Κυπρος
#Tags:
ΑναστασιάδηςΧριστόφιαςΟι Πρόεδροι και οι …ιστορίες για αγρίους
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
O Δημήτρης Κουτσούμπας από τη Λευκωσία δεν έκρυψε τα λόγια του: Ο “επώδυνος συμβιβασμός” εξελίσσεται σε διχοτομική λύση, οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας διαιωνίζουν την κατοχή
Ο Πρόεδρος της Κύπρου είναι «καταδικασμένος» να τολμήσει να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις… Τώρα, όχι αύριο: Μπορεί και δεν θέλει; Ή θέλει και δεν μπορεί;
Του ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Τι παθαίνουν οι ηγέτες μας όταν μιλούν σε τουρκικά ΜΜΕ είναι ανεξήγητο. Θέλουν όλοι να λένε ιστορίες από τους προγόνους τους που είχαν καλές σχέσεις με τους Τούρκους, λες κι έτσι θα καλοπιάσουν τον αιμοσταγή εισβολέα και θα τον πείσουν ότι δεν θέλουν το κακό του.
Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν απέφυγε αυτή την τάση και στην πρώτη του συνέντευξη ως Πρόεδρος σε τουρκική εφημερίδα, στη Μιλιέτ, έλεγε ιστορίες για τον πατέρα του, που το 1974 όταν «η ΕΟΚΑ πραγματοποίησε έφοδο σε ένα τουρκικό χωριό» (ποια ΕΟΚΑ; Ποιο χωριό; Ποια έφοδος;) παρενέβη κι έδωσε οδηγίες ως αξιωματικός της Αστυνομίας «μην τολμήσετε να αγγίξετε ούτε έναν Τούρκο».
Το ζήτημα βέβαια είναι ότι το πραγματικό μήνυμα που μεταφέρεται με τέτοιες εικόνες, δεν είναι ότι εδώ υπάρχει ένας διαφορετικός Πρόεδρος, που ο πατέρας του είχε καλές σχέσεις με τους Τούρκους και τους προστάτευε. Έτσι κι αλλιώς κι ο προηγούμενος Πρόεδρος τις ίδιες ιστορίες έλεγε επί πέντε συναπτά έτη και δεν κατάφερε να κλονίσει τα αισθήματα του Αττίλα.
Όμως, η ουσία αυτών των ιστοριών είναι το γενικό περιεχόμενό τους, που δεν είναι άλλο από το ότι η ΕΟΚΑ των Ελληνοκυπρίων έκανε εφόδους, επιδρομές σε τουρκικά χωριά κι έκανε κακό στους Τουρκοκύπριους, σκότωνε, βίαζε, λεηλατούσε…
Στο συγκεκριμένο χωριό της ιστορίας του Προέδρου, παρενέβη ο Χρύσανθος Αναστασιάδης, επειδή του τηλεφώνησε ο φίλος του ο Ιμπραχήμ Χουσεΐν Σαχαλί και σώθηκαν οι Τούρκοι από τα αιματοβαμμένα χέρια των Ελλήνων, αλλά σε άλλα χωριά που δεν τα βοήθησε κανένας, έπαθαν μεγάλο κακό.
Αυτό όμως είναι και το περιεχόμενο της τουρκικής προπαγάνδας. Οι επιθέσεις δηλαδή των Ελληνοκυπρίων εναντίον των Τουρκοκυπρίων, που τελικά δικαιολογούν και την τουρκική εισβολή, αφού έπρεπε να προστατευθούν από τον πανίσχυρο τουρκικό στρατό και όχι από τον Χρύσανθο Αναστασιάδη ή από τον Χριστοφή Χριστόφια.
Τέσσερις δεκαετίες μετά από την εισβολή φαίνεται ότι έχουμε ακόμα πολλά κενά στην αντίληψή μας για το πρόβλημα, που αντιμετωπίζουμε. Ακόμα και οι ηγέτες μας και όχι μόνο οι ξένοι, πιστεύουν ότι υπάρχει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα και προσπαθούν με ιστορίες και προσωπικά βιώματα να καθησυχάσουν τους Τούρκους ότι είναι καλοί άνθρωποι και αγαπούν όλο τον κόσμο και όλους τους πολιτισμούς. Αλλά δεν λαμβάνουν υπόψη, ότι τα σχέδια της Άγκυρας δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τους Τουρκοκύπριους, ούτε με την επιστήμη της ψυχολογίας, ούτε με το ποιος καλός ηγέτης είναι στην ελληνοκυπριακή πλευρά κι αν είναι ο γιος του Χρύσανθου από το Πέρα Πεδί ή ο γιος του Χριστοφή από το Δίκωμο.
Είναι η πολιτική μας, που πρέπει να αλλάξει απέναντι σε αυτά τα σχέδια. Οι ιστορίες του χωρκού δεν βοηθούν την κατάσταση, την επιδεινώνουν.