Απουσιάζει ο λαός…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Παρακολουθώ εκ του μακρόθεν τις πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο, αν και η τεχνολογία έχει εξαφανίσει τις αποστάσεις, και θα έλεγα πως δεν είμαι ο πλέον ενημερωμένος πολίτης ή δημοσιογράφος. Παρόλα αυτά, λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε πώς παίζεται ένα «παιγνίδι» με τη συμμετοχή των πολιτικών, που αγωνιούν μήπως χάσουν τα οφέλη του κράτους-«αγελάδας», των οικονομικών παραγόντων και των τραπεζιτών, που θα απολέσουν πολλά προνόμια με το Μνημόνιο, και των μέσων ενημέρωσης, που είναι «δέσμια» της κρίσης. Από αυτό το παιγνίδι, που σε άλλες χώρες γίνεται με όρους μαφίας, απουσιάζει ο λαός. Οι πάντες ομιλούν εκ μέρους του, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως στο σημείο που οδήγησαν τα πράγματα οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες, θα μπορούσε να αναδειχθεί σε μία δύναμη η οποία στις 17 Φεβρουαρίου θα ανατρέψει το σάπιο πολιτικό και τραπεζικό κατεστημένο.
Παρακολουθώ τις δημοσκοπήσεις λόγω επαγγέλματος, και η πρώτη και κύρια διαπίστωσή μου είναι ότι παρά την επιχειρούμενη χειραγώγηση του λαού, δεν καταγράφεται η οργή για την καταστροφή της οικονομίας ούτε η επιχείρηση συγκάλυψης ευθυνών και παράνομων πράξεων. Οι Κύπριοι πολίτες σκέφτονται -και οι δημοσκόποι αγνοούν την αγωνία του- ότι η Κύπρος δεν έχει κοινοβουλευτική Δημοκρατία για να μπορέσει να εκφράσει άμεσα την οργή του, όταν η χώρα υποδουλωθεί στον Μηχανισμό. Διότι εάν υποθέσουμε ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ αποδεχθούν τον Μάρτιο το κυπριακό αίτημα, οι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν σε πέντε χρόνια, οπότε οι πολίτες της Κύπρου θα πρέπει να υποστούν τη λαίλαπα, χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν και να τιμωρήσουν. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, τούτη η εκλογική αναμέτρηση είναι η πιο σημαντική στην κυπριακή πολιτική ιστορία.
Οι εκπρόσωποι του κατεστημένου που είναι τα τρία μεγάλα κόμματα, είναι ουσιαστικά κρατικοδίαιτοι. Και οι ίδιοι και οι παρατάξεις τους. Ενώ δημόσια τσακώνονται και δρουν και αντιδρούν ως απατημένοι σύζυγοι και φτωχοί συγγενείς, στο παρασκήνιο «μαγειρεύουν» τη διανομή της εξουσίας για να συνεχιστεί το φαγοπότι που ξεκίνησε από το 1960. Τι συμφέρει στον ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ και το ΑΚΕΛ; Μα να μην περάσει στον δεύτερο γύρο ο Γιώργος Λιλλήκας. Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι θα κάνουν τ’ αδύνατα δυνατά για να το πετύχουν. Από τη μία το ΑΚΕΛ αποφάσισε να συντρίψει την κ. Πραξούλα Αντωνιάδου επειδή του αφαιρεί ένα καθοριστικό ποσοστό, με αποτέλεσμα να το στείλει στα τάρταρα της τρίτης θέσης. Και από την άλλη ο ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ επιθυμούν στον δεύτερο γύρο τον άβουλο Μαλά για να τον ρεζιλέψουν με ποσοστά που λαμβάνουν μόνο δικτάτορες. Ουδείς έχει την παραμικρή αμφιβολία, ότι στη σύγκρουση Αναστασιάδη-Μαλά ο πρώτος θα είναι ο μεγάλος νικητής. Αρα, ο ΔΗΣΥ θέλει τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ απέναντί του, όχι τον κ. Λιλλήκα. Και ο πιο εύκολος τρόπος για να το επιτύχει, είναι να ενισχύσει στον πρώτο γύρο τον κ. Μαλά, και την ίδια στιγμή το ΑΚΕΛ να «εξαφανίσει» την κ. Αντωνιάδου, που αποδεικνύεται σκληρό καρύδι. Αν το ΑΚΕΛ επέλεγε την Αντωνιάδου, θα είχε περισσότερες ελπίδες.
Αυτές οι μέθοδοι αποτελούν βιασμό της δημοκρατίας και της ελευθερίας έκφρασης και ο λαός πρέπει να δώσει απάντηση στις κάλπες. Είναι αδιανόητο για μία ευρωπαϊκή χώρα, να επιτρέπεται στους αρρωστημένους «εγκεφάλους» των καθεστωτικών κομμάτων να μαγειρεύουν τις εκλογές…
([email protected] – Twitter: @mignatiou)