Το 1974, η “ελληνική” δικτατορία πώλησε την μισή Κύπρο: Πότε θα μάθουμε την αλήθεια;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Ήμουνα πέντε χρονών. Έβλεπα τα αεροπλάνα και ήμουν “ενθουσιασμένος”. Ο πατέρας μου ήταν “πιλότος” σε κάποιο από αυτά, έτσι μου είπαν! Μεγαλώνοντας, έπρεπε να μάθω τι πραγματικά έγινε.
Απ’ ότι μου είπαν στο σχολείο τότε (σήμερα δεν ξέρω αν το κάνουν), κάποιοι “τρελοί”, εκείνος ο Αυξεντίου, ο Παλληκαρίδης, ο Μάτσης και άλλοι πολλοί, μαζί με αυτούς, πολέμησαν το 1955-1959 εναντίον της Αγγλικής αποικιοκρατίας γιατί ήθελαν να ελευθερώσουν την πατρίδα μας. Το 1960, έτσι μου είπαν πάλι, υπογράψαμε την “ελευθερία” και την “ανεξαρτησία” μας από τους Άγγλους, με τους Άγγλους να “χάνουν” την Κύπρο και να κερδίζουν δυο στρατιωτικές βάσεις και τους Τουρκοκύπριους να μπαίνουν στο Κυπριακό Κοινοβούλιο. Και μαζί με τους Άγγλους “εγγυητές”, μαζί τους και η Τουρκία και η Ελλάδα (ως εγγυητές).
Το 1963, εγώ δεν είχα γεννηθεί ακόμη αλλά είχα μυριστεί το μπαρούτι με τις φασαρίες που είχαν ξεκινήσει οι Τούρκοι “εγγυητές” για να βρουν την αφορμή να μπουν και να “προστατεύσουν” τους Τουρκοκυπρίους από εμάς τους Ελληνοκυπρίους. Οι Τ/Κ βουλευτές αποχώρησαν από το Κυπριακό Κοινοβούλιο αλλά η αφορμή ήρθε κάποια χρόνια μετά. Ήταν τότε που στην Ελλάδα έπεσε η Δημοκρατία, “έπρεπε” να πέσει, και στην Κύπρο προσπάθησαν να ρίξουν την Δημοκρατία με το προδοτικό πραξικόπημα, εκείνο τον “μαύρο” Ιούλη του 1974. Και όλα αυτά, για να εφαρμοστεί το σχέδιο των Αγγλοαμερικανών και να μπει η Τουρκία στην Κύπρο χωρίς εμπόδια. Πώς θα έμπαινε η Τουρκία στην Κύπρο αν έβρισκε την αντίσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας; Πώς θα έκανε “περίπατο” κατά τη δεύτερη εισβολή που κατέλαβε την πόλη μου, την Αμμόχωστο; Έτσι κι έγινε! Η Τουρκία μπήκε για να “εγγυηθεί” την “ασφάλεια” των Τουρκοκυπρίων. Με την Ελληνική Δημοκρατία απούσα και τη δικτατορία να “πέφτει” μετά που έκανε τη δουλειά της με την “πώληση” της Κύπρου.
- Τα χρόνια πέρασαν. Ο Ντενκτάς, ακόμη και μετά τον θάνατο του, κατάφερε να έχει μετατρέψει το πρόβλημα κατοχής-εισβολής σε “διοικοινοτικό” πρόβλημα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Κατάφερε να “πείσει” από εκεί που είναι τον Ανάν, τον Γκουτέρες (ακόμη κι εμάς!) ότι το πρόβλημα της Κύπρου είναι “διακοινοτικό”. Κι εμείς, οι εν ζωή “ξύπνιοι” Έλληνες, οι περήφανοι απόγονοι του Μέγα Αλεξάνδρου, οι ακούραστοι μαραθωνοδρόμοι, βολοδερνόμαστε σε μια σύγχρονη (όχι αρχαία ελληνική) αρένα για το ποιος είναι ο πιο “εξυπνόβλακας”.
Η Ελληνική Δημοκρατία υπάρχει. Με τα χίλια προβλήματα της αλλά υπάρχει. Η Κυπριακή Δημοκρατία υπάρχει. Με τις χίλιες μαχαιρίες της αλλά υπάρχει. Γιατί όμως κινδυνεύει η Κύπρος να ξεπουληθεί ολόκληρη αυτή την φορά; Γιατί οι Τούρκοι κατασκήνωσαν στην θάλασσα μας ως “νόμιμοι οικοδεσπότες”, χωρίς κανένας να λέει ή να κάνει κάτι; Γιατί οι κυβερνήσεις μας (Κύπρου και Ελλάδας) είναι τόσο ψύχραιμες; (Καλά κάνουν φυσικά αλλά με τρώει το “γιατί” και πώς το σκέφτονται).
