Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Μερικές φορές λέω πως είμαστε άξιοι της τύχης μας… Και του διεφθαρμένου πολιτικού, και όχι μόνο, συστήματος, της Κύπρου, το οποίο τουλάχιστον ενώνεται -ανεξαρτήτως κομμάτων και ιδεολογιών- όταν βρίσκεται σε κίνδυνο… Ενώ στην Ελλάδα πρέπει να συντελεστεί η εθνική τραγωδία για να ενωθεί το πολιτικό προσωπικό…
Πρόκειται για την πολιτική και οικονομική ελίτ του τόπου, που ευθύνεται για όλα τα δεινά της πατρίδας μας. Από τη συνεχιζόμενη κατοχή μέχρι και την οικονομική καταστροφή του 2013, όταν οι εκπρόσωποι αυτού του κατεστημένου οδήγησαν τους ανυποψίαστους πολίτες στο κούρεμα των καταθέσεων τους, ενώ οι περισσότεροι παράγοντες τα είχαν στείλει ήδη στο εξωτερικό. Ακόμα και δευτερόλεπτα πριν επιβληθούν τα capital controls έφευγαν από το νησί εκατομμύρια που ανήκουν σ’ αυτή την ελίτ.
Αλλά το παραπάνω αφήγημα έχει και…«δράκο». Ο οποίος δεν είναι άλλος από τους …κακούς Ελληνοκύπριους και τον “ξεροκέφαλο” Νίκο Κοτζιά, οι οποίοι δήθεν δεν ήθελαν λύση στην Ελβετία και ως αποτέλεσμα αυτού οι Τούρκοι …αναγκάζονται να προστατεύουν τα συμφέροντα τους με τις κανονιοφόρους.
Πέραν του ότι είναι μία βλακώδης -πέρα για πέρα- «λογική», είναι και ακραία επικίνδυνη. Διότι στο Κραν Μοντανά έγιναν αίσχη από την πλευρά της Τουρκίας εναντίον των συμφερόντων της Κύπρου και με την αναιδή υποστήριξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο κατοχικός ηγέτης Μουτσταφά Ακιντζί, στο πλαίσιο του ψυχολογικού πολέμου που άσκησαν, εξαπέλυσαν προσωπικές επιθέσεις εναντίον του κ. Αναστασιάδη, σε σημείο που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απείλησε ότι θα αποχωρούσε. Και θα έπρεπε να είχε αποχωρήσει, διότι αυτές οι επιθέσεις ήταν βρώμικες και ανήθικες.
Αλλά ας βάλω τις αήθεις προσωπικές κατηγορίες στην άκρη και ας δούμε το άλλο σοβαρό ζήτημα, αυτής καθ’ αυτής της λύσης του Κυπριακού. Υπάρχει έστω και ένας σώφρων στην Ελλάδα ή την Κύπρο που να πιστεύει ότι ο Αναστασιάδης μπορούσε να συναινέσει σε όλα αυτά τα απαράδεκτα που απαιτούσαν οι Τούρκοι, και δεν το έκανε; Την τελευταία νύχτα, πριν καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις, ο πρόεδρος της Κύπρου έκανε υποχωρήσεις που δεν ήταν μόνο οδυνηρές -και να με συγχωρεί η χάρη του: Στην ουσία η Κύπρος παραδιδόταν στην επιρροή της Τουρκίας. Μακάρι να είχαμε χώρο να τις παραθέσουμε μία-μία. Ήταν οι πιο απαράδεκτες προτάσεις που έκανε ποτέ η ελληνική πλευρά –και μην φωνάζετε κ. Πρόεδρε διότι είναι εδώ και καιρό που θέλω να σας τα γράψω.
Εδώ και πολλά χρόνια οι Ελληνοκύπριοι έχουν κατεβάσει κυριολεκτικά παντελόνια. Και την ίδια στιγμή ακούς αυτούς τους καρεκλοκένταυρους οι οποίοι υποστηρίζουν πως έπρεπε να υποχωρήσει και άλλο ο Αναστασιάδης και όχι οι Τούρκοι. Και αναρωτιέσαι: Ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετούν; Διότι σίγουρα δεν δείχνουν να νοιάζονται καν, πόσο μάλλον να τους απασχολεί, αν θα ελέγχει και θα κυβερνά όλο το νησί ένας φανατικός ισλαμιστής ηγέτης. Και η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την χειρότερη μορφή του ισλαμισμού. Δείχνει «δημοκρατικό» αλλά είναι σκληρά αυταρχικό.
Η σημερινή Τουρκία δεν μπορεί ποτέ να γίνει πραγματικός εταίρος και σύμμαχος μας. Όχι επειδή το αρνούνται η Ελλάδα και η Κύπρος. Δεν το επιθυμεί ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν. Δεν τον συμφέρει να κλείσει τα θέματα, που αυτός νομίζει πως είναι ανοικτά, διότι χρειάζεται να έχει εχθρούς. Δεν έχει άλλη προπαγανδιστική τροφή να ταϊσει τον τουρκικό ισλαμικό όχλο. Οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι, λοιπόν, είμαστε βολικοί εχθροί για τη συμμορία που κυβερνά την Τουρκία.
Ας υποθέσουμε ότι ξεκινούν και πάλι οι διαπραγματεύσεις υπό την πίεση της τουρκικής εισβολής στην κυπριακή ΑΟΖ. Διότι οι ανόητοι οι Βρετανοί αυτή τη δικαιολογία σκαρφίστηκαν. Για να αναγκάσουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να προσέλθει στο διάλογο με τους Τούρκους υπό την απειλή των κανονιοφόρων. Πως θα μπορέσει να διαπραγματευθεί ο άνθρωπος υπό την απειλή των τουρκικών πολεμικών πλοίων και αεροπλάνων; Πως θα προστατεύσει τα συμφέροντα της Κύπρου και του λαού της όταν απειλείται στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων;
Και επίσης: Το έχει σκεφθεί κανείς; Μήπως πάθει ο κ. Αναστασιάδης ότι συνέβη στον Γλαύκο Κληρίδη τον Αύγουστο του 1974; Όταν αρνήθηκε να υποκύψει -και καλώς έπραξε που δεν συναίνεσε στους απαράδεκτους τουρκικούς όρους- και αμέσως μετά ακολούθησε η δεύτερη τουρκική εισβολή, που μοίρασε την Κύπρο στα δύο…
Από την άλλη, θα αντιτάξουν οι οπαδοί της όποιας λύσης, εάν δεν λυθεί το Κυπριακό τα προβλήματα θα αυξάνονται και θα πληθύνονται.
Η κατάσταση με τον Ταγίπ Ερντογάν έχει εκτραχυνθεί. Απειλεί «θεούς» και «δαίμονες» σε σημείο που νοιώθουμε την ανάσα του πολέμου. Δεν κινδυνολογώ, ούτε περιαυτολογώ. Το χειρότερο που μας συμβαίνει είναι ότι αυτοί που τον επηρεάζουν εξυπηρετούν συμφέροντα που δεν βολεύουν τα δικά μας. Και έτσι, μείναμε μετέωροι να αναρωτιόμαστε πότε θα έρθει η στιγμή της μεγάλης σύγκρουσης, που μπορεί στον 21ο αιώνα να αλλάξει η μοίρα μας. Είτε προς το καλό, εάν απέναντί τους βρεθούν οι Αμερικανοί, είτε προς το κακό εάν η απόφαση του είναι να τα βάλει και με τους γιάνκηδες, διότι αυτό του επιβάλλει το αρρωστημένο του μυαλό.