ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο Αποστόλης Ζουπανιώτης
Οσο κι αν θέλω να είμαι ο καθημερινός άνθρωπος, στα «νέα» είμαι δημοσιογράφος. Ας κάνω μια εξαίρεση σήμερα, όσο μπορώ! Το σημερινό μαντάτο για το Βασίλη μας του Τουίτερ, τον Vasilis S&P @starvpan, μ’ έκανε χώμα. Γιατί ήταν το καλό παιδί με την ευαίσθητη πένα, που μας καληνύχτιζε το βράδυ, «έπαιζε» μαζί μας στα αστεία, «μάλωνε» στο πλευρό μας εναντίον των κακών και αναπαρήγαγε τις καλές μας στιγμές, ακόμη κι όταν εμείς τις είχαμε ξεχάσει. Κι όταν έγραφε, ξαναζωντάνευε ο Παπαδιαμάντης που σ’ έπαιρνε απ’ το χέρι και σε σεργιάνιζε στις γειτονιές του πόνου των καθημερινών ανθρώπων του αιώνα. Όχι του 20ου, του 21ου.
Μού ‘στελνε τα κομμάτια του – καναδυό Αγγελε @mosxovas με ενημέρωσε ότι τα είδα πρώτος – και χαιρόταν που τα έβλεπε τυπωμένα στο χαρτί. Γιατί του έστελνα κάθε Κυριακή βράδυ την εφημερίδα. Πάντα σελίδα δύο. Ένα έμεινε έξω γιατί ήρθε αργά και μέχρι να το βάλω έστειλε καπάκι καινούργιο. Αλλά θα μπει κι αυτό τώρα…
Κι έβλεπα μέσα στα κομμάτια του ανθρώπους οικείους και μαράζωνα μαζί τους εκεί στην Αγγλία που πήγαν νεομετανάστες. Κι έλεγα δεν πειράζει κι εμείς τα τραβήξαμε αυτά κι είχαμε 23χρονοι κι ένα μωράκι ν’ αναθρέψουμε, που σήμερα είναι 32άρης.
Μόλις σήμερα πήρα το μαντάτο, αντέδρασα γιατί δεν ήμουν – και δεν είμαι ακόμη – σίγουρος για τα γεγονότα. Το χειρότερο για ένα δημοσιογράφο είναι να θάψει κάποιον ζωντανό κι έχω γελάσει τουλάχιστον δύο φορές για τα παθήματα κάποιου συναδέλφου που δε χωνεύω. Εχω πάει σε πολλές κηδείες, είδα πολλές σε ταινίες (με εντυπωσίασε η κηδεία των Βίκινγκς), αλλά ποτέ την κηδεία ενός φίλου και συνακόλουθου στο Twitter.
Από την άλλη – είπα – πως μέσα σ’ αυτή την 5η ή 6η ή δεν ξέρω ποια διάσταση της εικονικής πραγματικότητας, αν κάποιος αποφάσισε να κηδέψει το … αβατάρ του, αφού τον αγαπήσαμε, ας πράξουμε τα οφειλόμενα κι ας τον νεκρολογήσουμε. Ευχόμενοι αυτός ο σπάνιος άνθρωπος που μας άγγιξε στην διαδικτυακή διάσταση, να είναι καλά και ζωντανός κι όποτε το επιθυμήσει , ας μας κάνει την ευχάριστη έκπληξη κι εμείς και θα την απολαύσουμε και το μυστικό του θα φυλάξουμε.
Είχα αποφασίσει να μην γράψω τίποτε μέχρι που άκουσα τη μουσική που έγραψε με τίτλο «Αποχαιρετισμός» ο Hard-Core Physicist (Tasos, Patras, Greece) στο https://soundcloud.com/hard-core-physicist/ ). Κι είπα στα γρήγορα, ακούγοντάς την πολλές φορές, να γράψω λίγα στιχάκια πάνω της. Τα τραγούδησα κάμποσες φορές, κάτι λένε, δεν θα γίνουν ποτέ σουξέ, αλλά δε νομίζω να το ήθελε αυτό ο Βασίλης. Στο καλό λοιπόν Vasilis S&P @starvpan όπου και νάσαι κι ευχαριστούμε που άγγιξες τις ψυχές μας.
Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
(Στο Vasilis S&P @starvpan)
(Στίχοι εμπνευσμένοι από το μουσικό κομμάτι «Αποχαιρετισμός», του Hard-Core Physicist, Tasos, Patras, Greece. https://soundcloud.com/hard-core-physicist/ )
Πες μου τώρα τι να θυμηθώ για σένα
πού ‘σουν μόνο εικόνα μυστική,
μίλαγες απλά κι έπνεες καλοσύνη
να μας μαλακώνει την ψυχή
Μπήκες στις ζωής μας στις αρχές του Μάρτη
στο Λονδίνο ήσουνα θαρρώ,
κι άκουγες σκυφτός χωρίς να λες κουβέντα
πόσο πόνο κρύβει ο κόσμος τούτο τον καιρό
–.–.–
(Ρεφραίν)
Χάθηκες απ’ τη ζωή μας, όπως μπήκες
μια Συννεφιασμένη Κυριακή,
κι έμεινε μονάχα πάνω στην οθόνη,
η απόγνωση που σκίζει την ψυχή
Στου ξεριζωμού τα μονοπάτια θα σε βρω
μια αλλιώτικη Πρωτομαγιά
στου ονείρου τα παγκάκια,
στο καλό να λες κι όλα θα πάν’ καλά
–..–..–..—
Σ’ έχουνε κερδίσει τώρα άλλοι τόποι
σ’ ένα πλοίο μπήκες μοναχός,
είπες πάνω απ’ όλα είμαστε ανθρώποι
κι έλαμψε ξανά ο ουρανός
Τώρα καληνύχτα κι αύριο μέρα θάναι
έχουμε να ψάξουμε δουλειά,
όμως πρόσεξε δεν πρέπει να ξεχάσεις,
την πατρίδα σου που τώρα σ’ έδιωξε μακριά
ΡΕΦΡΑΙΝ
Χάθηκες απ’ τη ζωή μας, όπως μπήκες,
μια Συννεφιασμένη Κυριακή
κι έμεινε μονάχα στην οθόνη,
η απόγνωση που σκίζει την ψυχή
Στου ξεριζωμού τα μονοπάτια θα σε βρω
μια αλλιώτικη Πρωτομαγιά
στου ονείρου τα παγκάκια,
στο καλό να λες κι όλα θα πάν’ καλά
–..–..–..–
Τώρα καληνύχτα κι αύριο μέρα θάναι
έχουμε να ψάξουμε δουλειά,
όμως πρόσεξε δεν πρέπει να ξεχάσεις,
την πατρίδα σου που τώρα σ’ έδιωξε μακριά
Α.Ζ.
https://www.greeknewsonline.com/?p=26669