Ικανοποιούν τον τουρκικό εθνικισμό: Η καλύτερη περιγραφή των οπαδών της όποιας λύσης από Κοτζιά




Του Κώστα Βενιζέλου

Την… παιδική αρρώστια που ενίοτε καταδιώκει μια ελίτ στις κοινωνίες της Ελλάδος και της Κύπρου περιέγραψε ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς, δίνοντας μια καθαρή, πλήρη, εικόνα για τους οπαδούς της όποιας λύσης.

Τους οπαδούς της προσαρμοστικότητας, που βλέπουν αφ΄ υψηλού και… βαριεστημένα τις εθνικές επιδιώξεις. Επιδιώξεις που έχουν ως στόχο την απελευθέρωση, την αποτίναξη των κατοχικών δεδομένων, για ένα κανονικό κράτος, μια κανονική χώρα. Στην ομιλία του στη Νέα Υόρκη, ενώπιον ομογενειακού ακροατηρίου, αλλά και των αντιπροσωπειών της Ελλάδος και της Κύπρου, ο Νίκος Κοτζιάς, έδωσε απαντήσεις σε όσους ασκούν πολεμική εναντίον του.

Είναι γνωστό ότι σε Ελλάδα και Κύπρο υπάρχει μια ελιτίστικη ομάδα που κρύβεται πίσω από μια δήθεν αντι-εθνικιστική ρητορική, που ουσιαστικά αποτελεί μια προσέγγιση που αποσκοπεί, διά της ικανοποίησης των τουρκικών μαξιμαλιστικών στοχεύσεων, να «λυθεί» το Κυπριακό. «Το κύριο πρόβλημα γεννιέται από εκείνους τους συμπολίτες μας –και στην Αθήνα– που υποστηρίζουν τις απαιτήσεις της Τουρκίας που τις θεωρούν αυτονόητες και μας καλούν να τις ανεχτούμε και να τις αποδεχτούμε», ανέφερε ο Νίκος Κοτζιάς. Συνέχισε λέγοντας ότι «στην πραγματικότητα υιοθετούν τον επιθετικό εθνικισμό μιας χώρας, η οποία από την άποψη δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων βρίσκεται πιο πίσω από ό,τι η Κύπρος και η Ελλάδα». Αυτό ακριβώς κάνουν. Επικαλούνται ένα ιδιόρρυθμο διεθνισμό διά του οποίου ουσιαστικά και στην πράξη ικανοποιούν τις εθνικιστικές επιδιώξεις της Τουρκίας σε βάρος του ελληνισμού. Συγχύζουν, άλλοι άθελα και κάποιοι σκοπίμως, τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό.

Ο κ. Κοτζιάς παραλαμβάνοντας το «Βραβείο Ελευθερίας» που του απένειμε η Ομοσπονδία Κυπροαμερικανικών Οργανισμών – ανέφερε πως «ο πατριωτισμός δεν έχει καμιά σχέση με τον ακραίο εθνικισμό και πολύ λιγότερο με τον σωβινισμό. Σκόπιμα κάποιοι διαστρεβλώνουν τη διαφορά ανάμεσα στους δύο αυτούς όρους, τις δύο αυτές πολιτικές στάσεις». Είναι σαφές από αυτά που ανέφερε ο Έλληνας ΥΠΕΞ., αλλά και τα όσα παρακολουθούμε διαχρονικά, πως αυτοί που σκοπίμως θέλουν να ταυτίσουν τους δυο όρους, είναι οι ίδιοι που υπονομεύουν κάθε πατριωτικό, θεωρούν απαγορευμένη λέξη την απελευθέρωση. Είναι οι ίδιοι που θεωρούν πως για να υπάρξει συμβιβασμός πρέπει να υποταχθεί η ελληνική πλευρά στους τουρκικούς σχεδιασμούς. Είναι αυτοί που δηλώνουν έτοιμοι να αποδεχτούν μια συμφωνία με περιορισμένες ελευθερίες και δικαιώματα. Ευτυχώς δεν είναι πολλοί.

Όταν το 2015 ο κ. Κοτζιάς ανελάμβανε το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος, ξεκίνησε μια πρωτοβουλία για το θέμα των Εγγυήσεων. Τότε, για να μην ξεχνιόμαστε, στη Λευκωσία η πολιτική ελίτ της απάθειας και της πεπατημένης, μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό στο πλαίσιο Κοτζιά, αντέδρασε και άρχισε την πολεμική. Χαλούσε μια διαχρονική προσέγγιση, που καλλιεργούσε αυτή η ελίτ για το «ανέφικτο» της εσαεί παρουσίας της Τουρκίας. Βεβαίως στα μπαλκόνια και στα τηλεοπτικά πάνελ φώναζαν το «ουδέποτε θα δεχθούμε», αλλά αυτό ήταν( και είναι) για το θεαθήναι.

Όταν η πρωτοβουλία Κοτζιά κέρδισε τους πολίτες στην Κύπρο και κατάφερε να μπει στην ατζέντα των διεθνών συζητήσεων του Κυπριακού, όλοι αυτοί άλλαξαν πλεύση. Ο Νίκος Κοτζιάς τους χάλασε και το πάρτι στο Μοντ Πελεράν όταν η Λευκωσία «ξέχασε» τα όσα συμφώνησε με την Αθήνα. Ήταν αυτός που αποκάλυψε τις πραγματικές τουρκικές προθέσεις τόσο στη Γενεύη όσο και στο Κραν Μοντάνα και δεν προέκυψε μια συμφωνία ασάφειας και πολλαπλών ερμηνειών . Γι αυτό και κάποιοι συνεχίζουν την πολεμική ( κυρίως πλέον παρασκηνιακά).

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: