Τέσσερεις υποψήφιοι, άνθρωποι-πολιτικοί! Ποιος θα είναι ο εκλεκτός του κυπριακού λαού;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Είχα την τύχη να γνωρίσω τους τέσσερις υποψήφιους Προέδρους της πατρίδας μας και να δω από πρώτο χέρι τι κρύβεται πίσω από τον κάθε έναν “άνθρωπο-πολιτικό’. Στις πιο κάτω γραμμές, θα επιχειρήσω να σκιαγραφήσω τον κάθε ένα, μέσα από τα όσα έχω προσωπικά δει αλλά και μέσα από τις ως τώρα αντιδράσεις και μετρήσεις της κοινής γνώμης, με εργαλείο μέτρησης το Πολιτικό Μάρκετινγκ, το οποίο και πρεσβεύω.
Όπως θα δείτε πιο κάτω, η παρούσα ανάλυση, σε καμιά περίπτωση δεν κάνει προσπάθεια να δράσει ως “υποστηρικτής” ή “κατήγορος” κάποιου εκ των τεσσάρων υποψηφίων, παρά μόνο στοχεύει στο να πάρουμε γεύση από ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο (μέσα από αυτά που είδα τουλάχιστον) αλλά και να αξιολογηθούν τα υπέρ και τα κατά, σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας.
Γιώργος Λιλλήκας
Ο Γιώργος Λιλλήκας ήταν ο πρώτος που μου προσέφερε εργασία όταν επέστρεψα στην Κύπρο, μετά το τέλος του μεταπτυχιακού μου. Τότε, μόλις είχε αποχωρήσει από τον “πυρήνα” Βασιλείου και μέσα από τις συναντήσεις που είχαμε με τους συνεργάτες της εταιρίας μάρκετινγκ (που ηγούνται με τη σύζυγο του Βαρβάρα), μπόρεσα να δω ότι ο Γιώργος ανέκαθεν είχε την πολιτική στο πετσί του. Πάντα κύριος, ευγενικός, συνεργάσιμος, να τον διακρίνει καλοσυνάτη καρδιά με τον κόσμο αλλά και με τους συνεργάτες του.
Δυστυχώς για τον ίδιο, με τα χρόνια, θεωρώ πως οι αλλαγές που επήλθαν στην πολιτική του καριέρα, δεν άφησαν να διαδοθούν όλα τα πιο πάνω προς το ευρύ κοινό. Οι “μετακινήσεις” του, ανεξάρτητα από την όποια πρόθεση του, είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην προσωπικότητα του αλλά και στα όσα ήθελε να κάνει, τα οποία ήταν πάντα συνδεδεμένα με τους νέους. Άλλωστε από εκεί ξεκίνησε, ως Γραμματέας Νέας Γενιάς (επί καιρώ Προεδρίας Βασιλείου).
Το 2013, είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του. Τόσο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και μέσα από την φιλοξενία που του παρείχε το πανεπιστήμιο στο οποίο εργαζόμουν (όπου είχαμε προσκαλέσει όλους τους υποψηφίους να αναπτύξουν τις θέσεις τους). Μέσα από τη συζήτηση μας, μεταξύ άλλων, είχα πει στον Γιώργο Λιλλήκα:
Γιώργο, γνωρίζω τι θέλεις να κάνεις αλλά βιάστηκες να “μπεις” στο Κυπριακό. Ναι μεν ήσουν ΥΠΕΞ αλλά (από τώρα) θα φθαρείς αν δεν προλάβεις να σε γνωρίσουν πρώτα οι νέοι. Έχεις χρόνο μπροστά σου. Συνέχισε με τη νεολαία, κέρδισε τη νεολαία, έλα κοντά τους, ετοίμασε προτάσεις για την ανεργία, τους νέους, κλπ, απέφυγε να μπεις στα βαθιά του Κυπριακού και δώσε χρόνο στον κόσμο να “ξεχάσει” τις “πολιτικές μετακινήσεις” σου. Μετά, αργά και σταθερά θα μπορέσεις να προβάλεις όσα ξέρω ότι θες. Μην καείς, θα έχεις κόστος!
Ακόμη και σήμερα, ο Γιώργος Λιλλήκας αυτό θα μπορούσε να κάνει!
Νικόλας Παπαδόπουλος
Το διάστημα που εργάστηκα ως Πολιτικός Σύμβουλος στο ΔΗΚΟ, ήταν το διάστημα που εισερχόταν στο κοινοβούλιο ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Ήταν το διάστημα που κυβερνούσε ο αείμνηστος πατέρας του, ίσως το καλύτερο (διάστημα) που έχει να επιδείξει το ΔΗΚΟ κατά την τελευταία τουλάχιστον εικοσαετία. Ο Νικόλας, σε αντίθεση με όσα “πριγκιπικά” του καταλογίζουν, διαθέτει μια καρδιά παιδιού. Γιορτάσαμε την κοινή μας γιορτή μαζί, συναντηθήκαμε σε συγκεντρώσεις, είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε σε κάποιες προτάσεις προς τη βουλή και όχι μόνον, και είδα πως πίσω από αυτό που κατά γενική ομολογία επικρατεί, είναι ένα μικρό και άκακο παιδί, το οποίο έχει πολλή όρεξη να μελετά, πολλή όρεξη να προσπαθεί, πάντα με ευγένεια και ήθος.
Σίγουρα, το βάρος του ονόματος του πατέρα του είναι βαρύ, όμως ο Νικόλας θα μπορούσε να το σηκώσει ευκολότερα αν ξεκινούσε από το λαό πολύ γρηγορότερα. Όπως είπα και έγραψα αρκετές φορές, μια προεκλογική δεν σταματά ποτέ και ξεκινά την ώρα που τελειώνει η προηγούμενη. Δεν θα ήταν σωστό εκ μέρους μου να κρίνω τα πως και γιατί των όποιων κινήσεων προεκλογικής εκστρατείας ακολουθεί ο κάθε υποψήφιος, όμως, μια “εναλλακτική” στρατηγική δεν μπορεί να δίνεται στον κόσμο τέσσερις μήνες πριν από τις εκλογές και ειδικά ενώ το Κυπριακό ήταν σε εξέλιξη (καλή-κακή) για τα δυο προηγούμενα χρόνια. Κατ’ επέκταση, οι όποιες σωστές θέσεις χάνονται μπροστά στο χάος των ατέλειωτων μηνυμάτων της προεκλογικής εκστρατείας και ο κόσμος δεν έχει τον χρόνο να “χωνέψει” το άλλο “προϊόν” (πρόταση) που θα βρεθεί πάνω στο ράφι. Επίσης, η όποια “εικόνα” εκπέμπεται έξω στην “αγορά”, έξω στον κόσμο, κτίζεται με τα χρόνια και όχι με τη μια φορά ή έστω δυο.
Τέλος, ένα στοιχείο το οποίο θεωρώ πως στοίχισε και στοιχίζει χρόνο και κόστος στο Νικόλα είναι η συνεχής κριτική που ασκείται στον Πρόεδρο. Η διαφωνία είναι μέρος της Δημοκρατίας και οι κινήσεις του Προέδρου χρήζουν πάντα της κριτικής μας. Όμως, η όποια κριτική πρέπει πάντα να συνοδεύεται από το “γιατί” και το “τι εγώ θα έκανα αν ήμουν στη θέση του”, έτσι ώστε ο κόσμος να εμπιστευτεί και να καταλάβει πως υπάρχει εναλλακτικό πλάνο. Και κάτι τέτοιο, θεωρώ πως δεν κατάφερε ο Νικόλας και οι συνεργάτες του να το επιτύχουν, κάτι που θα έχει αντίκτυπο στο τελικό αποτέλεσμα.
Σταύρος Μαλάς
Ένας αξιολογότατος άνθρωπος. Ένας λαμπρός επιστήμονας και γνώστης όλων όσων λέει. Αυτή ήταν και μια γενική εκτίμηση του ακροατηρίου των φοιτητών και όχι μόνον, όταν τον είχαμε επίσης προσκαλέσει για να μιλήσει ως υποψήφιος Πρόεδρος, το 2013, σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου που εργαζόμουν. Γνωρίζει τα στοιχεία που χρειάζεται ένας κεντρικός ομιλητής, είναι απλός, καθαρός στις θέσεις του και αυτό το έχει καταφέρει και το έχει μεταδώσει μέσα από τα χρόνια και μέσα από την όλη συμπεριφορά του, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως (εκ των υστέρων) πολιτικός.
Δυστυχώς για τον ίδιο, και παρόλο που υποστηρίζεται από μια αγνή παράταξη όπως το ΑΚΕΛ, η όλη πολιτική του ΑΚΕΛ (θα) του χαλάει τα όποια σχέδια έχει. Ο λόγος είναι απλός: Για να εκλεγεί κάποιος Πρόεδρος, πέραν του χαρακτήρα του, της τιμιότητας του, της ειλικρίνειας του, των γνώσεων του, χρειάζεται επιπλέον κάποια άλλα στοιχεία: Πολιτική Στρατηγική που να αγγίζει τα θέλω της πλειοψηφίας του λαού και Εξωτερική Στρατηγική που να εκπέμπει εμπιστοσύνη (τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό). Επίσης, η αποφασιστικότητα διαχωρισμού θέσεων και η επιτυχία να πείσει για τη “διαφορετικότητα” του, δείχνοντας πως στέκεται δίπλα στο λαό για όσα ο λαός νιώθει πως (δεν) τον εκφράζουν. Η πολιτική του ΑΚΕΛ, των τελευταίων χρόνων, δεν του επιτρέπει να είναι αισιόδοξος, μιας και δεν αρκεί (και ούτε προλαβαίνει πλέον) να πείσει πως έχει διαχωρίσει τις θέσεις του και ότι οι νέες θέσεις του εκφράζουν τον μέσο Κύπριο. Η όποια αναφορά του ΑΚΕΛ στο Κυπριακό (το οποίο μέχρι πρόσφατα ήταν πλήρως, ή έστω, σχεδόν πλήρως ευθυγραμμισμένη με τον Πρόεδρο) θα δρα ανασταλτικά στην υποψηφιότητα Μαλά. Συνεπώς, παρόλο που Σταύρος Μαλάς, ως άνθρωπος, ως προσωπικότητα, ως οντότητα, θα μπορούσε να ελκύσει μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου, οι μόνες επιλογές επιτυχίας του θα ήταν: α) είτε το ΑΚΕΛ να άλλαζε “κοστούμι”, είτε β) ο Σταύρος Μαλάς να ήταν υποψήφιος που υποστηριζόταν από άλλη παράταξη.
Νίκος Αναστασιάδης
Το πάθος του για να λύσει το Κυπριακό δεν προήλθε μετά την εκλογή του. Θυμάμαι πολύ καλά, όταν τον είχαμε καλέσει να μιλήσει στο Πανεπιστήμιο, το 2013 (ως μέρος και της δικής του προεκλογικής παρουσίασης) είχε μιλήσει με “ένταση” για την επιθυμία του λύσει το Κυπριακό, την επιθυμία του να παραδώσει στα παιδιά και τα εγγόνια του/μας μια ελεύθερη πατρίδα. Κάτι τέτοιο είναι κάτι που φάνηκε και στις συναντήσεις που είχαμε μαζί του εδώ στη Νέα Υόρκη, όπου κάποιος έβλεπε έναν ήρεμο αλλά και παθιασμένο Πρόεδρο, πώς κινείται, πως συμπεριφέρεται (ειδικά στην περίοδο των συνομιλιών με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ). Όντως, παθιάστηκε να το λύσει χωρίς μάλλον (αρχικά) να σκεφτεί το κόστος. Όμως, λίγο μετά (ή λίγο πριν;) την αποτυχία του Κράν Μοντανά, φαίνεται πως “μέτρησε” το κόστος και επανέφερε εκείνα τα πολιτικά στοιχεία πολιτικής στρατηγικής που χρειάζονται για να προσελκύσει ξανά τον μέσο Κύπριο, με στόχο την επανεκλογή και πιθανόν την ολοκλήρωση του κύκλου των συνομιλιών. Κάτι τέτοιο είναι σίγουρα χαρακτηριστικό ενός ηγέτη που ενώ είναι στον “τοίχο”, καταφέρνει να ξεφύγει, να ελιχθεί.
