Τα Ίμια έχουν γίνει “No man’s Land”: Δυστυχώς αυτό είναι το “καλό σενάριο” για την Ελλάδα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ενδεικτικό της νοοτροπίας της Τουρκίας είναι η μη παραδοχή της διάπραξης της Γενοκτονίας των Αρμενίων: Η ΕΔΕΚ τιμά τους δολοφονημένους από τις ορδές των Νεότουρκων
Απαράδεκτη η προκλητική ατιμωρησία της κατοχικής Τουρκίας ύστερα από 50 χρόνια παράνομης εισβολής και κατοχής στην Κύπρο, υπογραμμίζει ο Προκόπης Παυλόπουλος
Γραφει: ο Σίμος Ρέκτης
Αν ένας τρίτος παρατηρητης, εξέταζε ψύχραιμα και χωρίς συναισθηματική φόρτιση τα τελευταία γεγονότα στο Αιγαίο, είναι βέβαιο ότι θα κατέληγε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα και κάποιος προβλέψεις.
Την περίοδο αυτή η Τουρκία, και ο πρόεδρος της Ταγίπ Ερντογάν, βρίσκονται σε μια πολύ δύσκολη θέση με τα εξής χαρακτηριστικά.
Πρώτον, η Τουρκία έχει απομακρυνθεί από τους πάλαι ποτέ παραδοσιακούς συμμάχους της. Αυτό είναι αποτέλεσμα μιας αλλοπρόσαλλης πολιτικής που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια με τα μεγαλεπήβολα σχέδια του μεγάλου μουσουλμανικού τόξου. Τα κίνητρα όμως δεν έχουν αυτή τη στιγμή σημασία άλλα μόνο το αποτέλεσμα.
Και το αποτέλεσμα είναι ένα στριμωγμένο ζώο.
Δεύτερον, είναι μια χώρα ουσιαστικά είναι διαιρεμένη. Οι διώξεις με αφορμή το πραξικόπημα ήταν τεράστιας έκτασης, σε βαθμό που ο ένας Τούρκος να μην εμπιστεύεται τον διπλανό του, και κατά χιλιάδες, όσοι μπορούν να εγκαταλείπουν τη χώρα.
Και το αποτέλεσμα είναι πάλι ένα λαβωμένο ζώο…
Οι επιλογές του Ερντογάν δεν ήταν και πολλές. Έπρεπε να κάνει κάτι για να συσπειρώσει το λαό του και να δείξει σε όλους ότι δεν είναι αδύναμος. Στήνει λοιπόν θέατρα εντάσεων
– Ξεκινά με το Αφρίν και τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων.
– Βάζει εμπόδια στις έρευνες των Κυπρίων στην κυπριακή ΑΟΖ
– Προκαλεί επεισόδια στο Αιγαίο
Στο μεν Αφριν τα πράγματα δείχνουν να μην πηγαίνουν όπως τα σχεδίαζε. Τα πτώματα των Τούρκων στρατιωτών που επιστρέφουν είναι πολύ περισσότερα απ όσα σχεδίαζε και αυτό φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επεδίωκε.
Αντί να υπάρξει συσπείρωση της κοινής γνώμης, αυτή έχει στραφεί εναντίον του. Ταυτόχρονα οι Αμερικανοί δεν φαίνονται διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τους συμμάχους τους Κούρδους και όλα μοιάζουν να εξελίσσονται σ ένα μικρο Βιετνάμ για τον Ερντογάν.
Στην Κυπριακή ΑΟΖ είναι άλλο ένα σκάκι που δεν έχει ο Ερντογάν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Εκεί παίζουν παίκτες πολύ μεγαλύτεροι από την κατηγορία του. Αμερική, Ισραήλ, Γαλλία… Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν περιμένει πολλά, αλλά βάζει ένα θέμα και ό,τι πάρει κέρδος είναι.
Η τελευταία του ευκαιρία είναι το το Αιγαίο. Γι αυτό εκεί δείχνει και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ο Ερντογαν έχει ήδη κερδίσει στα σημεία.
Τα Ίμια για μας είναι απαγορευμένη Ζώνη. Το απέδειξε και ο Πάνος Καμμένος που έριξε το στεφάνι της επετείου απο… τη Κάλυμνο.
Ούτε οι ψαράδες μας ούτε τα πλοία μας μπορούν να πλησιάσουν.
Ποιες είναι οι πιθανές λύσεις; Οχι πολλές, και όλες κακές.
Από την αρχή, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι Ευρωπαίοι να θεωρήσουν τα Ιμια ευρωπαϊκό έδαφος και να στείλουν άνδρες και πλοία για να το κάνουν ξεκάθαρο στην Τουρκία.
Όποιος το πιστεύει αυτό μάλλον ζει σε άλλο κόσμο.
Αφού λοιπόν αποκλείσαμε το απίθανο μένουν οι εξής λύσεις.
Να κάνουμε μια συμφωνία ότι η περιοχή των Ιμίων είναι μια αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή. Mια No man’s Land.
Και να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι τα Ιμια είναι χαμένα.
Είναι βέβαιο όμως ότι οι Τούρκοι θα μείνουν εκεί;
- Αν κερδίσουν αυτή τη μάχη το πιθανότερο είναι ότι η όρεξή τους θα μεγαλώσει και θα θελήσουν περισσότερα. Και τότε θα μπούμε σε μια αέναη και πολύχρονη κουβέντα για όλες αυτές τις γκρίζες ζώνες και τη συνθήκη της Λωζάνης ζητήματα που έχουν από καιρό στην ατζέντα τους. Είτε θέλουμε να το παραδεχθούμε είτε όχι μπήκαμε σ’ ένα παιχνίδι που είμαστε χαμένοι από χέρι. Απλώς να ελπίζουμε στο μικρότερο κακό.