Αυτοί που αντιλαμβάνονται πως η επιβίωση του Ελληνισμού περνά από την τραγική Κύπρο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι «τροχονόμοι» της χούντας που πούλησαν την Κύπρο: Δεν δικάστηκαν ποτέ για την προδοσία κατά της Μεγαλονήσου, ο Καραμανλής δεν ήθελε να εκθέσει τους Δυτικούς συμμάχους
«Ήρεμα νερά» και τουρκικό πιστόλι στις διαπραγματεύσεις: Ξυπνήστε στην Αθήνα, «η Τουρκία διαδοχικά κάνει μαξιμαλισμό για να σας υποχρεώσει σε αυτοπεριορισμό»…
Του Κώστα Βενιζέλου
Την περασμένη Πέμπτη, στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για το Κυπριακό στον ιστορικό χώρο της Παλαιάς Βουλής. Την εκδήλωση οργάνωσαν η ΣΑΚ( Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου) και η ΣΕΥΑΕΚ( Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο).
Ομιλητές ο δημοσιογράφος Λάζαρος Μαύρος και ο γράφων. Εισαγωγική ομιλία έγινε από τον Πρόεδρο της ΣΕΥΑΕΚ, Βαγγέλη Κουρή, ενώ την ευθύνη του συντονισμού της εκδήλωσης είχε η Αθανασία Φωτιάδου. Παρεμβάσεις, με πολύ εύστοχες προτάσεις και ιδέες, έγιναν από τους συμμετέχοντες μετά τους ομιλητές.
Το συμπέρασμα από την εμπειρία αυτή, της συμμετοχής δηλαδή σε μια εκδήλωση για την Κύπρο στην Αθήνα, είναι πως υπάρχει ένα ζωντανό κομμάτι στην Ελλάδα που έχει αντιληφθεί πως η επιβίωση του ελληνισμού περνά από τη μεγαλόνησο. Κι αυτό δεν είναι μια θεωρητική άσκηση, μια απλή παρουσία εκατοντάδων Ελλαδιτών σε μια εκδήλωση μεταξύ των τόσων άλλων που πραγματοποιούνται στην ελληνική επικράτεια. Αλλά μια αποφασιστική παρουσία με μηνύματα με πολλούς αποδέκτες.
Οι άνθρωποι αυτοί- που δεν είναι λίγοι- αγωνιούν για τον ελληνισμό στην Κύπρο. Οι άνθρωποι αυτοί παρακολουθούν από κοντά τα όσα διαδραματίζονται στο Κυπριακό και παρεμβαίνουν. Πάνω και πέραν από τις «θεσμικές συνεργασίες» του αθηναϊκού κράτους με τη Λευκωσία, από τη συνθηματολογία των ελίτ σε Ελλάδα και Κύπρο που περιορίζονται στην επανάληψη των τετριμμένων και ανούσιων «επισήμων» διατυπώσεων, υπάρχουν φορείς που νοιάζονται για το προφανές. Νοιάζονται για την απελευθέρωση της Κύπρου και για την επιβίωση του ελληνισμού από τη Θράκη μέχρι και την Κύπρο.
Η αίθουσα στον ιστορικό χώρο της Παλαιάς Βουλής γέμισε με Ελλαδίτες. Δυστυχώς λίγοι ήταν οι Κύπριοι, που ζουν στην Αθήνα, οι οποίοι δήλωσαν το παρόν τους. Οι Ελλαδίτες διαφόρων γενιών, κυρίως όμως εκείνοι που βίωσαν διάφορες φάσεις της σύγχρονης ιστορίας, προσήλθαν να ενημερωθούν αλλά και για να συμπαρασταθούν. Όπως έγραψε ο Λουκάς Αξελός στο βιβλίο του «Κύπρος η ανοικτή πληγή του ελληνισμού» (Εκδόσεις Στοχαστής), «η Κύπρος και το Κυπριακό όπως για πολλούς νέους της γενιάς μου, αποτέλεσε και για μένα τον πολιτικό και πολιτισμικό καταλύτη. Το κυπριακό με έκανε, έφηβο ακόμη όντα, να υπερβώ τη φορμαλιστική ρητορική ‘’περί κυπριακού αγώνος’’, κατεβαίνοντας στο πεζοδρόμιο μαζί με χιλιάδες άλλους νέους που εμπνεόμενοι από τα ολοκαυτώματα των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, διαδήλωναν υπέρ της αυτοδιάθεσης της Κύπρου…»( σελ. 17).
Ο ελληνισμός έχει αστείρευτες δυνάμεις και έχει απίστευτες δυνατότητες. Δεν αντιμετωπίζει απαθώς τις εξελίξεις. Μπορεί η οικονομική κρίση, οι δυσκολίες της καθημερινότητας να περιορίζουν τους Ελλαδίτες σε ένα αγώνα προσωπικής, κοινωνικής επιβίωσης, όμως διαπιστώνεται μια ετοιμότητα, αποφασιστικότητα, για υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και για αγώνα ενάντια σε όσους απειλούν την εθνική κυριαρχία. Το Κυπριακό ακόμη και στα συστημικά ΜΜΕ έχει εσχάτως θέση. Ίσως οι εξελίξεις να προκαλούν ενδιαφέρον. Κάποτε δεν… πωλούσε ούτε το Κυπριακό ούτε και τα ελλαδοτουρκικά (υπήρξε και περίοδος που η Τουρκία ήταν «χώρα αδελφική» ). Για τους πολίτες στην Ελλάδα το Κυπριακό δεν έχει «φύγει» ποτέ από τη μεγάλη τους εικόνα. Παραμένει στη σκέψη και ενεργοποιούνται με τις εξελίξεις. Αυτό διαπιστώθηκε και στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διημερίδα που οργάνωσε την περασμένη εβδομάδα, η έδρα ΓΕΕΘΑ στις στρατηγικές σπουδές Θουκιδίδης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Οι διάφοροι φορείς στην Ελλάδα που δραστηριοποιούνται παρακολουθώντας και παρεμβαίνοντας για το Κυπριακό, αποτελούν την εμπροσθοφυλακή και τον καλύτερο πρεσβευτή για να διατηρούν σε εγρήγορση τους Ελλαδίτες. Χρήσιμο εργαλείο σε ένα αγώνα που δεν περισσεύει κανείς. Ο αγώνας του ελληνισμού αφορά την υπεράσπιση της Ελλάδος και της Κύπρου. Ο αγώνας αυτός είναι διπλός. Είναι από τη μια η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, του τουρκικού επεκτατισμού. Από την άλλη, η ανάγκη να βρίσκεται ο ελληνισμός σε συνεχή εγρήγορση αλλά και να ασκείται πίεση στις ηγεσίες και τις ελίτ για αναθεώρηση πολιτικών.