Πώς και οι χούλιγκανς δεν έβγαλαν στις κερκίδες πανό για τον Φράνκο και τις αρετές του;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κυριάκου Τσιμίλλη
Mπορεί το κυπριακό πρωτάθλημα και οι διασωματειακές αντιπαλότητες να ενδιαφέρουν πια λιγότερους, έτσι που το κατάντησαν οι οργανωμένοι και αυτόνομοι(;) «oπαδοί».
Έμεινε να ενδιαφέρουν τα διεθνή παιχνίδια των ομάδων και (λιγότερο) της Εθνικής. Ίσως γιατί σ΄αυτά οι κανόνες (όχι του παιχνιδιού, αυτοί μένουν πάντα οι ίδιοι, αλλά) της εξέδρας είναι απωθητικοί και συχνά προσβλητικοί για το άθλημα, τους ποδοσφαιριστές και όλους τους φιλάθλους. Λέμε όλους τους φιλάθλους γιατί σ΄αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι ρυπαίνουν την αθλητική ατμόσφαιρα.
Από πετροβολισμούς, φωτοβολίδες και φωτιές, ζημιές και ποικίλους χουλιγκανισμούς μέχρι ευφάνταστα ρατσιστικά και φασιστικά συνθήματα και αγκυλωτούς σταυρούς που ανεμίζουν μαζί με τη γαλανόλευκη – ακραία χυδαιότητα!
Όσο οι διοικήσεις και οι παράγοντες των σωματείων δεν δείχνουν έμπρακτα πως θεωρούν τέτοιους «οπαδούς» σώματα ξένα και προς απόρριψη, τόσο συνεχίζουν να είναι και οι ίδιοι συνένοχοι και να μην πείθουν πως είναι κάτι διαφορετικό από αυτούς.
Είχαμε κατά καιρούς πολλές απαράδεκτες συμπεριφορές αυτού του είδους από «οπαδούς» του ΑΠΟΕΛ. Η «χάρη» τους ταξίδεψε και εκτός συνόρων. Δεν είναι πολύς καιρός που έφτασαν, με όλο τον «εξοπλισμό» τους στην Τρίπολη για τα γνωστά ρεζιλίκια σε εκείνο το παιχνίδι με τον τοπικό Αστέρα. Χωρίς διάθεση σωφρονισμού, έφτασαν δέκα μέρες πριν, στο παιχνίδι με την Ομόνοια να ξετυλίξουν, ανάμεσα στις «αρετές» τους και ένα πανό με το οποίο καθύβριζαν τον αγώνα του Πολυτεχνείου. Μπορεί να μην εκπλήσσει η θέση τους, εκπλήσσει όμως η θρασύτητά τους.
Χωρίς να αθωώνονται (ούτε όμως και να εξισώνονται) οι «αυθορμητισμοί» οπαδών και άλλων ομάδων, που κι αυτοί είναι εκτός τόπου και εκτός λογικής, η συγκεκριμένη συμπεριφορά ανήμερα της επετείου εκείνου του Νοέμβρη ξεπερνά κάθε όριο. Ούτε δικαιολογεί υποβάθμιση ή αδιαφορία. Είναι οι ίδιοι που επιτίθενται σε Τουρκοκύπριους που «τολμούν» να περάσουν έξω από το ιστορικό σωματείο σε κάποια βραδιά οπαδικής έξαρσης.
Μπορεί οι διοικούντες να ενδιαφέρονται περισσότερο για το ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, έχουν όμως ασήκωτες ευθύνες. Αντίστοιχα όμως ισχύουν και για την ΚΟΠ, τον αθλητικό δικαστή, την Πολιτεία…
Σε τελευταία ανάλυση, όσοι θέλουν να εκφράσουν αυτή την «ιδεολογία τους» ας περιοριστούν στον όποιο κομματικό χώρο τους ταιριάζει. Μένει πια και στην κοινωνία να δείξει αν τους δέχεται, αν τους ανέχεται ή αν τους απορρίπτει. Ας εφαρμοστούν επιτέλους και στους αγώνες των ιθαγενών όσα καθορίζει η ΟΥΕΦΑ και η ΦΙΦΑ για τους διεθνείς αγώνες.
Εκεί οι «γενναίοι» της κερκίδας, των ρατσιστικών, των σοβινιστικών και των φασιστικών συνθημάτων δεν τολμούν να εκφραστούν. Αν τολμούσαν, θα είχαν σίγουρα ανοίξει προχτές στο παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης ένα πανό νοσταλγίας για τον δικτάτορα Φράνκο και τις αρετές του…
- Υ.Γ.: Κάποιους μάς στενοχωρεί ιδιαίτερα αυτή η κατάντια. Kαλά τα έγραψε ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Χανδριώτης. Η διοίκηση, πάντως, είχε στη φιέστα για τα 91 χρόνια του σωματείου, την ευκαιρία να κάνει ό,τι δεν έκανε δέκα μέρες τώρα. Στη γιορτή θα έρθει κόσμος πολύς, μεγάλοι και μικρά παιδιά. Θα είναι μια καλή ευκαιρία, η τελευταία για τώρα… Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να αποφευχθεί μια επόμενη, ακόμα και μεγαλύτερη πρόκληση…