Αδελφοκτόνος πόλεμος στην Καταλονία: Ανταγωνισμός για την πολιτική ηγεμονία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Επέστρεψε στην Ολλανδία με αυξημένα μέτρα προστασίας η διάδοχος του θρόνου: Είχε διαφύγει στην Ισπανία μετά από απειλές για απαγωγή της [videos]
Θεόδωρος Γκριέγκο ο πρώτος Eλληνο-αμερικανός: Οταν το 1527 ανακάλυψε τη Φλόριντα μαζί με Ισπανούς conquistadors* Ο «πονηρός» Ελληνας που σώζει την αποστολή
Μια διαπάλη για την εξασφάλιση του ηγεμονικού ρόλου στο στρατόπεδο της ανεξαρτησίας μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων του, παρά μία ουσιαστική διεργασία για την επίτευξη της απόσχισης από τον κορμό της Ισπανίας, βλέπει στην όλη πολιτική διαδικασία όπως έχει εξελιχθεί στην Καταλωνία ο καθηγητής Οικονομικών στο Παν/μιο της Βαρκελώνης και αναλυτής της εφημερίδας La Vanguardia Αντόν Κόστας.
Σε σημερινό του άρθρο, με τίτλο «Επιζητούν την εξουσία, κι όχι την ανεξαρτησία», ο Κόστας επιχειρηματολογεί ότι «αυτό που ουσιαστικά διακυβεύεται στη Διαδικασία (Procés) δεν είναι τόσο η ανεξαρτησία, αλλά κάτι ακόμη πιο πεζό και ανθρώπινο, όπως είναι ποιος θα αναδειχθεί νικητής από τον αδελφοκτόνο πόλεμο μεταξύ των δύο μεγάλων αυτονομιστικών δυνάμεων, την ERC και την PDECat, για να καταδειχθεί ποιος θα ελέγχει την ηγεμονία της εξουσίας και την πολιτική πρωτοκαθεδρία στην Καταλωνία τις επόμενες δεκαετίες».
«Κατά τη γνώμη μου, αυτό εξηγεί καλλίτερα την ταραχώδη πολιτική ζωή της Καταλωνίας και την απογοήτευση πολλών αυτονομιστών όταν είδαν, έκπληκτοι, πως μετά τη συμβολική διακήρυξη της ανεξαρτησίας δεν υπήρχε καμμία προετοιμασία για την επόμενη ημέρα. Αυτό ακριβώς το στοιχείο αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα για την έξοδο από την τρέχουσα πολιτική κατάσταση», τονίζει ο Κόστας.
Ο ίδιος εξηγεί πως «υποστηρίζοντας ότι η διεκδίκηση της ηγεμονίας κι όχι η ανεξαρτησία είναι εκείνο που παρακινεί τις δύο μεγάλες παρατάξεις, δεν σημαίνει ότι αρνούμαι πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Καταλωνία που πραγματικά επιζητούν την ανεξαρτησία. Μία φιλοδοξία που ορισμένα κοινωνικοπολιτικά κινήματα όπως η Assemblea Nacional Catalana (ANC), η Òmnium, ή η Candidatura d’Unitat Popular (CUP), έχουν ποδηγετήσει προς τη δική τους κατεύθυνση από διάφορες λαϊκίστικες πολιτικές διαδρομές».
«Η απαρχή της διαπάλης για την ηγεμονία εντός του στρατοπέδου της ανεξαρτησίας είχε ξεκινήσει από το 2012», εξηγεί ο ίδιος αναλυτής. «Προκειμένου να κυβερνήσει και να παραμείνει στην εξουσία η CDC (τοτινή ονομασία της PDECat) από τις εκλογές του 2010 εξαρτιόταν από την κοινοβουλευτική στήριξη της ERC. Ο (τότε πρόεδρος) Αρτούρ Μας είχε δει σε έναν πιθανολογούμενο θρίαμβο στις εκλογές της 11ης Σεπτεμβρίου 2012, ως τη χρυσή ευκαιρία για να απαγκιστρωθεί από εκείνη την εξάρτηση και να επανακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία. Η προκήρυξη εκείνων των εκλογών είχε οργανωθεί από την ANC, η οποία είχε γεννηθεί λίγο νωρίτερα μέσα στον κοινωνικό αναβρασμό που είχαν δημιουργήσει τα γεγονότα της 15ης Μαΐου 2011».
«Όμως, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο. Αντί να περάσει από τους 62 βουλευτές στους 68, όπως ήλπιζε, η CDC έπεσε στους 50. Το αποτέλεσμα αυτό αναζωπύρωσε τους φόβους για απώλεια της εξουσίας. Η εξασθένιση του Μας έδωσε μεγαλύτερη πνοή στην ANC και στην Òmnium. Η μεταστροφή της CDC από τον απλό εθνικισμό στην αποσκίρτηση υπήρξε η απέλπιδα προσπάθεια να παραμείνει στην εξουσία με τη στήριξη των δύο τούτων οργανώσεων», εξηγεί ο ίδιος αναλυτής.
