Η σύγκρουση Λονδίνου και Μόσχας, τα χαμόγελα στην Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Πεκίνο




Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Η σφοδρή σύγκρουση της Μεγάλης Βρετανίας με τη Ρωσία, με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας του Ρώσου, πρώην διπλού πράκτορα και της κόρης του, προκαλεί χαμόγελα ικανοποίησης στην αμερικανική πρωτεύουσα. Ταυτόχρονα αποτελεί την αρχή μιας σύγκρουσης της Δύσης με τη Ρωσία, η οποία θα αναδείξει την ανεπάρκεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να παίξει ανεξάρτητα στη μεγάλη διεθνή σκακιέρα, χωρίς τις πλάτες των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το πάζλ είναι εξαιρετικά περίπλοκο και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ο ρόλος της Γαλλίας, με μπαλαντέρ στο βάθος όλου του παιχνιδιού την Κίνα.

Η υπόθεση του Ρώσου πράκτορα και της κόρης του, πήρε διαστάσεις σύγκρουσης, συνολικά της Δύσης με τη Ρωσία, χωρίς όμως να σέρνει το χορό της αντιπαράθεσης ο συνηθισμένος ύποπτος, δηλαδή η Ουάσιγκτον. Η Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Τερέζα Μέϊ, και η κυβέρνησή της, ανέβασαν την ένταση με τη Ρωσία σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα με αποτέλεσμα, μετά και τις χθεσινές κυρώσεις από το Λονδίνο εναντίον της Μόσχας να έχουμε ένα καθαρό, πολύ σκληρό, διπλωματικό πόλεμο.

Στην αντιπαράθεση αυτή το Λονδίνο, κατάφερε να προσαρτήσει τη Γαλλία, τη Γερμανία, και τις Βρυξέλλες – Ευρωπαϊκή Ένωση, που με δηλώσεις τους εξέφρασαν την απόλυτη στήριξή τους στη Μεγάλη Βρετανία. Η Γερμανία, μάλιστα μέσω του Προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Βουλής (στενού συμμάχου της Μέρκελ), έφτασε να μιλήσει για συνολική απάντηση της Δύσης, απέναντι στη Ρωσία.

  • Η Ουάσιγκτον από την πλευρά της, σαφώς και παρείχε αμέριστη συμπαράσταση στο Λονδίνο, αλλά κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι μεταξύ Ευρώπης, Μεγάλης Βρετανίας και ΗΠΑ, υπάρχει ο Ατλαντικός Ωκεανός.

Η Ευρώπη, αλλά και η ίδια η Μεγάλη Βρετανία, έχει πολύ μεγάλη ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, θα ρίξει πάνω στο τραπέζι της αντιπαράθεσης τα χαρτί ενέργεια.

Την ίδια στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αρχίζουν να μπαίνουν γερά στο παιχνίδι των εξαγωγών ενεργειακών πόρων (LNG), και θα είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένες στην περίπτωση που λόγω αυτής της κρίσης, οι πελάτες τους στην Ευρώπη, θα αυξηθούν σημαντικά.

  • Εδώ αξίζει  να αναφέρουμε την δήλωση του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τράμπ, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Πρωθυπουργού, κ. Τσίπρα στο Λευκό Οίκο, όπου είχε αναφερθεί στον πλωτό σταθμό επαναεριοποίησης της εταιρίας, Gastrade, στην Αλεξανδρούπολη. Πρόσφατα ανακοινώθηκε και η συμμετοχή της ΔΕΠΑ, στο μετοχικό κεφάλαιο της Gastrade.

Η αύξηση της έντασης με τη Ρωσία, ενισχύει ακόμα πιο πολύ την επιρροή της Ουάσιγκτον, στα τεκταινόμενα στην Ευρώπη, αφού σε καμία περίπτωση οι Ευρωπαίοι και η ΕΕ, δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν μόνοι τους με τη Μόσχα, σε επίπεδο άμυνας και ασφάλειας. Είναι απαραίτητη η ομπρέλα της Ουάσιγκτον, και εδώ είναι που ο Πρόεδρος Τράμπ, θα πάρει της ρεβάνς, αφού όλοι στο ΝΑΤΟ, θα τρέχουν να ικανοποιήσουν την απαίτηση του για αύξηση των αμυντικών δαπανών.

Μια άλλη σημαντική εξέλιξη σε αυτό το περίπλοκο πάζλ, έχει να κάνει με τη Γαλλία. Το Παρίσι το τελευταίο διάστημα δραστηριοποιείται έντονα σε πολλά μέτωπα, και μια προσεκτική παρατήρηση κάνει σαφές ότι η Γαλλία και Εμμανουέλ Μακρόν, είναι αυτοί που έχουν τον πρώτο ρόλο από την πλευρά της Ευρώπης στη διεθνή σκακιέρα, βάζοντας στην άκρη τη Γερμανία και την ψαλιδισμένη σημαντικά σε πολιτικό επίπεδο, Άγκελα Μέρκελ. Η Γαλλία, έχει δραστηριοποιηθεί έντονα και στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής, εκεί που για δεκαετίες έκανε παιχνίδι η Μεγάλη Βρετανία.

Σε όλη αυτή την περίπλοκη εξίσωση, μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί η Κίνα, η οποία είναι ξεκάθαρο ότι έχει φιλοδοξίες παγκόσμιας υπερδύναμης, και σίγουρα θα ήθελε να βάλει πόδι στην Ευρώπη. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη για τη Ρωσία αλλά και για τις ΗΠΑ.

  • Άραγε ο Εμμανουέλ Μακρόν, που θα βρεθεί τον Απρίλιο στις ΗΠΑ, για επίσημη επίσκεψη, προσκεκλημένος του Αμερικανού Προέδρου, θέλει πράγματι, όπως τουλάχιστον δείχνει, να αποτελέσει τη γέφυρα της Ευρώπης με την Ουάσιγκτον, του Ντόναλντ Τράμπ ή στο πλάι κλείνει το μάτι και στο Πεκίνο. Αυτό είναι το πλέον κρίσιμο ερώτημα.

Τέλος, για να επανέλθουμε εκεί από όπου ξεκίνησε το παιχνίδι στο Λονδίνο, η Τερέζα Μέϊ, το τελευταίο διάστημα είχε καταφέρει με ανόητες κινήσεις και δηλώσεις να δημιουργήσει ένα εχθρικό κλίμα με την Ουάσιγκτον του Προέδρου Τράμπ. Μήπως, ενόψει Brexit, βλέποντας το παιχνίδι που κάνει το Παρίσι και τον κίνδυνο περιθωριοποίησης του Λονδίνου στο νέο σκηνικό, αποφάσισε να παίξει το παιχνίδι της Ουάσιγκτον έναντι της Μόσχας, με στόχο να βρεθεί και πάλι στην καλή πλευρά του Λευκού Οίκου και των ΗΠΑ.

Όλα αυτά αποτελούν σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από το παρασκηνιακό παιχνίδι που είναι σαφές ότι παίζεται με αφορμή την κρίση Λονδίνου – Μόσχας, με τη “βολική” αφορμή της απόπειρας δολοφονίας του πρώην Ρώσου πράκτορα και της κόρης του. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν συμπεράσματα. Απλά τροφή για ανάλυση και διερεύνηση.

  • Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Μέλος του The International Institute of Strategic Studies

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: