Ο «κουλουράς» της δικτατορίας… Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν δέχεται τίποτα, και ποτέ…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας μεγάλος Έλληνας: Ένα είναι το πρόβλημα, η Τουρκία… Δεν υπάρχει Κουρδικό πρόβλημα, δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, ούτε θέμα Αιγαίου…
Ο Πρόεδρος της Γερμανίας έθεσε το Κυπριακό στον Ερντογάν, ο οποίος βεβαίως έκανε πως δεν άκουσε! Ο Σταϊνμάιερ δεν του χαρίστηκε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη Χαμάς
Της Έλλης Αυξεντίου
Συμπαθώ πολύ τους κουλουράδες και τους σέβομαι. Βλέπεις κάτι κουλουράδες στο κέντρο της Αθήνας, στα πεζοδρόμια που παρά τις σκοτεινές γωνιές της πόλης ακτινοβολούν από αξιοπρέπεια.
Βλέπεις τα κουλούρια που τα έχουν στην σειρά, και εκείνη τη στιγμή που τα βλέπεις δε θα αντάλλαζες με κανένα γκουρμέ πιάτο, το κουλούρι του κυρίου στη γωνία. Είναι άνθρωποι που μεγάλωσαν δύσκολα. Στα πρόσωπα τους βλέπεις ζωγραφισμένες τις εμπειρίες τους, τα σημάδια του πόνου, της ήττας και της νίκης. Είναι άνθρωποι που δεν τα έβαλαν κάτω. Πάλεψαν και παλεύουν τίμια. Να θρέψουν τα παιδιά τους, να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους, να τα γαλουχήσουν με αρχές κι ας μην ταξίδεψαν τον κόσμο όλο. Άνθρωποι δεμένοι με το ντέρτι τους και τη χαρά τους. Άνθρωποι που αγαπούν τη δουλειά τους.
Είναι ανατρεπτικό, από κουλουράς να γίνεσαι πρωθυπουργός δε λέω… Είναι ωραίες αυτούς του είδους οι αντιθέσεις της ζωής. Είναι όμορφο ένας άνθρωπος, να έχει όνειρα, στόχους και αυτούς να τους επιτυγχάνει. Μεγάλη σημασία έχει όμως, ο τρόπος της υλοποίησης των ονείρων και όχι το όνειρο. Η διαδρομή. Αν καταπάτησες ή όχι το νόμο της αβλάβειας.
Προσωπικά, έχω πρόβλημα με τους δικτάτορες. Και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογαν δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας κουλουράς που κατάφερε και έγινε ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους πρωθυπουργούς, με δικτατορικό και επιβλαβή για τους άλλους τρόπο. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας εμπλεκόμενος δικτάτορας σε βασανιστήρια, σε σκάνδαλα, σε μακελειά, ένας καταχραστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που εμείς του κάναμε το χατίρι, και του δώσαμε το φως που τόσο πολύ αναζητούσε, αφού οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τον είχαν για τόσο διάστημα στο σκοτάδι και στο περιθώριο, όπου και μετά την αποτυχία του, στην Κομοτηνή επέστρεψε…
Πόθος του και στόχος , ήταν μόνο και μία του φωτογραφία από την πρωτεύουσα του πολιτισμού, να κάνει το γύρο μέσα από τα ξένα μίντια. Και αυτός επετεύχθη, χάρη σε εμάς. Εμείς τον προσκαλέσαμε, άσκοπα και αναίτια και εμείς του δώσαμε και το βήμα. Με απλά λόγια, τον βγάλαμε από τις ναφθαλίνες και να τον προσκαλέσουμε στην Ελλάδα, χωρίς ουσιαστικό λόγο, γιατί κανείς νομίζω δεν κατάλαβε το λόγο που τον καλέσαμε, που εξυπηρετούσε δηλαδή η επίσκεψη του…
Τώρα, εάν οι συνέπειες της επίσκεψης αυτής, είναι θετικές ή αρνητικές θα κριθούν εκ του αποτελέσματος, για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο πχ, ή στο προσφυγικό, πράγμα αστείο βέβαια αλλά τέλος παντων… Προσωπικά, δε θα σταθώ στα όσα είπε, δεν περίμενα και κάτι άλλο… «Επιδεικτικά» λόγια ενός δικτάτορα με μια χώρα «χωρίς ιστορία αλλά με ποινικό μητρώο»…
Και ναι καλά έκαναν, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και του απάντησαν υπενθυμίζοντας τις θέσεις και τις απόψεις της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτό όμως, που προσωπικά δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο, δεν είναι το φιάσκο της Κομοτηνής, δεν είναι τα λόγια του, δεν είναι το βλέμμα του αλλά το πόσο προκλητικά φέρθηκε στην Πλατεία συντάγματος, στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη. Ο «υπόδικος» Ερντογαν, καταθέτει ένα κατακόκκινο στεφάνι, ολόκληρη τουρκική σημαία, προς τιμή των πεσόντων των πολέμων και ανίκανος να σταθεί έστω και για δυο λεπτά μπροστά στο μνημείο, φεύγει βιαστικά…
Τρίζουν κόκκαλα, φίλε. Και μπορεί οι Έλληνες κουλουράδες, να παρέμειναν φτωχοί , να πουλάνε ακόμα τα κουλούρια τους στους δρόμους , ξέρουν όμως πολύ καλά τις λέξεις, σεβασμός, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, φιλότιμο… Επίσης εμείς οι Έλληνες, είμαστε πολύ περήφανοι, τόσο για τις ρίζες μας όσο και για την ιστορία μας…. Μπορεί λόγω της φτώχειας μας να μην έχουμε τις ξόβεργες αλλά έχουμε την ικανότητα να ακούμε το κελάηδημα…