Μπροστά στον κίνδυνο του Κιμ: “Κούρσα θανάτου” για την απόκτηση αντιπυραυλικής άμυνας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Tου Gianluca di Feo (*)
Και τώρα όλοι θέλουν μια αντιπυραυλική ασπίδα. Οι πυραυλικές δοκιμές του Κιμ οδηγούν σε έναν νέο ανταγωνισμό των εξοπλισμών, που μπορεί να απαιτήσει τεράστιους πόρους. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου κι ύστερα, η απειλή από τον ουρανό είχε ξεχαστεί: στις πρόσφατες συγκρούσεις, οι αντίπαλοι δεν είχαν σύγχρονα αεροπλάνα και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.
Στην περίπτωση του Isis, μάλιστα, τοποθετούσαν βόμβες σε μικρά drones. Μόνο το Ισραήλ, επειδή ανησυχεί για το ιρανικό οπλοστάσιο, συνέχισε να επενδύει σε αυτόν τον τομέα και χάρις στην αμερικανική χρηματοδότηση ανέπτυξε το Arrow.
Είναι το μόνο όπλο που μπορεί να εξουδετερώσει στόχους στη στρατόσφαιρα, όπου ακόμη και η έκρηξη ενός ατομικού όπλου θα προκαλούσε περιορισμένη ζημιά. Για να φτάσει όμως αυτό το όπλο να μπορεί να χρησιμοποιηθεί χρειάστηκαν 30 χρόνια και κάπου τρία δισεκατομμύρια δολάρια. Εκτός από άλλους αναχαιτιστές, που κοστίζουν τρία εκατομμύρια ο καθένας, απαιτούνται ισχυρά ραντάρ που παρακολουθούν τον πύραυλο την ώρα που ανεβαίνει και υπολογιστές που υπολογίζουν με ακρίβεια την τροχιά ενός αντικειμένου που στην τελική φάση της πτήσης του φτάνει μια ταχύτητα 28.000 χιλιομέτρων την ώρα.
Πολλές χώρες έχουν εξετάσει στο παρελθόν την ιδέα να αποκτήσουν το ισραηλινό Arrow, όπως η Ινδία, αλλά ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς να έχουν υπογράψει τελικά συμβόλαια. Το τοπίο όμως αλλάζει και πολλές χώρες αναζητούν τώρα έναν τρόπο να προστατευθούν από τους πυραύλους. Εναντίον των διηπειρωτικών πυραύλων που δοκιμάζει αυτόν τον καιρό η Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να γίνουν πολλά πράγματα. Εκτός από το Arrow, υπάρχουν μόνο οι παλιές αμερικανικές και ρωσικές συστοιχίες που χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’80 και στηρίζονται σε πεπαλαιωμένες σταθερές βάσεις. Αναζητείται λοιπόν ένας εκσυγχρονισμός αυτών των συστοιχιών ώστε να μπορεί να εξουδετερωθούν τουλάχιστον οι πύραυλοι μικρότερου βεληνεκούς.
Η Ουάσινγκτον επιδιώκει την επέκταση και στην ανατολική Ευρώπη του αμυντικού της δικτύου που χρησιμοποιεί την πιο πρόσφατη εκδοχή των Patriot, γνωστών από την εποχή του πρώτου Πολέμου του Κόλπου. Πριν από δέκα ημέρες, η Πολωνία αποφάσισε να αγοράσει αυτά τα όπλα έναντι 10,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η Ιταλία και η Γαλλία έχουν αναπτύξει ένα κινητό σύστημα που έχει ενδιαφέρουσες προοπτικές: πρόκειται για ένα αντιπυραυλικό σύστημα που λέγεται Aster 30 και έχει βεληνεκές 3.000 χιλιομέτρων. Η τιμή του όμως είναι πολύ υψηλή. Και στην Ιταλία υπάρχουν μόνο δύο συστοιχίες που έχει δωρίσει ο στρατός, από τις οποίες η μία είναι εγκατεστημένη στην Τουρκία με βάση συμφωνίες του ΝΑΤΟ.
Η καλύτερη λύση λοιπόν θα ήταν οι πύραυλοι αυτοί να μεταφέρονται με πλοία στις πιο καυτές ζώνες του πλανήτη. Τα καταδρομικά του αμερικανικού Ναυτικού και ορισμένες ιαπωνικές μονάδες έχουν ήδη αυτή την ικανότητα χάρις στα ραντάρ Aegis, μελετάται όμως η δυνατότητα να εφοδιαστούν με αντιπυραυλικά συστήματα και τα ιταλογαλλικά πλοία Orizonte. Οι Ιταλοί έχουν ήδη παραγγείλει μίνι αεροπλανοφόρα στο Κατάρ για την προστασία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2022 από τρομοκρατική απειλή.
Πολλές αραβικές χώρες αναζητούν αυτή την εποχή στις αγορές αντιπυραυλική προστασία και το Ριάντ χρησιμοποιεί κάθε μήνα τους αμερικανικούς Patriot για να αναχαιτίζει τους Scud που εκτοξεύουν οι Σιίτες στην Υεμένη. Ο φόβος έχει καταλάβει όμως πολλά κράτη. Και έχει αρχίσει να συζητείται η ιδέα να προστεθεί στη νεογέννητη ευρωπαϊκή άμυνα η δημιουργία μιας αντιπυραυλικής δομής, που θα απαιτήσει φυσικά και τεράστια χρηματικά ποσά.
- (*) Ο Τζιανλούκα ντι Φέο είναι αρθρογράφος της Repubblica