Κόντρες επί ερειπίων…




Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΟΙ τέως και οι νυν κονταροχτυπιούνται επί ερειπίων. Και η αντιπαράθεση δεν αφορά πολιτικά ζητήματα, αλλά μια προσπάθεια επίρριψης ευθυνών και απόκτησης πλεονεκτημάτων. Σε αυτή την προσπάθεια και την αγωνία επιβίωσης/επικράτησης βγαίνουν και τα άπλυτα στη φόρα. Από τα τσιεκκούθκια μέχρι τους διορισμούς συμβούλων. Ζητήματα, βεβαίως, αρκούντως αποκαλυπτικά για τις πολιτικές πρακτικές σε περιόδους κρίσης. Υπάρχουν βέβαια και οι παρενθέσεις ανακωχής.
Ενίοτε η εκεχειρία συμφωνείται εκεί που η μυρωδιά των άπλυτων μπορεί να περάσει και στην άλλη πλευρά (τώρα ή στο μέλλον- «φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά»). Γι’ αυτό και υπήρξε εκείνη «η συναίνεση» για τα πλαίσια μέσα στα οποία θα διεξαχθεί η συζήτηση του λεγόμενου Ταμείου Αλληλεγγύης. Λειτούργησε σε αυτή την περίπτωση το «γιορτή δική σου, παραμονή δική μου…». Ίσχυσε η συνωμοσία της σιωπής ή και της απόκρυψης και δόθηκαν τα χέρια κάτω από το τραπέζι.
Το πολιτικό σύστημα όσο πληγωμένο και απαξιωμένο και να αισθάνεται διαθέτει αυξημένα αντανακλαστικά αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας. Το ταμείο Αλληλεγγύης, των τέως, των πρώην, αποτελούσε το προκεχωρημένο φυλάκιο της συναλλαγής και του ρουσφετιού. Δεν το ανακάλυψε, βεβαίως, η προηγούμενη Κυβέρνηση, απλώς αυτή μεταξύ των πολλών άλλων επιτευγμάτων της, πρόδωσε το… μυστικό. Μάζευαν λεφτά και τα μοίραζαν προεκλογικά. Έπαιζαν με τις ανάγκες των ανθρώπων και επένδυαν σε ψήφους. Αυτό το ρόλο, της αντιμετώπισης των αναγκών και των προβλημάτων των συμπολιτών μας, τον διαδραματίζει το κράτος, το οποίο έχει και τις υπηρεσίες. Μόνο που εκεί η συναλλαγή δεν έχει ονοματεπώνυμο.
Είναι σαφές πως όσο η εσωστρέφεια και η αδυναμία παραγωγής πολιτικής συνεχίζεται, αυτό θα καθιστά τις πολιτικές ηγεσίες αιχμάλωτες αυτών των λογικών και τα μεγάλα προβλήματα θα παραμένουν σε μακρά εκκρεμότητα. Κοντολογίς, δεν θα αντιμετωπίζονται με αποτελεσματικότητα.
Υπάρχει μια έντονη αίσθηση, που εδραιώνεται πλέον στη συνείδηση των πολιτών, πως υπάρχει σαφέστατη αδυναμία αποτελεσματικής διαχείρισης των προβλημάτων. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Κυβέρνηση, που κουβαλά το βασικό φορτίο και έχει τη μεγάλη ευθύνη της διαχείρισης. Αλλά ευρύτερα το πολιτικό σύστημα, που μοιάζει να μη συνειδητοποιεί τη σοβαρότητα των στιγμών.
Τα πολιτικά παιχνίδια, οι κενού περιεχομένου διακηρύξεις («διαφωνούμε…» ή «θα», «θα», «θα», «θα»), παύουν να έχουν αξία όταν η οικονομία βρίσκεται στον αναπνευστήρα.
Η Τρόικα χρησιμοποιεί την Κύπρο ως πειραματόζωο με πιο προχωρημένες συνταγές από ό,τι σε άλλες αποικίες χρέους. Στην περίπτωσή μας, το πειραματόζωο δεν αντιδρά, δεν αντιστέκεται και δεν προσπαθεί να ξεφύγει. Αυτή η λογική, όμως, μάλλον θα αποβεί μοιραία.
Σημ: Προεκλογικά αναπτύχθηκε μια αντιπαράθεση, που στόχευε να διαχωρίσει τις προσεγγίσεις σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές. Ακόμη κι αυτό πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Τα δυο μεγάλα κόμματα, που είναι κατ΄εξοχήν μνημονιακά, αναλώνονται σε παιχνίδια τακτικής.  

 http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-k-venizelos/103/148711/kontres-epi-ereipion#sthash.6U62SEF1.AWIybcIq.dpuf

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: