ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Διπλωματικές πηγές για τα ΜΟΕ με Τουρκία, στις 22 Απριλίου: Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει συζήτηση για υφαλοκρηπίδα και την ελληνική ΑΟΖ
Η ENI εκτιμά ότι οι τρεις ανακαλύψεις της στο τεμάχιο 6 της ΑΟΖ της Κύπρου -Κρόνος, Καλυψώ και Δίας- περιέχουν περίπου 4,5 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου
Παρευρέθηκα στην χθεσινή συζήτηση (για την ΑΟΖ που διοργάνωσε το περιοδικό Economist). Ο Θεόδωρος Καρυώτης, ο πρώτος βασικά ο οποίος έθεσε το ζήτημα της ΑΟΖ πριν τρεις περίπου δεκαετίες, και στην συνέχεια με 5-6 άλλους τα τελευταία χρόνια συνέβαλε στην ανάδειξή του, ήταν πειστικός και αποτελεσματικός. Συμπληρώνεται ότι εξαιρετικά πειστικός ήταν και ο συνάδελφος Γιάννης Μάζης του οποίου η συμβολή στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος ήταν εξίσου αποφασιστική.
Το ίδιο ισχύει για πληθώρα σχολίων, ερωτήσεων και επισημάνσεων από τους παρευρισκόμενους. Αξίζουν λοιπόν συγχαρητήρια στον Θόδωρο Καρυώτη, στον Γιάννη Μάζη και στους υπόλοιπους που συνέβαλαν στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.
Εκτίμησή μου, η οποία χθες ενισχύθηκε από τις τοποθετήσεις του συναδέλφου Χρήστου Ροζάκη, είναι ότι το πολιτικό και επιστημονικό ή «επιστημονικό» προσωπικό της Ελλάδας (και της Κύπρου πλην αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλους ως προς πολλά ζητήματα), διακατέχεται από σύνδρομα φόβου. Πολύ σωστή η καταληκτική επισήμανση του Θόδωρου Καρυώτη περί φόβου και ανάγκης να απαλλαγούμε από αυτά τα σύνδρομα. Όπως και με τα δώδεκα μίλια –και το συναρτημένο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, το οποίο θα επιλυόταν εάν ασκούσαμε τα δικαιώματα που απορρέουν από την διεθνή νομιμότητα συνάμα και εάν ήμασταν έτοιμοι για ειρηνική επίλυση στους αρμόδιους διεθνείς θεσμούς, ή εναλλακτικά, εάν η Τουρκία αρνιόταν να συμπεριφερθεί ειρηνικά, να διασφαλίσουμε αυτά τα δικαιώματα με αποτελεσματική αποτρεπτική στρατηγική– υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να μην διεκδικήσουμε την εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας από φόβο μήπως και η Τουρκία το απορρίψει (αυτό ήταν βασικό επιχείρημα του Χρήστου Ροζάκη) και να συνεχίσουμε την πεπατημένη: α) «Διερευνητικές», δηλαδή ελληνικές καλένδες στις οποίες θα ενταχθεί πλέον και η ΑΟΖ και β) εθιμική εδραίωση στο διπλωματικό επίπεδο της τουρκικής άποψης ότι η υφαλοκρηπίδα είναι επέκταση της … ηπειρωτικής Τουρκίας και ότι το Καστελόριζο είναι … στην Μεσόγειο.
Τέλος, πρέπει να ειπωθεί ότι ο συνάδελφος Χρήστος Ροζάκης του οποίου ο ρόλος στην κατευναστική πολιτική της Ελλάδας τις δύο τελευταίες δεκαετίες ήταν καθοριστικός, είπε πολλά. Για παράδειγμα, για την φύση του διεθνούς δικαίου (τώρα «θυμήθηκε» ότι είναι «πολιτικό δίκαιο» ενώ όταν εμείς το εξηγούσαμε επί ένα τέταρτο του αιώνα ουκ ολίγοι με συστηματικούς –συχνά ανοίκειους και υβριστικούς– χαρακτηρισμούς επιχειρούσαν να ροκανίσουν την αξιοπιστία μας). Αυτά και μερικά άλλα, όμως, δεν είναι του παρόντος.
Θα σχολιαστούν σε εύθετο χρόνο όταν θα έχουμε τα απομαγνητοφωνημένα κείμενα. Ακριβώς, τόσο στο κυπριακό όσο και στα ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, απαιτείται η εντατικοποίηση των παρεμβάσεων για να τονιστεί ότι η άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων κάθε τύπου είναι συναρτημένη με την κρατική ισχύ. Την στρατιωτική ισχύ, τις συμμαχίες, την καλλιέργεια συγκλίσεων συμφερόντων, την διεκδικητική διπλωματία, την επίτευξη κοινωνικοπολιτικής στήριξης του εθνικού συμφέροντος, την απαλλαγή από διεθνιστικές και κοσμοπολίτικες παρακρούσεις (πέραν της πατρίδας δεν υπάρχει τίποτα!!! εκτός από άλλα κράτη με δικά τους εθνικά συμφέροντα τα οποία άλλοτε βρίσκονται σε σύγκλιση και άλλοτε σε σύγκρουση με τα δικά μας) και την ενεργητική εξωτερική πολιτική σε όλα τα πιθανά πεδία.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos