Θα κλείσουν την πόρτα οι δανειστές;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η θητεία του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα Γιώργου Τσούνη μπαίνει στο τελευταίο της εξάμηνο: Ήταν η μεγαλύτερη τιμή, υποστηρίζει σε ομιλία για την 4η Ιουλίου
Αραίωση δέντρων, ελεγχόμενες καύσεις, κατσίκια και πρόστιμα τα όπλα της Ευρώπης για τον όλεθρο των πυρκαγιών: Κάθε χρόνο και χειρότερα, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Το ερώτημα βρίσκεται στο μυαλό των πολιτών, και η απάντηση θα επηρεάσει, θετικά η αρνητικά, την απόφαση τους, όταν βρεθούν ενώπιον της κάλπης, στις 17 Ιουνίου: Τι θα πράξουν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ εάν το αποτέλεσμα της κάλπης είναι υπέρ των δυνάμεων που απαιτούν ακύρωση ή καταγγελία του Μνημονίου;
Ολοι, λίγο-πολύ, γνωρίζουμε την απάντηση, διότι όταν αποφασίζεις να κόψεις κάθε γέφυρα με αυτόν που επέλεξες εσύ να σε δανείσει, λογικό είναι (ο δανειστής) να σου κλείσει την πόρτα και να ξεκινήσει τις διαδικασίες για να αναγκάσει τον δανειζόμενο να επιστρέψει τα δανεικά. Στην περίπτωση του Ταμείου, δεν υπάρχουν «δανειστά και αγύριστα». Οσα δανείζεται ένα κράτος, τα επιστρέφει, αφού απαγορεύονται το «κούρεμα» και οι εκπτώσεις.
Στο ΔΝΤ δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα στο ερώτημα αυτό, και ο βασικός λόγος έχει να κάνει με τον φόβο που τους καταλαμβάνει κάθε φορά που δημιουργούνται στην Ελλάδα εκρηκτικές αντιδράσεις στις δηλώσεις των αξιωματούχων του Ταμείου. Και είναι γεγονός πως κάθε φορά που μιλούν οι ξένοι, και ειδικά οι δανειστές, η δύναμη των λεγόμενων «μνημονιακών» δυνάμεων στις δημοσκοπήσεις μοιάζει με το ασανσέρ που φτάνει στο ισόγειο. Το ΔΝΤ πολιτεύεται με βάση το Καταστατικό του και το γεγονός ότι οι αποφάσεις δεν επηρεάζονται από τους πολιτικούς, όπως συμβαίνει στην Ε.Ε., αυτό αναδεικνύεται σε βασικό «μειονέκτημα». Πολύ απλά, το Καταστατικό δεν μπορεί να παραβιαστεί.
Γνωρίζουμε τον τρόπο αντίδρασης του ΔΝΤ, με βάση προηγούμενες περιπτώσεις κρατών, οι ηγέτες των οποίων αμφισβήτησαν τη σχέση με το Ταμείο. Και πιό πρόσφατο παράδειγμα είναι η Ουγγαρία και ο πρωθυπουργός της, ο οποίος –σύμφωνα με πηγές στην Ουάσιγκτον- μόλις εξελέγη «έκανε τρελλά πράγματα». Οι κατήγοροί του υποστηρίζουν πως «το χειρότερο όλων (που έπραξε), ήταν η προσπάθεια αλλαγής του νόμου που αφορά την Κεντρική Τράπεζα», την οποία αποφάσισε να θέσει υπό τον έλεγχο του κράτους. Αμέσως, και με βάση το Καταστατικό, το Ταμείο αποφάσισε να αναβάλει την επιθεώρηση και να τερματίσει τις εκταμιεύσεις των δόσεων.
Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας πίστευε πως «θα τα έβγαζε πέρα μόνος του», όπως υποστήριζε προεκλογικά. Δυστυχώς για τον ίδιο και τη χώρα του απέτυχε και αναγκάστηκε να ξεκινήσει κινήσεις συμφιλίωσης με το ΔΝΤ. Και στο σημείο αυτό τέθηκαν όροι –ίσως να συνοδεύθηκαν και από απειλές. Που βρίσκονται τα πράγματα; Ενώ όλοι περίμεναν τη ψηφοφορία για το νόμο που θα τερμάτιζε την ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας ανακοίνωσε στις 4 Ιουνίου αναβολή μέχρι την 15η Ιουλίου. Στην Ουάσιγκτον στοιχηματίζουν πως σύντομα η Ουγγαρία και ο πρωθυπουργός της «θα (ξανα)πέσουν στην αγκαλιά» Ταμείου.
Βέβαια, δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις και οι εξελίξεις εξαρτώνται πάντα από τη σοφία των ηγετών. Η καταγγελία του Μνημονίου –όσο και να την επιθυμούμε- θα θεωρηθεί από το ΔΝΤ μία «άκρως προκλητική ενέργεια». Θα ακυρωθεί αμέσως η άφιξη της Αποστολής και η επιθεώρηση, που είναι αναγκαίες για την εκταμίευση.
Υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Αυτός του διαλόγου και της συνεννόησης. Οποιος και αν είναι ο Πρωθυπουργός, πρέπει να συνομιλήσει με τους δανειστές πριν ανακοινώσει τις αποφάσεις του και οπλισμένος με το αποτέλεσμα της κάλπης, να πείσει ότι το Ελληνικό Πρόγραμμα δεν είναι υλοποιήσιμο και πρέπει να αλλάξει… Διαφορετικά θα αυτοκαταργηθεί.
Περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ – Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012