Η κατοχική δύναμη προσπαθεί να θέσει το Κυπριακό εκτός των παραμέτρων των Ην. Εθνών
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Κατσουρίδη
Όταν το 1977 υπογραφόταν η συμφωνία Υψηλού Επιπέδου Μακαρίου και Ντενκτάς και μετέπειτα το 1979 η συμφωνία Κυπριανού και Ντενκτάς και όλες οι μετέπειτα συμφωνίες και ανακοινωθέντα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ηγετών, η ελληνοκυπριακή πλευρά έχοντας ως βάση λύσης τις αποφάσεις του ΟΗΕ και αργότερα και αυτές τις Ευρωπαϊκής Ένωσης προσδοκούσε σε λύση Ομοσπονδίας λειτουργικής και βιώσιμης, στηριγμένης στις αρχές του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μιας Ομοσπονδιακής λύσης που θα απέδιδε ένα Κράτος Ομοσπονδιακό μεν, ενωμένο δε. Καλύτερα δεν μπορούσε να εκφραστεί αυτή η προσδοκία παρά με τη θέση «Μια Πατρίδα, Ενας Λαός». Θέση που εξέφραζε και διατυπώθηκε πολύ εύστοχα από τις δυνάμεις της τ/κ κοινότητας οι οποίες επιθυμούσαν Ομοσπονδιακή λύση του Κυπριακού.
Θέση η οποία υπήρξε το βασικό σύνθημα σε αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις των τ/κ συμπατριωτών μας. Δυστυχώς όμως, όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, δεκαετίες τώρα, αυτή δεν ήταν και δεν είναι η θέση της Τουρκίας. Η Τουρκία στόχευε πάντα σε περίπτωση που θα υποχρεωνόταν σε λύση, να έχει αυτή η λύση περισσότερο τη μορφή, τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά της Συνομοσπονδίας.
- Αυτή η θέση της Τουρκίας υπήρξε ως τα σήμερα το κύριο εμπόδιο για λύση του κυπριακού. Ανεξάρτητα από δικά μας λάθη τακτικής και χειρισμών, ενίοτε και σοβαρά, η εμμονή της Τουρκίας κατά τρόπο αδιάλλακτο σ΄ αυτή τη θέση, εμπόδισε την επίτευξη λύσης. Επιπρόσθετα όποια και να ήταν η μορφή λύσης η Τουρκία επέμενε και επιμένει να έχει ουσιαστικό ρόλο και λόγο και μετά τη λύση μέσον του Συστήματος Ασφαλείας. Από την ώρα που ανακαλύφθησαν κοιτάσματα Φυσικού Αερίου στην Κυπριακή ΑΟΖ η Τουρκία εμμένει να έχει ρόλο και λόγο και στην Κυπριακή ΑΟΖ, την οποία έτσι ή αλλιώς δεν αναγνωρίζει. Τελευταίως δε επέκτεινε αυτήν της την αντίληψη στο σύνολο της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου. Η Τουρκία του Ερτοάν, στηριγμένη στην αλαζονική αντίληψη του νεοσουλτάνουπερι επέκτασης των Τουρκικών συνόρων της χώρας, όπου κατά την αντίληψη του κτυπά η «καρδιά της Τουρκίας», έχει καταστεί πλέον κίνδυνος ανεξέλεγκτος για όλη την περιοχή και όχι μόνο.
Με αυτά τα δεδομένα, τις αχαλίνωτες φιλοδοξίες του Ερτογάν από τη μια και τις ατέλειωτες ανασφάλειες του από την άλλη, προσπαθεί να θέσει το κυπριακό εκτός παραμέτρων Ο.Η.Ε., όπως άλλωστε έχει προαναγγείλει και ερωτοτροπεί με ιδέες χειρότερες και πέραν ακόμα και αυτής της συνομοσπονδίας. Και αυτό για μας είναι δυστύχημα. Ένα δυστύχημα το οποίο καθίσταται διπλά επικίνδυνο αν αναλογιστούμε ότι με παρόμοιες επικίνδυνες σκέψεις ερωτοτροπούν και δυνάμεις και από τις δύο πλευρές της αιματοβαμμένης γραμμής Αττίλα, που χωρίζει το νησί και την ψυχή μας από το 1974.
Υπο αυτές τις συνθήκες η ε/κ πρέπει να ξεκαθαρίσει κατά τη γνώμη μου, ότι εμμένει σε μια λύση αρχών. Και μια λύση αρχών δεν μπορεί παρά να εδράζεται στο πλαίσιο και στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου και τις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου όπως π.χ. η πιο πρόσφατη τον Σεπτέμβρη του 2009. Να αξιοποιήσει όλο το θετικό υλικό που μέχρι σήμερα έχει συμφωνηθεί στο τραπέζι των συνομιλιών και το οποίο βρίσκεται εντός των προαναφερθέντων πλαισίων, όπως για παράδειγμα η σύγκληση Χριστόφια – Ταλάτ για υδρογονάνθρακες.
Και που όλα αυτά μαζί πρέπει να εκφραστούν σε ένα σχέδιο λύσης το οποίο θα είναι προϊόν συμφωνίας η οποία θα τεθεί ενώπιον του κυρίαρχου Λαού προς έγκριση σε δημοψήφισμα. Το Σχέδιο αυτό πρέπει να αποδίδει λειτουργική και βιώσιμη Ομοσπονδία στα πλαίσια ενός Ενωμένου Κράτους και ενός Λαού χωρίς εγγυητές, ξένους στρατούς και με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και χωρίς οποιασδήποτε μορφής επικυριαρχία.
- Για να φτάσουμε σ΄ αυτό το αποτέλεσμα θα πρέπει να επαναρχίσει ο διάλογος στη λογική ότι το κυπριακό έχει δύο πτυχές. Την Εσωτερική που συνίσταται στη ρύθμιση των σχέσεων των δύο κοινοτήτων στα πλαίσια μιας ομοσπονδίας και τη Διεθνή που συνίσταται στο τερματισμός της εισβολής και κατοχής και των συνεπειών της. Ένας διάλογος σε παραγωγικό πλαίσιο, επαρκώς προετοιμασμένος ώστε να αποδώσει.
