Συγκυρία και τεκμηρίωση κατά την προεκλογική περίοδο: Όταν ένας Πρόεδρος παραδίδει χάος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Απαράδεκτη η προκλητική ατιμωρησία της κατοχικής Τουρκίας ύστερα από 50 χρόνια παράνομης εισβολής και κατοχής στην Κύπρο, υπογραμμίζει ο Προκόπης Παυλόπουλος
Η απολογία της κ. Ντόρας Μπακογιάννη στην εφημερίδα “Το ΒΗΜΑ” για την έκθεση της: «Τρεις μύθοι για το Κόσοβο στο πόρισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης» και η Κύπρος
Του Νίκου Κατσουρίδη
Σε κάθε προεκλογική εκστρατεία όταν συζητούνται τα θέματα οικονομίας οι συζητήσεις αντί να επικεντρώνονται στα ζητήματα του σήμερα και κύρια του αύριο, στρέφονται κατά κύριο λόγο στο παρελθόν. Το ταξίδι στο παρελθόν κατά τη γνώμη μου δικαιολογείται μόνο όταν κάποιος θέλει να αποδείξει με παράδειγμα το δίκαιο και ορθόν μιας δικής του, σημερινής στρατηγικής θέσης.
Όπως για παράδειγμα όποιος θεωρεί ότι κακώς η κυπριακή οικονομία έχει μονόπλευρα επικεντρωθεί βασικά σ΄ ένα μόνο τομέα δραστηριότητας, αυτόν των υπηρεσιών, ανατρέχει στο παρελθόν και αναδεικνύει τα θετικά αποτελέσματα για την οικονομία μας σε πενταετίες, όπου υπήρχε πιο ισορροπημένη ανάπτυξη ανάμεσα στους διάφορους τομείς της οικονομίας. Η μόνη άλλη περίοδος η οποία τελεί υπό κρίση είναι η πενταετία η οποία τελειώνει ή κρίνεται. Θα μου πει κάποιος μα καλά, αν η υπό κρίση κυβερνώντες παρέλαβαν χάος και έπρεπε να το ξεπεράσουν;
Κατ΄ αρχάς να σημειώσω ότι ο κάθε επόμενος, εκτός αν είναι ο ίδιος και πάλιν Πρόεδρος, θεωρεί ότι ο προηγούμενος του παρέδωσε χάος. Εκ δευτέρου η κάθε φορά προηγούμενη της απερχόμενης διακυβέρνησης κρίθηκε και για να έχουμε νέο Πρόεδρο σημαίνει ότι δεν προκρίθηκε από τον λαό. Τρίτο ο βαθμός στον οποίο το «χάος» επηρέασε την υπό κρίση πενταετία δεν είναι ποτέ αυτός που οι εκάστοτε κυβερνώντες παρουσιάζουν. Τέταρτο οι πολιτικές των όποιων προηγούμενων κυβερνήσεων επηρεάζονται σε σοβαρό βαθμό και από τη διαμόρφωση των κυβερνητικών θέσεων εντός Βουλής, και από τις θέσεις των θεσμικών αλλά και μη θεσμικών (π.χ. Eurogroup) οργάνων της Ε.Ε. και των παγκόσμιων οικονομικών οργάνων (Παγκόσμια Τράπεζα, Δ.Ν.Τ., Διεθνείς Οίκοι κ.λ.π) αλλά και σε χώρες εντός μνημονίου από το πρόγραμμα της Τρόϊκα. Όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογίζονται κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για το παρελθόν καθώς επίσης οι θέσεις αυτών που κρίνουν τόσον εντός Βουλής όσον και εκτός. Και όχι μόνο των πολιτικών κομμάτων αλλά και των κοινωνικών εταίρων και των επαγγελματικών οργανώσεων. Πέραν τούτου είναι και τα πολιτικά δεδομένα τοπικά, περιφερειακά και διεθνώς. Η λεγόμενη συγκυρία.
Η συγκυρία είναι έννοια την οποία τυγχάνει κακομεταχείρισης κατά τη διάρκεια των συζητήσεων. Για παράδειγμα όταν σήμερα κρίνονται οι επιδόσεις μας στον τουρισμό, οι μεν κυβερνώντες τις ερμηνεύουν κύρια ως καρπό των δικών του μέτρω και οι δε αντιπολιτευόμενοι ως καρπό της κακής πολιτικής συγκυρίας σε άλλες χώρες. Για παράδειγμα Τουρκία, Αίγυπτος και αλλού. Πού βρίσκεται η αλήθεια;
Στην πλευρά εκείνου που θα τεκμηριώσει ότι λόγω συγκυρίας π.χ. στράφηκαν από Αίγυπτο ή Τουρκία τόσες χιλιάδες τουρίστες οι οποίοι δεν λογάριαζαν την Κύπρο ως προορισμό. Και από την άλλη οι κυβερνώντες να τεκμηριώσουν ότι οι τουρίστες αυτοί στράφηκαν προς την Κύπρο όχι τυχαία ή λόγω αδιεξόδου αλλά ως αποτέλεσμα δικών τους συγκεκριμένων ενεργειών τις οποίες να παραθέσουν.
Η ατεκμηρίωτη επίκληση της συγκυρίας αποτελεί παραπλάνηση υποβάθμιση των οποίων επιτυχιών σε τελευταία ανάλυση όχι της οποίας κυβέρνησης αλλά του συνόλου αυτού του τόπου.
Γιατί η «συγκυρία» π.χ. που μας βρήκε το 1974 υπήρξε για μας καταστροφή και τραγωδία, αλλά σίγουρα κάποιοι άλλοι επωφελήθηκαν, όπως και ανάποδα η δίκη μας ανασυγκρότηση μέσα στη τριετία 1974-1977 είχε να κάνει με την κακή «συγκυρία» άλλου λαού, π.χ. εμφύλιος στο Λίβανο ή μεταγενέστερα, Γιουγκοσλαβικό κ.ο.κ. Ταυτόχρονα όμως και κατά κύριο λόγο είχε να κάνει με τις θυσίες αυτού του λαού, του κυπριακού και με τα βασικά ορθά μέτρα των εκάστοτε κυβερνώντων, κρινόμενα από τα αποτελέσματα.
Το να αποδίδουμε τα αρνητικά αποτελέσματα αποκλειστικά και μόνο στην ανικανότητα της υπό κρίση διακυβέρνησης δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε ορθό και κύρια δεν μας επιτρέπει να εξάξουμε τα ορθά διδάγματα για το μέλλον. Κατά τον ίδιο τρόπο παραπλανούμε τον εαυτό μας αν τις όποιες επιτυχίες μας τις αποδίδουμε μόνο στην συγκυρία. Όχι απλά γιατί είναι άδικο για όσους συνέβαλαν σ΄ αυτές τις επιτυχίες αλλά και πάλιν κύρια γιατί δεν θα κατορθώσουμε να εντοπίσουμε εκείνα τα στοιχεία που εμείς ως Κύπρος ενεργοποιήσαμε κατά τρόπο θετικό. Και άρα δεν θα τα επαναλάβουμε κατά τρόπο δημιουργικό και στο μέλλον.
Παράλληλα κτυπούμε και την πίστη στον εαυτό μας αν πείσουμε τον κυπριακό λαό ότι για τα κακά ευθυνόμαστε μόνο εμείς και τα καλά μόνο η συγκυρία.
