Κύπρος: Αλλαγή νοοτροπίας τώρα




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Οι αντιδράσεις των πολιτικών, οικονομικών, τραπεζικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων του τόπου, στην κάθοδο των στελεχών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αποδεικνύουν ότι ζουν στον κόσμο τους και δεν έχουν αντιληφθεί πως η κυπριακή οικονομία βρίσκεται ενώπιον άμεσου κινδύνου. Βέβαια, όσοι έχουν εμπειρία με τον τρόπο αντιμετώπισης των «δανειστών» σε άλλες χώρες, διαβεβαιώνουν ότι οι αντιδράσεις είναι παντού οι ίδιες, και στην πορεία αλλάζουν όταν παίρνουν τα ηνία οι «κομισάριοι», οι οποίοι παρεμπιπτόντως για όσους το ξεχνούν, έχουν κληθεί στο νησί από την αρμόδια κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ας ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα από την αρχή. Με βάση το καταστατικό του, το Ταμείο, δεν επισκέπτεται καμία χώρα-μέλος του εάν δεν προσκληθεί επίσημα και δημόσια.

Οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες και οι συνδικαλιστές πρέπει να αντιληφθούν ότι η Κύπρος έχει πρόβλημα. Και για το πρόβλημα αυτό έχουν ευθύνη όλοι. Έχουν καταφέρει το πιο… δύσκολο «επίτευγμα» στον κόσμο: να ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα κερδίζουν, με αποτέλεσμα το κράτος να χρωστά πολύ περισσότερα απ’ όσα αντέχει. Ως αποτέλεσμα της τραπεζικής κρίσης, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να απευθυνθεί στο ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ, για να διασώσει ότι μπορεί από τη θύελλα που προκάλεσαν οι τραπεζίτες, οι οποίοι χρέωσαν τις τράπεζές τους, και ταυτόχρονα φόρτωσαν τα χρωστούμενα στις πλάτες του λαού.

Δυστυχώς για τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες και τους συνδικαλιστές, η καθολική άρνηση που συνάντησαν οι εκπρόσωποι των «δανειστών» δεν τους αποθαρρύνει. Έχουν συναντήσει παρόμοιους γραφικούς, που παλεύουν να σώσουν τα λεγόμενα «κεκτημένα» τους άπειρες φορές και στο τέλος τους ανάγκασαν να συμμορφωθούν. Όσοι παρακολουθούν αυτή τη στήλη, γνωρίζουν πως είμαι κάθετα αντίθετος με τον σκληρό Μηχανισμό ΔΝΤ και Ε.Ε., διότι όσες χώρες τον εμπιστεύθηκαν έχασαν.

Οι λαοί τους, ζουν ένα μεγάλο δράμα, η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι παντού, και μία επίσκεψη στην Ελλάδα θα πείσει και τον τελευταίο Ελληνοκύπριο. Όμως, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση. Το κράτος-αγελάδα δεν μπορεί να θρέψει άλλο τις χιλιάδες των κρατικοδίαιτων, που ζουν εις βάρος όλων των υπολοίπων. Ακόμα και εάν δεν ήταν πάνω από τα κεφάλια όλων των Κυπρίων ο πέλεκυς της χρεωκοπίας, είναι άμεση ανάγκη η αλλαγή αυτής της κάκιστης και απαράδεκτης νοοτροπίας, ότι «τα παιδιά μας πρέπει να βολευτούν στο δημόσιο και τις τράπεζες».

Δεν πάει άλλο, και η μαύρη αλήθεια είναι ότι απαιτείται συρρίκνωση του δυναμικού στο δημόσιο και τις τράπεζες κατά 35% τουλάχιστον. Και μιλάμε για την πρώτη φάση της «εκκαθάρισης». Μερικές χιλιάδες θα οδηγηθούν δυστυχώς στην ανεργία… Θα είναι τα πρώτα θύματα των ανεξέλεγκτων διορισμών, που επέβαλαν οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες και οι συνδικαλιστές, ως να μην υπήρχε αύριο.

Θα επαναλάβω ότι ακόμα και αν η Κύπρος γλυτώσει τον μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε., οι αλλαγές που επιβάλλουν στις χώρες που καλούνται, πρέπει να γίνουν διότι αυτό που προέχει είναι να σωθεί η κυπριακή οικονομία και κατ’ επέκταση ο λαός, που δεν ευθύνεται γι’ αυτή την άνευ προηγουμένου κρίση, που μαστίζει τον τόπο. Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στην Κύπρο, ο λαός αναγκάστηκε να γίνει «πελάτης» των πολιτικών, ελπίζοντας σε διορισμούς και αποκατάσταση. Διότι, ως γνωστόν, το κράτος δεν απολύει…

Οι στιγμές είναι κρίσιμες και δυστυχώς καλούνται να επιλύσουν το πρόβλημα αυτοί που το δημιούργησαν. Δύσκολο, αν όχι αδύνατον…

http://www.philenews.com/el-gr/Apopsi-ston-F/5510/109975/michalis-ignatiou-allagi-nootropias-tora

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: