Ο Τσίπρας και ο Καμμένος δεν θέλουν εκλογές: Ο μνημονιακός μονόδρομος και το κοινωνικό ρήγμα




Του Σταύρου Λυγερού

Ο Τσίπρας είναι ειλικρινής ότι δεν θέλει εκλογές. Αναζητά και για την 3η αξιολόγηση αυτό που ο Τσακαλώτος, αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, είχε αποκαλέσει «έναν έντιμο συμβιβασμό» με τους δανειστές.

Ελπίζει σε συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στη μόνιμη επάνοδο στις αγορές. ΅Ελπίζει ότι η Ελλάδα θα καταφέρει το καλοκαίρι του 2018 να απαλλαγεί από τα Μνημόνια (στα λόγια, αφού και οι δεσμεύσεις και ένα είδος εποπτείας θα συνεχισθούν για πολλά χρόνια).

Στην Αθήνα είχαν ελπίσει πως το ΔΝΤ θα ήταν συνεπές με τις δημόσιες ανακοινώσεις του και πως θα πίεζε πραγματικά και για μεγαλύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και για μείωση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 και μετά. Το Ταμείο, όμως, έπαιξε ρόλο Ποντίου Πιλάτου. Παρασκηνιακά, τα βρήκε με τους Μέρκελ-Σόιμπλε στην πλάτη της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης έλεγε ότι αφού οι Ευρωπαίοι δεν ακούνε τις συμβουλές του, θα πρέπει να νομοθετηθούν τα πρόσθετα μέτρα για να βγουν οι αριθμοί. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε.

Όλα δείχνουν ότι το “κεφαλοκλείδωμα” θα συνεχισθεί και στις επικείμενες διαπραγματεύσεις για την 3η αξιολόγηση. Και πως τον ρόλο του πολιορκητικού κριού τον παίξει και πάλι το ΔΝΤ, το οποίο συνεχίζει να είναι με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω από το ελληνικό πρόγραμμα. Η επίσκεψη Μακρόν στην Αθήνα, αλλά και η προηγηθείσα δήλωση του επιτρόπου Μοσχοβισί για την ασυμβατότητα των Μνημονίου με τη δημοκρατία επιβεβαιώνουν πως το ευρωιερατείο δεν είναι ενιαίο και αρραγές απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως ήταν το 2015.

Οι ράγες και η αλλαγή φρουράς

Όσο ο Τσίπρας, όμως, εφαρμόζει πιστά το Μνημόνιο, ακόμα και οι σκληροπυρηνικοί του Βερολίνου δεν θέλουν εκλογές και αλλαγή φρουράς στην Ελλάδα.

  • Πρώτον, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη, έχει μεγαλύτερη ικανότητα να διατηρεί χαμηλά τις κοινωνικές αντιδράσεις.
  • Δεύτερον, επειδή, εάν κάτι πάει στραβά, θέλουν να έχουν τη ΝΔ του Μητσοτάκη ως διαθέσιμη εναλλακτική λύση.

Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως θα ανεχθούν η Αθήνα να σηκώσει κεφάλι. Εάν θεωρήσουν ότι ο Τσίπρας ξεφεύγει από τις ράγες δεν θα διστάσουν να στραφούν εναντίον του. Γνωρίζουν τον τρόπο και δεν θα διστάσουν να του βάλουν τρικλοποδιά. Κι αυτό παρότι είναι γεγονός ότι ακούγονται πια αρκετές φωνές που θέτουν ένα όριο στην πίεση που ασκείται στην Ελλάδα. Για λόγους που συνδέονται και με τις δικές τους σκοπιμότητες το Παρίσι, οι ευρωσοσιαλιστές, αλλά και ο Γιούνκερ επιδιώκουν να βάλουν ένα φρένο στον Σόιμπλε και στο δόγμα της λιτότητας που πρεσβεύει. Αυτή την περίοδο, το ελληνικό μέτωπο προσφέρεται για να προβάλουν εκεί τις αντιστάσεις τους.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε και τη δήλωση που είχε κάνει πριν 10 μήνες ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων. Όχι μόνο είχε ζητήσει να βοηθηθεί η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά και είχε υπογραμμίσει ότι οι Έλληνες αξίζουν σεβασμού για τις θυσίες που έχουν κάνει. Όπως είχε πει, εάν είχαν ληφθεί στη Γερμανία τα μέτρα που ελήφθησαν στην Ελλάδα θα είχε προκύψει εξέγερση.

Δεν μυρίζει εξέγερση, αλλά…

Το κλίμα στην Ελλάδα, όμως, μόνο εξέγερση δεν μυρίζει. Οι πολίτες πιέζονται ασφυκτικά, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον αγωνίζονται να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω από το νερό. Στο εκλογικό επίπεδο, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται, αλλά δεν καταρρέει. Οι κεντροαριστεροί και αριστεροί ψηφοφόροι, άλλωστε, δεν έχουν εναλλακτική πρόταση εξουσίας για να στραφούν προς αυτή.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: