ΑΟΖ: Καλύτερα τώρα παρά ποτέ…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο, που υποβαθμίζει την αξία της, τον φυσικό της πλούτο και τις δυνατότητές της. Αφορμή για το παραπάνω συμπέρασμα δίνει η αναγγελία της Κυπριακής Δημοκρατίας για τον δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη για ανακάλυψη υδρογονανθράκων. Είναι ακόμα μία επιτυχία της Κύπρου και του λαού της, που 38 χρόνια μετά την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή, επιμένουν να προσπαθούν και να μην υποκύπτουν.
Εκνευρίστηκα διαβάζοντας προεκλογικές δηλώσεις της κ. Ντόρας Μπακογιάννη και τις μετεκλογικές κορώνες νεαράς βουλευτού του ΠΑΣΟΚ, που λίγο-πολύ μας είπαν πως δεν έχει αξία να περιμένουμε 15 χρόνια για να γευθεί ο ελληνικός λαός τα ωφέλη από πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου στη νότια Κρήτη ή σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Μάλιστα, αναφέρθηκαν στο παράδειγμα της Κύπρου, η οποία ενώ άρχισε, όπως είπαν πριν αρκετά χρόνια τις προσπάθειες, θα δει τα αποτελέσματα το 2016. Η νεαρά βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ισχυρίστηκε τα παραπάνω, χρησιμοποιώντας λάθος στοιχεία, και με το γνωστό χαμόγελο της αυτοϊκανοποίησης, που το «φορά» μόνιμα.
Ο καθένας θα μπορούσε να δώσει μία εύκολη απάντηση στις αστειότητες που ακούγονται για την ΑΟΖ και τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας. Το επιχείρημα είναι απλό: αν αρχίζαμε όταν το εισηγήθηκαν οι Κύπριοι, τώρα θα είχαμε γνώση των αποτελεσμάτων των ερευνών. Αλλά όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος εξηγούσε στους εμβρόντητους συνομιλητές του στην Αθήνα το σχέδιο που εκπόνησε και το οποίο περιελαμβανε συνεργασία με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και το Λίβανο, αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία και την επομένη οι εφημερίδες γέμισαν με παραπολιτικά, που χλεύαζαν τον Κύπριο ηγέτη. Αργότερα, όταν έστειλε στην Αθήνα τον υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Λιλλήκα, οι συνομιλητές του ισχυρίσηκαν πως ο Παπαδόπουλος είχε σχέδιο να εμπλέξει την Ελλάδα σε πόλεμο με την Τουρκία.
Δεν γνωρίζω εάν η ΑΟΖ θα σώσει την Ελλάδα, όπως διατείνονται μερικοί καλοί επιστήμονες –σίγουρα ξέρουν περισσότερα από μένα και τον καθένα. Ομως, δεν θα χάσει τίποτα η χώρα εάν προχωρήσει στο θέμα της ΑΟΖ. Αλλωστε πρόκειται για αναφαίρετο δικαίωμα της και πρέπει να το ασκήσει, για να δικαιούται να πραγματοποιήσει έρευνες. Και για να το πράξει, απαιτούνται συμμαχίες.
Η Κύπρος, που νοιώθει καθημερινά την ανάσα του Τούρκου κατακτητή, κάλυψε τα νώτα της μέσα σε καθεστώς απόλυτης εχεμύθειας πριν ανακοινώσει καν την πρόθεσή της για ανακήρυξη ΑΟΖ. Το πλέον σπουδαίο στην όλη ιστορία ήταν ότι έπεισε για τη σοβαρότητά της, ενώ την ίδια στιγμή δεχόταν βρώμικες υποθέσεις από το εξωτερικό και το εσωτερικό για την απόρριψη του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν. Πρέπει να σημειώσω ότι εκείνη η απόρριψη αποδείχθηκε δώρο Θεού.
Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με τη διεθνή πολιτική, ότι για τις σοβαρές χώρες τα οικονομικά συμφέροντα είναι υπεράνω των πάντων. Οταν ο Παπαδόπουλος αποφάσισε να παίξει το οικονομικό παιγνίδι –που συνέχισε με επιτυχία ο Δημήτρης Χριστόφιας- ήταν αποκλεισμένος από τις ΗΠΑ και στην Ευρώπη τον θεωρούσαν επικίνδυνο εξτρεμιστή. Οταν προχώρησε τις συζητήσεις με τους Ισραηλινούς και τους Αιγύπτιους, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ έχουν μία ξεκάθαρη θέση στα θέματα της ενέργειας και την Κύπρο. Η μόνη επιλογή της Ελλάδας, λοιπόν, είναι να μιμηθεί την Κύπρο ακολουθώντας ένα προς ένα τα βήματά της…
Περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Πέμπτη 17 Μαίου 2012