Για σένα μικρόψυχε που εύχεσαι το λουκέτo… Το χειροκρότημα ανήκει στους εργαζόμενους




Της Έλλης Αυξεντίου

Γράφω για σένα σήμερα, μικρόψυχε που εύχεσαι ή επιδιώκεις στο μαύρο. Εσύ που μέσα σου κατακλύζεσαι από βία, φόβο και μίσος. Εσύ, που θέλεις να αφήσεις 420 ανθρώπους στο δρόμο. Εργαζόμενοι-όμηροι, απλήρωτοι μηνών.

Οι περισσότεροι με οικογένειες. Άνθρωποι έντιμοι. Άνθρωποι που για μήνες τώρα, εργάστηκαν και εργάζονται χωρίς ρεύμα και χωρίς νερό. Όλοι μια γροθιά, ενάντια στο μαύρο. Ενάντια στη βία. Ενάντια στο θάνατο. Μήνες τώρα παλεύουν για ζωή, μάχονται για να βρουν το φάρμακο και μέχρι αυτό να βρεθεί, δίνουν ανάσα απ’ την ανάσα τους…

Και εσύ μιλάς, για τα μνημόνια, για την «πλάτη» που έβαλαν σ’ αυτά, αλλά ψηφίζεις ή ψήφισες τον Τσίπρα και τον κάθε πολιτικό/πρωθυπουργό που επέβαλε αυτά. Μάλλον δεν έχεις αντιληφθεί, ότι κι εσύ δεν είσαι τίποτα άλλο παρά μέρος αυτής της διαπλοκής, όπως και ολάκερη η χώρα….

Για τρίτη συνεχόμενη μέρα, οι άνθρωποι του Μεγάλου Καναλιού, διεκδικούν με ζωντανές εκπομπές και όχι μόνο, την 7η τηλεοπτική άδεια. Κι από τους 420 ομήρους, οι 400 ήσαν χαμηλόμισθοι, να ξέρεις, δημοσιογράφοι, τεχνικοί, παραγωγοί. Άνθρωποι που εργάστηκαν τίμια, για το γάλα και για το ψωμί των παιδιών τους. Άνθρωποι που σε ενημερώναν ή σε ψυχαγωγούσαν όταν εσύ υπήρξες αραχτός στον καναπέ σου. Άνθρωποι που έκρυβαν τη θλίψη από τα μάτια τους και το πρόσωπο τους για να μην τη δεις εσύ… Εργαζόμενοι που δεν είχαν δικαίωμα, στον πόνο ή στο θυμό… Κι εσύ γι αυτούς εύχεσαι το λουκέτο.

Δε λυπάμαι για τους συναδέλφους μου, μικρόψυχε… γιατί το φως πάντα καβαλάει το σκοτάδι και λάμπει μέσα απ’ αυτό. Για σένα λυπάμαι να ξέρεις, που δεν έχεις ψυχή, μήτε και γνώση. Κι «άνθρωπος» που δεν έχει ψυχή, δεν μπορεί και να παλέψει… Εσένα λυπάμαι να ξέρεις που συνήθισες τη φρίκη και τρομάζεις από την ομορφιά των ανθρώπων…

Για σένα που βυθίστηκες στη λήθη και στην ανοχή. Για σένα το δειλό , που βουλιάζεις. Για σένα που τα όνειρα μια μέρα θα σε εκδικηθούν. Και οι αναμνήσεις και τα δάκρυα αυτών των ανθρώπων, θα ρθουν και θα σε στοιχειώσουν. Σε ένα κανάλι που ακόμα και «κλειστό, είναι χρυσό. Σε ένα κανάλι που γράφτηκε ιστορία. Σε ένα κανάλι που ακούστηκαν τα πιο δυνατά «χειροκροτήματα»… Σε ένα κανάλι που το πιο δυνατό χειροκρότημα ανήκει στους εργαζομένους του, που το κρατούν και θα το κρατήσουν ζωντανό…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: