Με προκλήσεις σε τέσσερα μέτωπα η τέταρτη και φαρμακερή θητεία για την Άνγκελα Μέρκελ




ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ

Χρειάστηκε να περάσουν 171 επεισοδιακές ημέρες από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, κοντά έξι μήνες, περίοδος ρεκόρ, για να μπορέσει τελικώς η μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ να «ορκίσει» νέα κυβέρνηση.

Η 63χρονη Άνγκελα Μέρκελ εξελέγη για τέταρτη φορά στην καγκελαρία, με όχημα ένα νέο μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών, τον τρίτο μετά το 2005. Το πολιτικό περιβάλλον, ωστόσο, στη Γερμανία είναι σήμερα πολύ πιο «δύσβατο» για τις παρατάξεις του κέντρου από ό,τι στο παρελθόν.

«Έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας», δήλωσε η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος τη Δευτέρα, πλαισιωμένη από τον Χριστιανοκοινωνιστή νέο υπουργό Εσωτερικών, Χορστ Ζεεχόφερ, και τον Σοσιαλδημοκράτη νέο υπουργό Οικονομικών Όλαφ Σολτς.

Η τέταρτη θητεία της Μέρκελ στην καγκελαρία αναμένεται, όπως όλα δείχνουν, να είναι και η πιο δύσκολη. Έρχεται, άλλωστε, στον απόηχο πλήθους απωλειών για την άλλοτε «πιο ισχυρή γυναίκα πολιτικό στον κόσμο», εν μέσω ανοιχτών μετώπων και πλήθους προκλήσεων, εσωτερικών αλλά και εξωτερικών.

Το 33% που έλαβαν οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) στις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου μπορεί να τους εξασφάλισε τη νίκη, αλλά ήταν το χειρότερο ποσοστό τους στα χρονικά. Συνοδεύτηκε δε, και από την παρθενική είσοδο της ακροδεξιάς παράταξης Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) στην ομοσπονδιακή βουλή, μιας παράταξης με συνολικά 92 βουλευτές που από σήμερα αναλαμβάνει, και επισήμως πλέον, χρέη αξιωματικής αντιπολίτευσης, επίσης για πρώτη φορά στα χρονικά.

Οι προκλήσεις για τη Μέρκελ, πολλές και κρίσιμες, κυρίως σε τέσσερα μέτωπα: το κυβερνητικό, το εσωκομματικό, το εσωτερικό αλλά και το εξωτερικό. Όσο για την τακτική της Γερμανίδας καγκελαρίου, αυτή ξεκινάει την τέταρτη θητεία της στην εξουσία ποντάροντας στην ανανέωση με στόχο την πολιτική επιβίωση.

  • Εάν εξαιρέσει κανείς την ίδια τη Μέρκελ καθώς και την υπουργό Άμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, όλες οι άλλες ηγεσίες των υπουργείων έχουν ανανεωθεί. Σε επίπεδο προσώπων, λοιπόν, υπάρχει όντως «νέο αίμα», με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) μάλιστα πλέον να ελέγχουν σειρά από κομβικά χαρτοφυλάκια: το Οικονομικών στη θέση του Σόιμπλε, το Εξωτερικών, το Εργασίας κ.α.. Η όποια ανανέωση όμως θα πρέπει να συνοδευτεί και από ανάλογες πολιτικές για να αποκτήσει πραγματικό νόημα, στα μάτια ενός εκλογικού σώματος το οποίο πλέον κλίνει σαφώς προς τα δεξιά, κυρίως ελέω μεταναστευτικού, προκαλώντας διαρροές ψηφοφόρων προς την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).

Ο νέος επιτελάρχης της Μέρκελ, Χέλγκε Μπράουν, ξεκαθάρισε, μιλώντας στη «Deutche Welle», ότι «η κυβέρνηση θέλει να κερδίσει πίσω ψήφους από το AfD».

Σε εσωκομματικό επίπεδο, θα είναι κρίσιμο για την καγκελάριο να μπορέσει να κρατήσει τους Χριστιανοδημοκράτες ενωμένους, ενώ θα προετοιμάζει παράλληλα το έδαφος για την επόμενη ημέρα και τη διαδοχή της στην ηγεσία της παράταξης.

Σε κυβερνητικό επίπεδο από την άλλη, θα είναι κρίσιμο να μπορέσει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια να κρατήσει ενωμένο το μεγάλο συνασπισμό, περιορίζοντας τις όποιες φυγόκεντρες τάσεις εμφανίζονται κυρίως στο στρατόπεδο των συγκυβερνώντων Σοσιαλδημοκρατών. Υπενθυμίζεται, άλλωστε, ότι το SPD μπήκε πολύ διστακτικά στη νέα κυβέρνηση, υπό το βάρος αμφιβολιών και σχεδόν διχαστικών εσωκομματικών ενστάσεων.

Η Μέρκελ θα πρέπει, όμως, να κρατήσει υπό έλεγχο και τις ενδεχόμενες αντιδράσεις της γερμανικής δεξιάς στις πολιτικές που θα επιχειρήσει σε φέρει το SPD το οποίο πλέον ελέγχει μεταξύ άλλων και το υπουργείο Οικονομικών. Ενδεικτική της πολιτικής ρευστότητας και η δήλωση του Χορστ Ζεεχόφερ, ηγέτη των Χριστιανοκοινωνιστών Βαυαρών εταίρων της Μέρκελ, που άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ο νέος μεγάλος συνασπισμός… να μην βγάλει την τετραετία.

Εντός των συνόρων της χώρας, η Γερμανίδα καγκελάριος θα κληθεί να αντιμετωπίσει σειρά προκλήσεων που ξεκινούν από τη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού και την ενσωμάτωση των ξένων, για να φτάσουν σε θέματα όπως είναι: η υπογεννητικότητα, το απειλούμενο ξεχείλωμα του γερμανικού συστήματος συνταξιοδότησης, ο στόχος της ψηφιοποίησης, οι ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό, οι επερχόμενες αλλαγές στην αυτοκινητοβιομηχανία και οι προκλήσεις για τη χαλυβουργία.

  • Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έρχονται, φυσικά, να προστεθούν και διόλου ευκαταφρόνητες προκλήσεις από το εξωτερικό. Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επιμένει να κοντράρει το Βερολίνο σε πολλά μέτωπα, όχι μόνο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ (με το αιτιολογικό ότι η Γερμανία δεν συνεισφέρει στην άμυνα όσα χρήματα θα όφειλε βάσει του ΑΕΠ της) αλλά και στο πλαίσιο του νέου παγκόσμιου εμπορικού πολέμου που εμφανίζεται έτοιμη να κηρύξει η Ουάσιγκτον. Μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο Τραμπ απείλησε να επιβάλει πρόσθετους φόρους σε γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες όπως είναι οι Mercedes-Benz και BMW.

Αλλά και εντός της δοκιμαζόμενης ΕΕ, το Βερολίνο θα πρέπει πλέον να βρει τρόπο να ανταποκριθεί στην τρύπα που πρόκειται να δημιουργήσει στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό το Brexit. Θα πρέπει, επίσης, να αντιμετωπίσει να αντιμετωπίσει ποικίλα αγκάθια, είτε ενδοευρωπαϊκά (όπως προκύπτουν από την απείθαρχη στάση της Πολωνίας, της Ουγγαρίας κ.α.), είτε περιφερειακά (όπως προκύπτουν από τη στάση της προκλητικής Τουρκίας).

  • Κι όλα αυτά, σε υποχρεωτική συνεργασία με τη Γαλλία του ευρωπαϊστή Εμανουέλ Μακρόν, με την οποία ωστόσο θα πρέπει εν τω μεταξύ να βρει και κοινό βηματισμό προς ένα κοινό ευρωπαϊκό όραμα. Σε αυτό το πλαίσιο, η Μέρκελ ετοιμάζεται να ταξιδέψει και στο Παρίσι για ένα τετ-α-τετ με τον Γάλλο πρόεδρο.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: