Δικαιώματα έχουν οι ιδιοκτήτες όχι οι τουρίστες: Λάθος η διευκόλυνση στους “καζινόβιους” Ισραηλινούς




Του Κώστα Βενιζέλου

Μπορεί κανείς να φανταστεί πώς θα αντιδρούσε η ισραηλινή κυβέρνηση εάν η πρέσβης της Κύπρου στο Τελ Αβίβ ζητούσε να αρθεί ένας κανονισμός της χώρας για να επισκέπτονται Κύπριοι τουρίστες το Ισραήλ;

Μπορεί κανείς να φανταστεί την απάντηση του Ισραήλ εάν, για παράδειγμα, αντιδρούσε η Κυπριακή Κυβέρνηση (που θα έπρεπε) για τα όσα υποβάλλονται Κύπριοι πολίτες που θέλουν να επισκεφθούν τη Γάζα;

Το Ισραήλ υπερασπίζεται τα συμφέροντα του χωρίς εκπτώσεις και δεν κάνει… ρουσφέτι σε «στρατηγικούς συμμάχους». Στην Κύπρο, όμως, με την πρώτη παρέμβαση της πρέσβης του Ισραήλ στον υπουργό Εσωτερικών, για να περάσουν τις φθηνές διακοπές τους οι συμπατριώτες της, σε κλεμμένες περιουσίες Ελληνοκυπρίων, υπήρξε άρση του κανονισμού του ποινικού κώδικα.

«Για να μην χαλάσουμε τις σχέσεις μας με το Ισραήλ», είναι το αφήγημα που προβάλλεται επιδερμικά. Και για να μην χαλάσουμε τις σχέσεις πρέπει να αλλάξουμε πολιτική στο περιουσιακό, να αντιμετωπίσουμε από «άλλη οπτική γωνία», πιο «εκσυγχρονιστική», «πιο φιλελεύθερη», την παραβίαση των δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων ιδιοκτητών. Μπορεί, βέβαια, η απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών να αρθεί ο σχετικός κανονισμός να συνδέεται με την πρόταση του Προέδρου στο περιουσιακό, όπως την έχει καταθέσει στο Κραν Μοντάνα και αφορά τα… δικαιώματα των χρηστών ( σ.σ. σφετεριστών) στις περιοχές που δεν θα επιστραφούν μετά από μια συμφωνία.

Με αφορμή, λοιπόν, της προσπάθειας να ικανοποιηθεί το ισραηλινό ζήτημα, στο ΥΠΕΣ είπαν να επανεξεταστεί το όλο θέμα και να ζητήσουν και γνωμάτευση από τον Γενικό Εισαγγελέα. Γνωμάτευση γιατί; Εάν παραβιάζονται τα δικαιώματα των τουριστών κι εάν αυτό υπερισχύει των δικαιωμάτων των ιδιοκτητών; Μέσα σε όλα αυτά ανακάλυψαν εκ νέου τον Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής, εγείροντας ερωτήματα στη Νομική Υπηρεσία χωρίς, ως φαίνεται, να έχει μελετηθεί (ο Κανονισμός). Κάπου, όμως, έχει χαθεί η μπάλα. Κυρίως γιατί αγνοείται το προφανές: Οι νόμοι της Κυπριακής Δημοκρατίας αφορούν ολόκληρη την επικράτεια της χώρας και στο κατεχόμενο τμήμα εφαρμόζονται εκεί που είναι δυνατόν. Αγνοείται το αυτονόητο ότι δικαιώματα έχουν οι ιδιοκτήτες και όχι οι τουρίστες.

Όταν, λοιπόν, το κράτος γνωρίζει πως ο τουρίστας θα διαμένει σε ελληνοκυπριακή περιουσία στα κατεχόμενα είναι υποχρεωμένο να ενημερώσει τον υπήκοο τρίτης χώρας για τις συνέπειες που θα υποστεί κι εάν αυτός επιμένει, να μην του επιτραπεί η είσοδος στη χώρα. Αυτό δεν έγινε με τους Σέρβους, τους Γερμανούς; Τώρα τι έχει αλλάξει;

Το κόστος αυτής της πρακτικής στο Κυπριακό θα είναι μεγάλο καθώς αφορά ένα ζήτημα που συζητείται εδώ και χρόνια στις διαπραγματεύσεις και απασχόλησε και το ΕΔΑΔ. Αφορά το θέμα των χρηστών (δηλαδή των σφετεριστών). Αποδεχόμαστε πως με τα χρόνια νομιμοποιείται η παρανομία; Ποιος χαράζει πολιτική σε αυτή τη χώρα στο Κυπριακό; Οι υπουργοί;

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: