοντά της. Έχει επιτελεστεί σημαντική πρόοδος, συμπεριλαμβανομένης και της εκλογής μαύρου αμερικανού στην προεδρία των ΗΠΑ για δύο τετραετίες.  Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται και ενδεχομένως να μην τελειώσει ποτέ, γιατί πάντα θα έχεις κάποιους ανθρώπους που θα τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα, αλλά η Αμερική είναι σήμερα μια πολύ ποιο δίκαιη χώρα απ’ ότι ήταν πριν 50 χρόνια».Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα ποτέ δεν τελειώνει, τόνισε ο Γερουσιαστής Πωλ Σαρμπάνης, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σ’ ολόκληρο τον κόσμο και αυτό είναι εμφανές σήμερα όταν κοιτά κανείς τι συμβαίνει σε διεθνές επίπεδο.
Η Ελληνο-Αμερικανική κοινότητα είχε βρεθεί στο πλευρό των μαύρων αμερικανών στον αγώνα τους για ισοπολιτεία, τόνισε ο ομογενής πρώην Γερουσιαστής και ανέφερε το παράδειγμα της συμμετοχής του τότε Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιακώβου, δίπλα στο αιδεσιμότατο Κίνγκ στην κηδεία δολοφονημένου ακτιβιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Σέλμα της Αλαμπάμα.  Η φωτογραφία τότε είχε γίνει και εξώφυλλο στο περιοδικό “Life”.
 
«Ήταν σημαντικό τόσο για τις προσπάθειες του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, όσο και για τις προσπάθειες άλλων ηγετών του Αφρο-Αμερικανικού κινήματος να πάρουν τέτοια υποστήριξη από τον αναγνωρισμένο ηγέτη ενός εκ των σημαντικών θρησκευτικών δογμάτων της χώρας».  
 
«Υπήρξε μεγάλη συμπαράσταση των ελληνοαμερικανών στους αγώνες που έκαναν οι αφροαμερικανοί για ισότητα, γιατί νομίζω ότι οι έλληνες καταλάβαιναν πόσο άδικη ήταν η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί κυρίως στον νότο της χώρας», τόνισε ο Γερουσιαστής Σαρμπάνης. Ας μην ξεχνάμε ότι λίγα χρόνια νωρίτερα, μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν και οι έλληνες θύματα ρατσιστικών επιθέσεων και για αυτό το λόγο άλλωστε ιδρύθηκε στην Ατλάντα της Τζώρτζια το 1922, η ΑΧΕΠΑ, η μεγαλύτερη σήμερα ομογενειακή οργάνωση στις ΗΠΑ. Στόχος της ΑΧΕΠΑ αρχικά ήταν να προστατέψει τους έλληνες μετανάστες από ρατσιστικές επιθέσεις και διακρίσεις σε βάρος τους.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: