Του Πιερ Μπριανσόν
Τέσσερα είναι τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς από τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθη προχθες Κυριακή στη Γαλλία και έληξε με νίκη του κόμματος του Προέδρου Μακρόν.
Το κόμμα του Μακρόν δεν θα έχει ανάγκη ούτε τους συντηρητικούς βουλευτές οι οποίοι αποσκίρτησαν από το κόμμα τους για να ενταχθούν στο νέο κίνημα, όπως είναι ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ και ο υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λε Μερ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μακρόν θα αλλάξει τη στρατηγική της διεύρυνσης και εδραίωσης της πολιτικής του βάσης, την οποία θεωρεί απαραίτητη για να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις του. Παρόλο που επιμένει ότι το πρόγραμμά του εγκρίθηκε καθαρά από το 66% των ψηφοφόρων που τον εξέλεξαν πρόεδρο τον περασμένο μήνα, γνωρίζει ότι οι αντίπαλοι των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεών του δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν. Όσο μεγαλύτερη υποστήριξη εξασφαλίζει λοιπόν στο κοινοβούλιο, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους αντιπάλους του εκτός του κοινοβουλίου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Η μεγάλη αποχή δεν θα πλήξει την ικανότητα του Μακρόν να προωθήσει στο κοινοβούλιο τις μεταρρυθμίσεις που θέλει. Θα δυσκολέψει όμως την προσπάθειά του να εξασφαλίσει ευρεία λαϊκή στήριξη για τις αλλαγές που θέλει να κάνει στο γαλλικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο.
Ο Γάλλος Πρόεδρος θα πρέπει τώρα να καταβάλει μεγαλύτερες προσπάθειες να πείσει εκείνους που διάκεινται αρνητικά προς την προσωπικότητά του και το πρόγραμμά του – τους λιγότερο μορφωμένους, τους εργάτες, τους χαμηλόμισθους, οι οποίοι είτε διάλεξαν την αποχή είτε ψήφισαν την άκρα Δεξιά ή την άκρα Αριστερά.
Από την άλλη πλευρά, το ριζοσπαστικό αριστερό κίνημα του πρώην προεδρικού υποψηφίου Ζαν-Λικ Μελανσόν – ο οποίος έλαβε το απροσδόκητα υψηλό 19% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών – θα έχει μια σοβαρή παρουσία στο κοινοβούλιο, από κοινού με το Κομμουνιστικό Κόμμα που έχει συμμαχήσει μαζί του. Αυτό μεταφράζεται σε σημαντική χρηματοδότηση, που θα επιτρέψει στο κόμμα να οργανωθεί και να αυξήσει την επιρροή του.
Ποτέ ως τώρα δεν είχαν εκλεγεί τόσο πολλοί άπειροι βουλευτές, γεγονός που θα αποτελέσει πρόκληση για τη νέα κυβέρνηση. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να μάθουν τις διαδικασίες και να εκπαιδευτούν στην άσκηση κοινοβουλευτικού έργου.
Την επόμενη εβδομάδα, ο Μακρόν θα πρέπει να επιλέξει τον πρόεδρο του κοινοβουλίου (έχει υπαινιχθεί ότι θα είναι γυναίκα) και τους επικεφαλής διαφόρων κοινοβουλευτικών επιτροπών. Για να χειριστεί μια πλειοψηφία που πιθανώς θα αποδειχθεί χαώδης ή απείθαρχη, θα χρειαστεί κάποιους επιζήσαντες του παλιού κοινοβουλίου που έχουν ενταχθεί στο κόμμα του. Και αυτό είναι επείγον, καθώς ο Μακρόν θέλει να ξεκινήσει αμέσως τη μεγάλη του μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας.