Επιστροφή στη βαρβαρότητα: Έχουμε διανύσει μια μεγάλη απόσταση προς το χειρότερο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Κατσουρίδη
Λίγος ο χρόνος που μας χωρίζει από τις γιορτές των Χριστουγέννων. Μόλις τρεις εβδομάδες και κάτι. Κι όμως πλησιάζοντας στη γιορτή της αγάπης, αυτό που εισπράττουμε από Κύπρο αλλά και εξωτερικό είναι πόνο, φόβο, ανασφάλεια. Κόσμος πολύς που δεινοπαθεί.
Από φτώχια, εγκληματικότητα, ανεργία, αρρώστιες, πολέμους, ναρκωτικά. Σε όλα αυτά αν προσθέσει κάποιος και τις φυσικές καταστροφές, αντιλαμβάνεται ότι τα τελευταία 2017 χρόνια που μας χωρίζουν από τα πρώτα Χριστούγεννα έχουμε σαν ανθρωπότητα διανύσει μια μεγάλη απόσταση προς το χειρότερο που θα μπορούσε να φανταστούμε.
Σε μια χώρα όχι και τόσο μακριά μας, στην Υεμένη, συντελείται μια γενοκτονία εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου, όπου πρωταγωνιστούν ουσιαστικά δύο ξένες χώρες. Η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Η πρώτη μάλιστα με τον παντός είδους αποκλεισμό που επέβαλε στην Υεμένη, προκαλεί ακριβώς τη γενοκτονία. Την ίδια ώρα, ο πολιτισμένος κόσμος, αυτός που θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα με ό,τι αυτό σημαίνει, πρωταγωνιστεί στις πωλήσεις όπλων στο αυταρχικό ή θεοκρατικό, όποτε βολεύεται, καθεστώς της Σαουδικής. Η οποία με τη σειρά της κάνει ό,τι κάνει εν ονόματι του Αλλάχ. Πρώτοι και καλύτεροι στις πωλήσεις όπλων αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων προς τη Σαουδική, οι πλέον… πολιτισμένοι του Χριστιανικού κόσμου, ΗΠΑ, και Ηνωμένο Βασίλειο, και ακολουθούν οι Ευρωπαίοι. Πάντα εν ονόματι του καλού και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, την οποία βέβαια η Σαουδική Αραβία προάγει επιμελώς. Εκτός από την τραγωδία της Υεμένης, εδώ πάρα δίπλα, στη Συρία, χρόνια τώρα μαίνεται ένας εξοντωτικός (εκατοντάδες χιλιάδες θύματα) πόλεμος με πρωταγωνιστές τους πάντες.
Εκτός από τους Σύρους και Κούρδους κατοίκους, οι ΗΠΑ, η συμμαχία των πέντε (5) αραβικών κρατών με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία άλλους συμμάχους των ΗΠΑ, την Τουρκία, η Ρωσία, ως πρόσφατα το Ισλαμικό Κράτος. Παραμένοντας στη Μεσόγειο, αλλά πιο δυτικά, στη διαμελισμένη Λιβύη, ο Ο.Η.Ε. καταγγέλλει επιστροφή στην εποχή του δουλεμπορίου! Έτσι σιγά-σιγά η πάλαι πότε δυτικής έμπνευσης Άνοιξη των αραβικών κρατών μετατρέπεται σε σκοτάδι. Ένα σκοτάδι που τους σκοτεινούς καρπούς του γεύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και η φίλη Αίγυπτος. Την ίδια ώρα τα τύμπανα του πολέμου ηχούν σιγά-σιγά και πάλιν, για το γειτονικό φίλο κράτος του Λιβάνου. Και ποιος ξεχνά βέβαια τον ακήρυκτο πόλεμο των Κούρδων σε Τουρκία και Ιράκ. Και ποιος ξεχνά την επικίνδυνη κρίση με το Κατάρ. Πού να ταξιδέψει το μυαλό και να μην σκοτεινιάσει. Από Κορέα έως Λατινική Αμερική, από Ελλάδα έως Κεντρική Αφρική.
Και η Φύση… Η φύση επιστρέφει τα κτυπήματα του ανθρώπου, όλο και πιο ανελέητα. Και εμείς οι άνθρωποι ασυγκίνητοι. Προελαύνουμε ο ένας ενάντια στον άλλο. Κράτη εναντίον κρατών, έθνη και λαοί συγκρούονται ασταμάτητα εν ονόματι, ποιου; Πολλοί εν ονόματι του θεού. Άλλοι του Μάμμωνα. Άλλοι για να επιβιώσουν και άλλοι για να πολλαπλασιάσουν τα δισεκατομμύρια σε τρισεκατομμύρια.
Και εδώ στην Κύπρο. Εδώ δεν μπορούμε να τα βρούμε ούτε σ’ αυτά που συμφωνούμε. Τα παραδείγματα πολλά. Πιο πρόσφατο το ΓεΣΥ. Μεγάλες και πάλιν αναφύονται διαφορές. Διαφορές αρχής. Το ύψος των αμοιβών!
Και τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Τα φωτάκια θα ανάψουν, τα δώρα θα κυκλοφορήσουν, οι εκκλησίες θα γεμίσουν και όλα τα δικά μας και ξενόφερτα έθιμα θα λάμψουν. Η φιλανθρωπία μας θα υψωθεί ως ωδή προς τον Χριστό και η συνείδησή μας θα ηρεμήσει. Για λίγο. Λίγες ώρες, λίγες μέρες. Μετά, επιστροφή στα ίδια. Επιστροφή στην πορεία της ανθρωπότητας προς τη βαρβαρότητα.
Επιστροφή και στην αδιέξοδη πως φαντάζει αυτή τη στιγμή, πορεία του Κυπριακού, λόγω κύρια διεθνών συμφερόντων και τουρκικής βουλιμίας αλλά και δικής μας αδυναμίας να χαράξουμε μια διέξοδο με κοινούς ελάχιστους παρονομαστές.