Ο Βενιζέλος, η Αγκυρα και η Λευκωσία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Προφανώς ο Αχμέτ Νταβουτογλου πήρε τον νεόκοπο Ελληνα ομόλογο του Ευάγγελο Βενιζέλο για να τον συγχαρεί για τον πρόσφατο διορισμό του (αυτοδιορισμό του δηλαδή αφού ο ίδιος επέλεξε το πόστο αυτό στη διακομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) ως Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας. Και ως είθισται τον προσκάλεσε να επισκεφθεί την Αγκυρα. Και ο αυτοδιορισθείς κ. Βενιζέλος απεδέχθη ασθμαινων. Οπως απεδέχθη και την ημερομηνία επίσκεψης, την 19η Ιουλίου, μια μέρα πριν την 20η επέτειο της τουρκικής εισβολής στη Κύπρο.
Ούτε και αποκλείω, λόγω θρασύτητος, να τον κάλεσε να πάνε μαζί παρέα στην Λευκωσία και εκει να “εκπλήξουν ευχάριστα” τους κ.κ. Ερογλου και Αναστασιάδη, να πανε όλοι μαζί στους “εορτασμούς” για την 20η Ιουλίου, να πάνε μετα ολοι παρέα να φάνε ψάρι στό Πέντε Μίλι της Κερύνειας, εκει που πρωτοπάτησαν οι Αττίλες και μετέπειτα να κλεισθούν σε παρακείμενο ελληνικής ιδιοκτησίας ξενοδοχείο και να επεξεργαστούν το νέο “συνολικό” τελικό σχέδιο. Αυτό που ο επίσης αμετροεπής Υπουργός του Ερντογάν Μπαγίς (με τα φυτευτά μαλλιά και μάλλον και μυαλά) έχει ήδη ονομάσει “Σχέδιο Μούν”, οπως παλιά οι αγγλοσάξονες παραμύθιαζαν τους υπέρ εφιάλτες σε Λευκωσία και Αθήνα οτι η διχοτόμηση της Κύπρου δεν ηταν τέτοια αλλά ηταν “διπλή ένωση”.
Οχι αγαπητοί. Τον Ελληνα Υπουργό δεν τον παρέσυραν, οπως κάποιοι έγραψαν, υφιστάμενοί του στο υπουργείο Εξωτερικών, να τρέξει στην Αγκυρα. Μόνος του παρασύρθηκε, οπως και άλλοι Ελληνες υπουργο, ακολουθώντας μια παράδοση στο, κατα τον ποιητή Σεφέρη “τετρομαγμένο υπουργείο”, που με λίγες λαμπρές εξαιρέσεις, χρονολογείται. Και έτσι βρέθηκε ο κ. Βενιζέλος, σχεδόν ανήμερα της τουρκικής εισβολής να χαριεντίζεται με τον ισλαμιστή Νταβούτογλου και να μιλά, άκουσον, άκουσον “για αλλαγές στα γεωγραφικά δεδομένα της περιοχής”. Και αυτο επειδή θα κατασκευασθεί ένας αγωγός απο το Αζερπαϊτζαν του Καυκάσου που θα απολήγει στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας και Ελλάδας.
Εγώ γνωρίζω οτι ενεργειακοί αγωγοί στήνονται και ξεστήνονται ή λέγεται οτι θα στηθούν αλλά δεν στήνονται ποτέ. Διότι εδώ , ειδικά, ειναι και Βαλκάνια, ειναι και Καύκασος, ειναι και Μέση Ανατολή. Γνωρίζω επίσης οτι τα γεωγραφικά δεδομένα δεν αλλάζουν (εκτός αν είσαι ευλογημένος του Θεού οπως ο Μωυσής) παρά μόνο συναινετικά ή μέσω καταναγκασμού.
