ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι αριθμοί του Μιλέι ευημερούν, αλλά ο λαός της Αργεντινής φτάνει στα όρια του: «Αλυσοπρίονο» και στις δαπάνες για την παιδεία – Εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους
Η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας, με αναβαθμισμένο ρόλο: Εξωστρεφής και ενεργητική εξωτερική πολιτική με σύμμαχο τον Απόδημο Ελληνισμό
Στην αύξηση των θανάτων και των αυτοκτονιών, στις χώρες που πλήττονται από την λιτότητα, λόγω της ανεργίας και της κατάρρευσης των συστημάτων υγείας, αναφέρεται εκτενές άρθρο γνώμης των David Stuckler, καθηγητή κοινωνιολογίας στην Οξφόρδη και Sanjay Basu, καθηγητή ιατρικής στο Stanford (συγγραφέων του βιβλίου «The Body Economic: Why Austerity Kills»), στους NEW YORK TIMES με τίτλο «How Austerity Kills».
Το άρθρο αναφέρεται στις αρνητικές επιπτώσεις της λιτότητας στη δημόσια υγεία, παραθέτοντας στοιχεία από διάφορες εποχές και χώρες. Η σχέση της ανεργίας με τις αυτοκτονίες διαπιστώθηκε από τον 19ο αιώνα, καθώς το ποσοστό των αυτοκτονιών είναι διπλάσιο στους ανέργους από τους εργαζόμενους. Το ποσοστό των αυτοκτονιών εκτινάχθηκε στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της κρίσης (2007-2009), όπως και τα επόμενα χρόνια.
Εκτός ωστόσο από την ανεργία, στις χώρες που μειώθηκαν οι προϋπολογισμοί υγείας και κοινωνικής προστασίας, όπως στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία παρατηρήθηκε επιδείνωση της δημόσιας υγείας σε σχέση με χώρες, όπως τη Γερμανία, την Ισλανδία και τη Σουηδία, που διατήρησαν το κοινωνικό δίκτυο προστασίας και επέλεξαν την στήριξη της οικονομίας έναντι της λιτότητας. Η Γερμανία επικαλείται τις αρετές της λιτότητας για τους άλλους και όχι για την ίδια.
Οι αρθρογράφοι υποστηρίζουν ότι οι πολιτικοί διαχειρίζονται το θέμα των ελλειμμάτων και του χρέους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το ανθρώπινο κόστος. Αναλύοντας στοιχεία από την ύφεση του 1929 και μετά διαπιστώνονται οι αρνητικές επιπτώσεις των δημοσιονομικών πολιτικών στη δημόσια υγεία.
Στο ένα άκρο, όπως επισημαίνεται, βρίσκεται η Ελλάδα η οποία αντιμετωπίζει μια δημόσια υγειονομική καταστροφή. Ο κρατικός προϋπολογισμός για την υγεία μειώθηκε από το 2008 κατά 40%, εν μέρει λόγω των απαιτήσεων της Τρόικα για την μείωση των ελλειμμάτων, στο πλαίσιο του σχεδίου διάσωσης. 35.000 γιατροί, νοσοκόμες και άλλοι υπάλληλοι που εργάζονται στο τομέα της υγείας έχουν χάσει τη δουλειά τους, ενώ αυξήθηκαν οι εισαγωγές στα νοσοκομεία, καθώς οι Έλληνες αποφεύγουν πλέον τις προληπτικές διαγνωστικές εξετάσεις λόγω της μεγάλης λίστας αναμονής και της αύξησης της τιμής των φαρμάκων. Παρατηρήθηκε επίσης αύξηση της παιδικής θνησιμότητας κατά 40%, ενώ διπλασιάσθηκαν τα κρούσματα μόλυνσης από τον ιό H.I.V., λόγω της περικοπής στο πρόγραμμα παροχής συριγγών στους ναρκομανείς, που οδήγησε στην πολλαπλή χρήση των συριγγών. Αυξήθηκαν επίσης τα κρούσματα μαλάριας, για πρώτη φορά μετά τις αρχές της δεκαετίας του ’70, λόγω της κατάργησης των προγραμμάτων ψεκασμού των κουνουπιών στη βόρεια Ελλάδα.
Στ άλλο άκρο αναφέρεται το παράδειγμα της Ισλανδίας η οποία απέφυγε τις πολιτικές λιτότητας επιλέγοντας την αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους της.
Οι σκεπτικιστές, όπως επισημαίνεται θα δώσουν έμφαση στις δομικές διαφορές μεταξύ της Ελλάδας και της Ισλανδίας, καθώς η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη καθιστά αδύνατη την υποτίμηση του νομίσματός της ενώ περιορίζει τα περιθώρια ελιγμών έναντι της πολιτικής λιτότητας που προτάσσει το ΔΝΤ. Σύμφωνα ωστόσο με την άποψη των αρθρογράφων μια οικονομική κρίση δεν οδηγεί αναγκαία και σε μια υγειονομική κρίση.
http://www.nytimes.com/2013/05/13/opinion/how-austerity-kills.html?pagewanted=all&_r=0
Συντάκτες: Λ. Κοζάρης, Χ. Παπαδημητρίου, Χ. Πέππας, Χ. Σκανδάλη