Δεν είναι της παρούσης η όποια κριτική στους χειρισμούς του Προέδρου στο Κυπριακό. Αυτά έγιναν και γίνονται σε ειδική αρθρογραφία, με εισηγήσεις, όπως έκανα και θα κάνω πάντα και αφορούν προσωπικές απόψεις του καθενός μας, οι οποίες και πρέπει πάντα να γίνονται σεβαστές και αποδεκτές, ανεξαρτήτως διαφωνιών. Όμως, αν (π.χ.) σταθώ στην ομιλία του στην 72η ΓΣ του ΟΗΕ, αυτή είχε όλα εκείνα τα επικοινωνιακά στοιχεία που ελκύουν την πλειοψηφία της κοινής γνώμης, και τα οποία, όπως αναμένεται, θα συνεχίσουν να αποτελούν τη βάση της στρατηγικής του, ικανά να τον επανεκλέξουν και να “σπρώξουν” τον μέσο Κύπριο να ξεχάσει πως πριν λίγους μήνες ίσως και να του πετούσε πέτρες! Αν ο Πρόεδρος έχει άλλα κατά νου, αν ο Πρόεδρος θα επιστρέψει στο τραπέζι μετά από μια πιθανή επανεκλογή του για να ολοκληρώσει το “υπόλοιπο” που έχει απομείνει στο Κραν Μοντανά (ίσως και χωρίς η Τουρκία να μετακινείται ποσώς), αυτό μόνο η κρίση του κάθε συμπολίτη μας ξεχωριστά μπορεί να το μετρήσει, με την όποια “δέσμευση” του Προέδρου, επίσης να εναπόκειται στην κρίση της κάθε ψήφου χωριστά.
Προς το παρόν, οι μετρήσεις δείχνουν ξεκάθαρα το πλεονέκτημα των “ηγετικών ικανοτήτων’ του και δεν είναι έκπληξη που ο κόσμος, παρόλο που στην πλειοψηφία του διαφωνούσε με τους χειρισμούς του, εν’ τούτοις, με την κίνηση ματ που έκανε στο Κραν Μοντανά, σε συνδυασμό και με την άρνηση της Τουρκίας να αποσύρει στρατό και εγγυήσεις (χωρίς καν η Τουρκία να το συζητήσει) κατάφερε να επαναφέρει μια σημαντική μερίδα του κόσμου κοντά του (βλ. συσπείρωση) αντιμετωπίζοντας έτσι την κριτική που δέχτηκε από μια σημαντική μερίδα, αναφορικά με “ξεπούλημα” κατά τη διάρκεια των συνομιλιών.
Πριν κλείσω, θα ήθελα να επαναλάβω πως τα πιο πάνω αποτελούν στοιχεία που πηγάζουν μέσα από την ανάλυση της Προσωπικότητας και της Ηγετικότητας των υποψηφίων, στοιχεία της κοινής γνώμης αλλά και προσωπικές εκτιμήσεις μέσα από την προσωπική τριβή με τους υποψηφίους (τόσο σε ανθρώπινο όσο και σε πολιτικό επίπεδο), τα οποία και θεωρώ πως έχουν καταγραφεί με σεβασμό, ανεξαρτήτως θέσεων και απόψεων, πάντα μέσα στο πλαίσιο της Δημοκρατίας, μιας Δημοκρατίας, που σε πολύ λίγους μήνες θα κληθεί να αναδείξει τον νέο της Πρόεδρο.
- Νίκος Αντωνιάδης
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
- (Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση) Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
- Προτεινόμενος για τα Βραβεία Μάρκετινγκ 2016 (ΑΜΑ)
- https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/