Μήπως έχει συναινέσει η Ελλάδα απο πριν Βενιζέλου σε κάτι τέτοιο; Μήπως για αυτό μπαινοβγαίνουν και σεριανίζουν στο Αιγαίο, έξω απο το Σούνιο, την Μύκονο και αλλού τουρκικά πολεμικά σκάφη; Μήπως γι’ αυτό η Τουρκική αεροπορία κατατρομοκρατεί με υπερπτήσεις πάνω απο την ελληνική επικράτεια έλληνες πολίτες; Μήπως γι’ αυτό έχει σταματήσει η ελληνική αεροπορία να υπερασπίζεται τους ελληνικούς ουρανούς;
Εάν όχι τότε συμβαίνει το δεύτερο. Εχουμε δηλαδή ενα καταναγκασμό της Ελλάδας απο την Τουρκία. Εχουμε μια Ελλάδα κατατρομαγμένη με ενα φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας. Μιας Ελλάδας που συνεχώς, που δεν χάνει ευκαιρία να κατευνάσει και να εξευμενίζει τους παλαιότερα κεμαλικούς στρατοκράτες και σημερινούς ισλαμοφασίστες της Αγκυρας. Μιας Ελλάδας που έχει, απο την εποχή Σημίτη και τα Ιμια φιλανδοποιηθεί έναντι της Αγκυρας. Φιλανδοποίηση σημαίνει προσαρμογή στα δεδομένα ενός φαινομενικά ισχυρότερου αντιπάλου και αντίστοιχη κατευναστική συμπεριφορά σε πολλαπλά επίπεδα. Ιστορικά ο όρος υποδηλώνει την προσαρμογή της Φιλανδίας έναντι της Σοβιετικής Ρωσίας στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Υπό το πρίσμα αυτό η βιασύνη του κ. Βενιζέλου να σπεύσει στην Αγκυρα δεν πρέπει να ξενίζει και, αυστηρά γράφοντας, δεν πρεπει να προσωποποιείται. Ο νέος υπουργός ακολουθεί μια εικοσαετή σχεδόν παράδοση με μόνη εξαιρέσει την θητεία Μολυβιάτη στο υπουργείο Εξωτερικών επι Προθυπουργείας Κώστα Καραμανλή. Κατα τα αλλα θυμηθείτε το ζεϊμπέκικο του Bravo Yorgo κατα τις τουρκικές εφημερίδες και την άθλια χαμέρπεια ειδικά έναντι Νταβουτογλου, του αχαρακτήριστου και παρολίγον διδάκτορα Δρούτσα, που αν ξεχάσατε διετέλεσε και αυτός υπουργός Εξωτερικών.
Αφησα ασχολίαστο οτι ο Ελληνας υπουργός απέφυγε την οποιοδήποτε δημόσια αναφορά στη Κύπρο, ακόμη και όταν ο Νταβουτογλου τον προκάλεσε με την ασιατική του πονηριά, δηλώνοντας δημόσια οτι χαίρεται που ο κ. Βενιζέλος πραγματοποίησε την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία, ενώ και οι δυο γνώριζαν οτι ο Ελληνας υπουργός είχε ηδη επισκεφθεί την Λευκωσία. Ο ομιλιτικότατος Ελληνας υπουργός δεν άνοιξε το στόμα του να διορθώσει λέγοντας οτι είχε ηδη προηγηθεί η Λευκωσία. Προφανώς η τουρκική φιλοξενία δεν του το επέτρεπε.
Σε ότι αφορά στο κυπριακό, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποτελεί εξαίρεση διότι ειναι απο τους λίγους που γνωρίζουν το πρόβλημα και τις αποχρώσεις του. Γι’ αυτο και η σημειολογία της επισκέψης του και η πολιτική του συμπεριφορά έναντι στον Νταβούτογλου δημιούργησε κακή μέχρι αλγεινή εντύπωση στην Κύπρο, σε λαό και κυβέρνηση. Γράφτηκε μάλιστα οτι δεν έκανε κάν τον κόπο να ενημερώσει τη Λευκωσία για το επικείμενο ταξίδι του. Εάν αυτό αληθεύει τότε εδώ δεν καταγράφεται απλά μια ακόμη αστοχία, αλλα κάτι πολιτικά πολύ χειρότερο που απο αβρότητα και μόνο ας μείνει αχαρακτήριστο.
Εάν όντως έτσι εχουν τα πραγματικά δεδομένα ανάμεσα σε Αθήνα και Λευκωσία τότε απο το Φθινόπωρο στα πολλα και σοβαρά προβλήματα που θα έχει ν´αντιμετωπισει ο Ελληνισμός θα πρεπει να προστεθεί και ενα ακόμη. Αυτό της ασυνεργασίας και ασυνεννοησίας Αθηνών και Λευκωσίας, οι σχέσεις των οποίων ειναι ήδη βεβαρυμένες λόγω της βουλιμικής συμπεριφοράς ορισμένων Αθηναίων τραπεζιτών έναντι των κυπριακών τραπεζών στην πρόσφατη κρίση που έπληξε την Κύπρο.