«Η ‘στιγμή της ανεξαρτησίας’ προέκυψε το 2015. Μπροστά στον φόβο να χάσει και να παραμείνει εκτός κυβέρνησης προς όφελος της ERC, o Μας εξαναγκάσθηκε να επιδιώξει το κοινό ψηφοδέλτιο. Μολονότι ο ηγέτης της ERC Οριόλ Τζουνκέρας αντιστεκόταν, ο ρόλος που διεδραμάτισαν οι σ ANC και Òmnium υπήρξε πάλι καθοριστικός. Οι ηγέτες τους πίστευαν πως η οικονομική κρίση και η κατάρρευση του δικομματισμού (με την είσοδο στο προσκήνιο των Podemos και Ciudadanos Σ.τ.Μ). θα εξασθενούσαν σε τέτοιο βαθμό το κεντρικό κράτος της Μαδρίτης, που η στιγμή εκείνη ανέτειλε ως η καταλληλότερη για να εκβιασθεί η ανεξαρτησία. Όμως και πάλι τα αποτελέσματα δεν ήσαν τα ευκταία. Και ο Αρτούρ Μας τότε εξαρτιόταν από την CUP για να παραμείνει στην εξουσία. Όμως η CUP τον εξανάγκασε να ‘παραμερίσει’», γράφει ο Κόστας.
Ο ίδιος ερμηνεύοντας τα τελευταία συμβάντα υπογραμμίζει «τα τελευταία γεγονότα επίσης ενισχύουν την ιδέα πως καθοριστικός παράγοντας στα διατρέχοντα είναι ο ανταγωνισμός για την ηγεμονία. Στις 23 του περασμένου Σεπτεμβρίου ο Κάρλες Πουτζντεμόν είχε αποφασίσει να προκηρύξει εκλογές. Αυτή η λύση παρουσιαζόταν ως η λογικότερη έπειτα από την ογκώδη διαδήλωση των πολεμίων της ανεξαρτησίας, που κατέρριπτε τον μύθο της ‘ενιαίας χώρας’. Όμως η καιροσκοπική πολιτική της ERC, που στην προσπάθεια να τον απαξιώσει τον χαρακτήρισε ‘προδότη’ του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, ανάγκασε τον Πουτζντεμόν να ανακρούσει πρύμναν. Από έλλειψη θάρρους, ή επειδή θέλησε να κλείσει τον δρόμο στον Τζουνκέρας προς την προεδρία;».
«Τώρα, που έχει συσταθεί το νέο ‘Παρλαμέντ’, η ERC δεν δείχνει ότι βλέπει με καλό μάτι την υποψηφιότητα του Πουτζντεμόν. Επιδιώκει μέσα από την συνταγματική νομιμότητα και τους κανονισμούς του Καθεστώτος (Estatut) για την Καταλωνία να του απαγορευθεί η ‘εξ αποστάσεως’ διακυβέρνηση και με αυτόν τον τρόπο να ανοίξει ο δρόμος για τον Τζουνκέρας, ή άλλον υποψήφιο της ERC,να αναδεχθεί—επιτέλους—σε πρόεδρο της Τζενεραλιτάτ. Όμως ο Πουτζντεμόν και ορισμένοι από τους πιστούς του συμβούλους δεν θα πέσουν στην παγίδα. Γνωρίζουν πολύ καλά πως η ανάδειξή του είναι πρακτικώς αδύνατη και θα επιδιώξουν σε κάθε περίπτωση να είναι ένας υποψήφιος από τη δική τους παράταξη κι όχι από την ERC που θα παραμείνει στο τιμόνι της Καταλωνίας», τονίζει ο Κόστα.
Εν κατακλείδι ο ίδιος αναλυτής διαπιστώνει: «Έπειτα από τις εκλογές της 21ης Δεκεμβρίου, η ανεξαρτησία δεν είναι πλέον ένας στόχος επιτεύξιμος. Το κεντρικό κράτος έχει αποδείξει πως δεν είναι τόσο αδύναμο όσο πίστευαν οι επικεφαλής των αυτονομιστών. Επιπλέον, η ΕΕ απέρριψε τα σχέδιά τους. Οι χρηματοοικονομικές αγορές δεν υπολογίζουν την Καταλωνία. Οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν πως ο ενθουσιασμός για την ανεξαρτησία έχει καταλαγιάσει. Πολλοί από τους οπαδούς της είναι ήδη κουρασμένοι από τη ‘διαδικασία’.Ο ίδιος ο Αρτούρ Μας δηλώνει πως δεν υπάρχει κοινωνική πλειοψηφία για να συνεχισθεί η πορεία προς αυτήν την κατεύθυνση. Όμως τα πάντα βρίσκονται σε αδιέξοδο εν αναμονή της λύσης του αδελφοκτόνου πολέμου μεταξύ της ERC και της PDECat. Γιατί αυτό που επιζητούν είναι η εξουσία κι όχι η ανεξαρτησία».
24/01/2018 08:51
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αθήνα
Γιώργης-Βύρων Δάβος