Πού να τα κρύψεις τα παιδιά; Ανυπεράσπιστα θύματα από τη Φλόριντα μέχρι τη Γούτα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τραγωδία χωρίς τέλος στη Γάζα: Τουλάχιστον 13 νεκροί, ανάμεσά τους επτά παιδιά, από Ισραηλινό βομβαρδισμό σε καταυλισμό προσφύγων

Επιβεβαιώνει η NASA: Το μέταλλο ονομαζόμενο Inconel που διαπέρασε την οροφή σπιτιού στη Φλόριντα προερχόταν όντως από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Θεόδωρος Γκριέγκο ο πρώτος Eλληνο-αμερικανός: Οταν το 1527 ανακάλυψε τη Φλόριντα μαζί με Ισπανούς conquistadors* Ο «πονηρός» Ελληνας που σώζει την αποστολή

Γράφει ο Σπύρος Δράκος

Παραφράζοντας τον στίχο από έναν γνωστό στίχο του Διονύση Σαββόπουλου, βρήκα τον τρόπο να μοιραστώ τη σκέψη μου μαζί σας. Ναι, «που να τα κρύψεις» τα παιδιά από τις ΗΠΑ μέχρι την ανατολική Γούτα, παντού τα κυνηγούν. Ποιοι; Μα οι απανταχού αδίστακτοι, κοστουμαρισμένοι, άμεμπτοι και καθώς πρέπει πολιτικοί, επιχειρηματίες, δήθεν αναλυτές και ο,τι άλλο βάζει ο νους σας.

Γι αυτούς τι είναι τα παιδιά; Παράπλευρες απώλειες. Τόσο πωρωμένοι με το κέρδος, την εξουσία, την ισχύ, την ισοπέδωση του αντιπάλου, ακόμα και με τα στατιστικά, που είμαι βέβαιος πως ακόμα και τα δικά τους παιδιά θα τα αντιμετώπιζαν ως θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου στις ΗΠΑ, ενός κηρυγμένου εμφυλίου στη Συρία ή για να λέμε και την αλήθεια ενός πολέμου των μεγάλων δι’ αντιπροσώπων.

«Που να τα κρύψεις τα παιδιά;», ακόμα κι αν τα βγάλεις από τη Συρία…θα τα περάσεις από την Τουρκία… «που να τα κρύψεις τα παιδιά;» από τα νύχια του δουλέμπορου, που θα τα πνίξει στο Αιγαίο για μια χούφτα δολάρια, «που να τα κρύψεις τα παιδιά;» μέσα στους βρώμικους χώρους υποδοχής, «που να τα κρύψεις τα παιδιά;» με τα φοβισμένα μάτια τους κάπου μέσα στην ξενοφοβική και ολοένα και πιο φασιστική Ευρώπη.

«Που να τα κρύψεις τα παιδιά;» στην Αμερική των όπλων, «που να τα κρύψεις τα παιδιά;» στο σχολείο τους που πέφτουν οι σφαίρες βροχή, «που να τα κρύψεις τα παιδιά;» σε έναν κόσμο που τον κυβερνά το λόμπι των όπλων.

Εκεί φτάσαμε, κι αφού δεν έχουμε πουθενά να κρύψουμε τα παιδιά από την ίδια μας την κακία, τότε είμαστε απλά χαμένοι. Χαμένοι μέσα στα κινητά μας τηλέφωνα, την εικονική πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας…εκεί που δεν ακούγονται πραγματικά παιδικά γέλια και εμείς τρώγοντας στον καναπέ μας κοιτάζουμε τις φωτογραφίες των νεκρών παιδιών από τη Συρία μέχρι τις ΗΠΑ μιλώντας μόνο για φρίκη, χωρίς να ανοίξουμε την αγκαλιά μας και να κρύψουμε εκεί τα παιδιά.