Ο Αλέξης, στον οποίο πίστεψα κι εγώ πως θα ήταν διαφορετικός, πιο διεκδικητικός, πιο μάγκας, χάνει τα ποσοστά του μέρα με την μέρα. Σταμάτησε να ακούει τον λαό. Ακούγεται πως χάνει και τον Καμένο. Την ίδια στιγμή, πέρα του αφόρητου οικονομικού βάρους της Ελλάδας, έχει (ή μάλλον βιάστηκε να ιεραρχήσει να έχει) και το Μακεδονικό ως θέμα “υψίστης σημασίας”! Ένα θέμα που ξεσήκωσε εκατομμύρια Έλληνες ανά τον κόσμο μετά και την “ειρηνευτική” διαμεσολάβηση του Νίμιτς (ΟΗΕ), ο οποίος έχει “φυτέψει” τον όρο Μακεδονία σε κάθε εισήγηση του. Μια ειρηνευτική διαμεσολάβηση πανομοιότυπη με αυτή της Κύπρου. Η Ελλάδα και η Κύπρος απειλούνται (όχι πλέον μόνο στην θάλασσα) και το θέμα που ανέδειξε η Ελλάδα ως “ένα” είναι το Μακεδονικό με παράλληλο θέμα τον πιστολιέρο Ιβάν Σαββίδη που δεν είχε την μαγκιά να αρμενίσει κατά Τουρκία με το πιστόλι αλλά αρμένισε κατά Τούμπα γήπεδο (μεταξύ των αθώων παιδιών). Μπράβο μας για τις ιεραρχισεις που “οδηγούν” τον λάο στην “ορθή” κατεύθυνση!
- Και φτάνουμε στο “παρασύνθημα”! Όλη αυτή η “ψυχραιμία”, όλα αυτά τα “παιχνίδια” αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης αλλά κυρίως των ίδιων των συμπατριωτών μας, έχουν διαφορά από τον αποπροσανατολισμό του 1974; Οι “περίπατοι” της Τουρκίας (όπως το 1963) έχουν διαφορά από τους σημερινούς περιπάτους; Το 1974 υπήρχε δικτατορία και η Τουρκία αλώνισε την Κύπρο. Σήμερα, υπάρχει Ελληνική Δημοκρατία αλλά χωρίς χρήματα, χωρίς άμυνα, χωρίς αέρα, χωρίς μέτωπο (εσωτερικό και/ή εξωτερικό). Με τους “συμμάχους” του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης να έχουν απλά απομείνει ως σύμμαχοι στο “σας τα τρώμε”. Όλη αυτή η ψυχραιμία πηγάζει μέσα από κάποιο προσυμφωνημένο παιχνίδι που παίχτηκε αυτά τα χρόνια; Όπως:
“Θα σκάσετε και θα δεχτείτε την Τουρκία να κάνει ότι θέλει. Αν το κάνετε, αν δεχτείτε να σας τα πάρουμ(ν)ε όλα, τότε η Τουρκία δεν θα μπει να σας σκοτώσει όλους” και μάλιστα θα σας “προστατεύει” κιόλας! Και αφού γίνει η “δωρεά” της Κύπρου (όχι η πώληση), τότε η Ελλάδα θα “ησυχάσει” από τον Τούρκο που την περικύκλωσε. Για πόσο όμως, ξέρει κανείς;
Σήμερα δεν βλέπω μόνο τουρκικά αεροπλάνα αλλά και τουρκικά πλοία. Σήμερα κάτι ξέρω, όχι όλα, ίσως και σχεδόν τίποτα, αλλά αυτό το “σχεδόν τίποτα” είναι αρκετό για να ξέρω. Σήμερα αγωνιώ για το αύριο (ακόμη και το σήμερα), το οποίο φοβάμαι πως η Δημοκρατία θα ξεπουλήσει με επίσημο τρόπο και όχι όπως το 1974 (μέσω δικτατορίας).
Σήμερα δεν είμαι πέντε χρονών, δυστυχώς, ούτε και το Κυπριακό πρόβλημα!
- Υ.Γ. Σε σχέση με τις όποιες επιλογές μας, είναι αρκετές (ακόμη). Παραθέτω μια από αυτές στο άρθρο του Δημήτρη Απόκη ΕΔΩ
*Πολιτικό Μάρκετινγκ και Επικοινωνία
(Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση)
Συντάκτης ikypros.com και L.A. Voice
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades