Ο εμφύλιος στη Συρία και οι “κόκκινες γραμμές” του Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της ΛΕΝΑΣ ΑΡΓΥΡΗ
Για αλλαγή των όρων του παιχνιδιού, προειδοποίησε ο Μπαράκ Ομπάμα, εάν αποδειχθεί η χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Ασαντ, επαναφέροντας με αυτό τον τρόπο την κόκκινη γραμμή, που ο ίδιος είχε χαράξει τον Αύγουστο κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του. Τα ερωτήματα, που, πως και πότε παραμένουν, είπε ο αμερικανός πρόεδρος και πρέπει να απαντηθούν, προτού οι ΗΠΑ καταφύγουν σε επιλογές που επεξεργάζονται εδώ και καιρό.
Τα περισσότερα αμερικανικά think tanks, τις τελευταίες ημέρες αναφέρονται στον «δικαιολογημένο» σκεπτικισμό που επικρατεί στην Ουάσιγκτον σχετικά με τα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν, καθώς η εμπειρία του Ιράκ και της αποτυχίας των μυστικών υπηρεσιών να δώσουν ορθή εικόνα σχετικά με το βιο-χημικό οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσείν, είναι κάτι παραπάνω από νωπή. Ο σκεπτικισμός αυτός όμως, ή αλλιώς η απόσταση ασφαλείας που όπως λέγεται, διατηρεί ο αμερικανικός παράγοντας και η Δύση από τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην Συρία τα τελευταία δύο χρόνια, έχει εκληφθεί λανθασμένα από τον Ασαντ ως πράσινο φως για συνέχιση των επιχειρήσεων ενάντια στους αντικαθεστωτικούς και στον άμαχο πληθυσμό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν τον Φεβρουάριο ότι από την έναρξη των συγκρούσεων, έχουν χάσει την ζωή τους 70.000 άνθρωποι πολλοί εκ των οποίων παιδιά. Η αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να προστατεύσει τον άμαχο πληθυσμό της Συρίας, έχει χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη αποτυχία των τελευταίων ετών και έχει οδηγήσει σε μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η ομάδα των επιθεωρητών του ΟΗΕ που βρίσκεται στην Κύπρο, είναι έτοιμη να μεταβεί στην Συρία άλλα ο Ασαντ έχει απαγορέψει την είσοδο τους, επιμένοντας ότι οι έλεγχοι θα πρέπει να περιοριστούν σε πολύ συγκεκριμένες περιοχές που το καθεστώς θα υποδείξει και να μην λάβουν γενικευμένο χαρακτήρα επιθεωρήσεων. Όπως αναφέρει ο Salman Shaikh διευθυντής του Brookings Doha Center στο Foreign Policy «οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοι τους δεν θα πρέπει να επιτρέψουν άλλη καθυστέρηση εκ μέρους του συριακού καθεστώτος. Πρέπει να επισπεύσουν ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για άμεση έναρξη των επιθεωρήσεων και να θέσουν μερικά πολύ δύσκολα ερωτήματα στην Κίνα και την Ρωσία». Και συνεχίζει προσθέτοντας ότι « η Ρωσία μπορεί να αναγκαστεί να αλλάξει στάση, διότι ο ρώσος υπουργός εξωτερικών είχε προειδοποιήσει μήνες πριν, τον σύρο ομόλογο του ότι ενδεχόμενη χρήση χημικών όπλων θα έφερνε την Ρωσία σε πολύ δύσκολη θέση και δεν θα της επέτρεπε πια να στηρίζει διεθνώς το καθεστώς του Ασαντ. Τώρα» καταλήγει « η Συρία βρίσκεται ήδη σε αυτή την θέση και συνεπώς οφείλει να διαφοροποιήσει την στάση της.» Αναλυτές λένε, ότι έως τώρα κανείς δεν πίστευε ότι ο Ασαντ θα ήταν τόσο αφελής ώστε να περάσει την κόκκινη γραμμή, διότι κάτι τέτοιο θα ενέπλεκε εκ των πραγμάτων τον διεθνή παράγοντα στην Συρία.
Όπως αναφέρει ο Geοrge Friedman στο Geopolitical Weekly, «υπάρχουν κάποιες επιλογές για δράση στην Συρία. Η πρώτη, είναι να κάνεις χειρουργικά αεροπορικά χτυπήματα στις χημικές εγκαταστάσεις. Σε αυτή την περίπτωση, θα υπάρξουν ανθρώπινες απώλειες και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το γεγονός τα χημικά αέρια να μολύνουν τον αέρα και μάλιστα σε κατοικημένες περιοχές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η Συρία διαθέτει συστήματα αεράμυνας που δεν είναι αμελητέα. Στην περίπτωση που αποφασίσεις να στείλεις στρατό βαθιά στα εδάφη της χώρας, προφανώς δεν μιλάμε για απλή μεταφορά μερικών στρατιωτών με ελικόπτερο, αλλά για μια επιχείρηση πολύ μεγαλύτερη. Αυτή την στιγμή η χώρα μοιάζει με ένα τεράστιο στρατόπεδο και για να στείλεις στρατό σε μια χώρα που θυμίζει στρατόπεδο πρέπει πρώτα να αποκτήσεις τον έλεγχο των αεροδρομίων, των λιμανιών και των κεντρικών οδικών αρτηριών. Να την κατακτήσεις δηλαδή.» Σύμφωνα με αξιωματούχους του Πενταγώνου στο CNN, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν επαρκή αριθμό δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή. Μαχητικά και βομβαρδιστικά σταθμεύουν ήδη σε αμερικανικές βάσεις αλλά και σε αεροπλανοφόρα, ενώ αισθητή είναι και η παρουσία πολεμικών πλοίων που φέρουν πυραύλους τόμαχοκ. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές η Ουάσιγκτον δεν προτίθεται να κάνει χερσαίες επιχειρήσεις (to put boots on the ground) άλλα επειδή στο Πεντάγωνο επεξεργάζονται όλα τα σενάρια για να είναι έτοιμα σε περίπτωση που τα ζητήσει ο πρόεδρος, εκτιμάται ότι τουλάχιστον 75.000 άνδρες θα ήταν απαραίτητοι στο έδαφος, μόνο και μόνο για να διασφαλίσουν τον έλεγχο των χημικών εγκαταστάσεων της Συρίας και αυτό βέβαια, αφού είχαν προηγηθεί εβδομάδες αεροπορικών βομβαρδισμών προκειμένου να καταστραφεί η αεράμυνα της χώρας.
Σύμφωνα με το Stratfor «αυτό που έμαθαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και την Λιβύη είναι ότι είναι σχετικά εύκολο με μια στρατιωτική επιχείρηση να ανατρέψεις μια κυβέρνηση. Είναι όμως πολύ δύσκολο- ίσως και αδύνατο- με τον ίδιο τρόπο να επιβάλλεις έναν νέο τρόπο διακυβέρνησης.» Και γεννάται το υποθετικό πάντα ερώτημα- σύμφωνα με αναλυτές- μετά από μια επέμβαση, τι? Και μάλιστα στην εποχή που η αμερικανική πολιτική, ακολουθεί όλο και περισσότερο τον δρόμο της απεμπλοκής από τα διεθνή μέτωπα.