ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Στις 26 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί η συνάντηση κορυφής της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τούσκ και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλόντ Γιούνκερ θα αντιμετωπίσουν τον Ταγίπ Ερντογάν που θα φτάσει στην Βάρνα με το τρόπαιο της Αφρίν και την πρόσκαιρη ήττα εναντίον των Κούρδων της Συρίας (YPG).
Και θα αποδειχθεί σύντομα ότι είναι πρόσκαιρη, διότι οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν πως ο πολυδιαφημισμένος πόλεμος εναντίον του Ισλαμικού Κράτους πάσχει επειδή οι Κούρδοι έκαναν ένα βήμα πίσω. Δικαιολογημένα νοιώθουν απέραντη πικρία για το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον, έδωσε λάθος μηνύματα στους Τούρκους, μιλώντας για το δικαίωμα τους να αντιμετωπίσει την «τρομοκρατική απειλή».
Ο κ. Ερντογάν, λοιπόν, θα φτάσει θριαμβευτής στη βουλγαρική πόλη έχοντας στο καλάθι του σωρεία αιτημάτων. Από λεφτά μέχρι και υποταγή της Ευρώπης στις απαιτήσεις του.
Δεν μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος για την έκβαση αυτής της συνάντησης σε ότι αφορά τα ευρωπαϊκά, τα ελληνικά και τα κυπριακά συμφέροντα. Η ευρωπαϊκή ηγεσία είναι ανήμπορη και χωρίς όπλα για να αντιμετωπίσει τον πρόεδρο της Τουρκίας. Η Ευρώπη στο σύνολο της, αναζητεί την ησυχία της, και δεν ενδιαφέρεται εάν δύο χώρες-μέλη της, απειλούνται από την ισλαμική Τουρκία. Πέραν της επιβαλλόμενης αποδοκιμασίας των πράξεων του κ. Ερντογάν, δεν έχουν κανένα τρόπο για να του επιβάλουν οτιδήποτε. Πόσο μάλλον να τον σταματήσουν όταν επιτίθεται είτε εναντίον της Συρίας, είτε στην κυπριακή ΑΟΖ, είτε στο Αιγαίο. Η απειλή βύθισης του «Γαύδος» είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση.
Φαντάζομαι ότι ο κ. Τούσκ υπέβαλε το ίδιο ερώτημα και προς την Αθήνα. Δεν γνωρίζω την απάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει εισαγάγει την «πολιτική του κατευνασμού» για πολλούς λόγους. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ρισκάρει εν μέσω οικονομικής κρίσης και ενόψει της νέας τουριστικής περιόδου. Κατανοητό… Άλλωστε υπάρχει Έλληνας πολιτικός του δημοκρατικού τόξου που θα διαφωνήσει. Αβίαστα θα απαντήσω όχι.
Όμως, σε διπλωματικό επίπεδο μπορεί να αντιμετωπιστεί ο Ερντογάν.
Θεωρώ ότι η Αθήνα και η Λευκωσία έπρεπε να διεθνοποιήσουν τις απειλές του κ. Ερντογάν εναντίον του Αιγαίου και της κυπριακής ΑΟΖ.
Απ’ εκεί και πέρα η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να κινητοποιήσουν και την Ομογένεια. Μου κάνει τεράστια εντύπωση το εξής:
Η κατάσταση με την Τουρκία θα είναι πάντα επικίνδυνη, όχι επειδή την απειλούν η Ελλάδα και η Κύπρος. Η τουρκική ισλαμική ηγεσία έχει σχέδιο. Και αυτό περιλαμβάνει την άλωση της Κύπρου και αρκετών νησιών στο Αιγαίο. Αυτές δεν είναι κουβέντες του καφενέ. Είναι μία σκληρή πραγματικότητα.
Η οικονομική κρίση έκαμψε τις αντιστάσεις μας. Και αυτό είναι πολύ κακό. Πρέπει να βρουν τρόπο, οι ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο, για να εκπονήσουν στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού κινδύνου. Όταν μία χώρα πλήττεται από οικονομική κρίση, πρέπει να προσπαθήσει να αποτρέψει ένα πόλεμο, και να αποφύγει να συζητά τα εθνικά θέματα, διότι θα το κάνει από μειονεκτική θέση. Να κτίσουμε συμμαχίες με όσες χώρες στην περιοχή έχουν τις ίδιες ανησυχίες και να βρισκόμαστε σε εγρήγορση.