Η Ελλάδα φοβάται τον Ερντογάν; Γιατί φαίνεται να έχει το πάνω χέρι στις σχέσεις με την Αθήνα




Γράφει ο Δημήτρης Τζελεπής

Πριν σχεδόν ένα μήνα ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε την Ελλάδα. Η επίσκεψη εξελίχθηκε σε μία παρωδία. Ο Ερντογάν έθεσε την δική του ατζέντα και πήρε τις απαντήσεις που  έπρεπε από τον πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Αλλά, τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς η ελληνική δικαιοσύνη αποφάσισε να παραχωρήσει άσυλο σε έναν από τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς, που η Τουρκία θεωρεί πραξικοπηματίες. Μόλις έγινε γνωστή η απόφαση, το Μαξίμου με ανακοίνωση του έκανε γνωστό ότι θα καταθέσει αίτημα ακύρωσης του ασύλου, όπως και έπραξε. Πρωτοφανή πράγματα… Οι ίδιοι δεν ήταν που έλεγαν ότι υπάρχει κράτος δικαίου και δεν μπορούμε να παρέμβουμε στην αποφάσεις τις δικαιοσύνης; Τώρα τι έγινε ξαφνικά; Μήπως ήθελαν να κάνουν τα «καλά παιδιά» στον Σουλτάνο;

Δεν γίνεται ότι ζητάει και απαιτεί η Τουρκία εμείς να το κάνουμε. Πάντα έτσι ήταν οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία. Η Άγκυρα ζητούσε και η Ελλάδα διαφωνούσε και προσπαθούσε να ισορροπήσει τα πράγματα, επειδή είναι κράτος-μέλος και στην ΕΕ και δεν μπορεί να κάνει ότι της ζητεί ο σημερινός νεό-Σουλτάνος.

Δεν είναι όμως μόνο το θέμα τον οκτώ. Ένα άλλο θέμα που έθεσε ο Ερντογάν είναι το ζήτημα των μουφτήδων στην Θράκη. Είπε ότι στην Θράκη πρέπει να εκλέγονται οι μουφτήδες, όπως εκλέγεται και ο Πατριάρχης στην Τουρκία.

Με την μόνη διαφορά όμως ότι οι μουφτήδες στην Τουρκία δεν εκλέγονται, αλλά τους διορίζει το κράτος, όπως και στην Ελλάδα. Το ζήτημα των μουφτήδων απασχολεί την Άγκυρα από το 1980, μόλις απεβίωσαν οι τρεις μουφτήδες, της Κομοτηνής, της Ξάνθης και του Διδυμοτείχου. Το ζήτημα των μουφτήδων είναι ένα ευαίσθητο ζήτημα, μπορεί να αλλάξει το σώμα των εκλεκτόρων που εκλέγουν τον μουφτή, αλλά πάλι με την επίβλεψη του ελληνικού κράτους. Άλλωστε είναι γνωστό, ότι η Άγκυρα  με τους μουφτήδες της Θράκης διατηρεί μία σχέση. Η αυθαίρετη εκλογή των μουφτήδων χωρίς την επίβλεψη του κράτους, ίσως να δημιουργούσε θέμα, γιατί η Άγκυρα θα μπορεί να τοποθετήσει τους «δικούς» της και σε εκείνη την περίπτωση υπάρχει η πιθανότητα να εισβάλλουν και ακραία στοιχεία.

Ο Ερντογάν έχει ανεβάσει τους τόνους όσον αφορά και την Θράκη και η κυβέρνηση φαίνεται να θέλει να προχωρήσει σε αλλαγές στο ζήτημα αυτό. Αν θα γίνει, όμως, αυτό πρέπει να γίνει με βάση το Ελληνικό σύνταγμα και όχι με το τι μας ζητεί ο Ερντογάν.

Ήταν λάθος του κ. Γαβρόγλου μετά από μία εβδομάδα από την επίσκεψη να εξαγγείλει ότι εξετάζουμε το θέμα των μουφτήδων.

Η ένταση που καλλιεργεί και συντηρεί η Άγκυρα, και η Ανατολική Μεσόγειος είναι ζητήματα που θα απασχολήσουν την γείτονα πιο πολύ το 2018.  Στις μέρες των Χριστουγέννων δεν σταμάτησε καθόλου την ένταση όπως επιβάλλεται. Έχει βγάλει το πλοίο Barbaros (καμία σχέση με το σεισμικό Barbaros) στην περιοχή που γίνονται έρευνες για πετρέλαιο από Γαλλικές και Ιταλικές εταιρίες, την ώρα που το πρακτορείο Al Monitor έκανε λόγο για πόλεμο μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου και Ισραήλ για τα θέματα της ΑΟΖ και πετρελαίου. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το προσπεράσει αβασάνιστα.

Το ζήτημα είναι ότι η Ελλάδα φοβάται τον Ερντογάν και προσπαθεί να κάνει το καλό παιδί. Για ποιόν λόγο μία δημοκρατική κυβέρνηση να προσπαθεί να υπακούσει στις κελεύσεις ενός ανθρώπου που  είναι απομονωμένος από όλον τον δυτικό κόσμο;

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: