Ολλανδία και Ελλάδα: Μοιραίες συγκρίσεις ενώπιον ενός προαναγγελθέντος θανάτου




Του Παντελή Δ. Καρύκα

Η Ολλανδία… Η τόσο «μακρινή» Ολλανδία την οποία πολλοί Εν Ελλάδι κατηγορούν για πολλά. Ωστόσο οι Ολλανδοί δίδαξαν δημοκρατία και όχι μόνο διότι δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην ακροδεξιά, αλλά κυρίως, διότι το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές ξεπέρασε το 80%.

Σε μια χώρα χωρίς σοβαρά προβλήματα, μια χώρα που κατά γενική ομολογία ευημερεί, οι πολίτες πήραν την τύχη της πατρίδας τους και της Ευρώπης ολόκληρης στα χέρια τους, κινητοποιήθηκαν και σταμάτησαν την επιδρομή του λαϊκισμού που σάρωσε ΗΠΑ και Βρετανία και απειλεί την ευρωπαϊκή συνοχή.

Αυτόματα δεν μπορεί παρά, συνειρμικά, να έρθει στο μυαλό η αντίστοιχη αντίδραση του εξυπνότερου λαού του κόσμου, του ελληνικού, ο οποίος στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις δεν συμμετείχε, στον βαθμό που θα όφειλε, δεδομένης της τραγικής κατάστασης της χώρας.

Παρόλα αυτά η νυν κυβέρνησή μας που εξελέγη από ποσοστό μικρότερο του 60% του εκλογικού σώματος θεωρεί ότι εκφράζει τον λαό για τον οποίο αγωνίζεται διαπραγματευόμενη σκληρά και…ατελέσφορα, από το 2015 και έπειτα.

Και συγκρίνοντας Ελλάδα και Ολλανδία, με λύπη, διαπιστώνει κανείς το πόσο ώριμοι αποδεικνύονται, πολιτικά, οι «ναρκωμένοι», Ολλανδοί, όπως κάποιοι Ελληνάρες τους χαρακτηρίζουν και πόσο ανώριμοι, πολιτικά και ενίοτε όχι μόνο, οι ίδιοι αυτοί Ελληνάρες, εμφανίζονται.

Οι Ολλανδοί που δεν απειλούνται από κανένα εξωτερικό εχθρό, που η χώρα τους πάει εξαιρετικά καλά οικονομικά κινητοποιήθηκαν. Οι Έλληνες που έχουν καθημερινά ενώπιόν τους την τουρκική και όχι μόνο πλέον, απειλή, που η χώρα τους οικονομικά έχει καταρρεύσει, φιλοσοφούν μακάρια αναμένοντας το μοιραίο, αρνούμενοι να κινητοποιηθούν αφού «όλοι είναι ίδιοι».

Θαυμάσια αφού είναι έτσι τότε προς τι ο θυμός και οι διαμαρτυρίες; Μένουμε σε αυτό που έχουμε και οργανώνουμε και ένα πάρτι για να γιορτάσουμε την επικείμενη, μετά βεβαιότητας, καταστροφή, στήνοντας χορούς στο Σύνταγμα όπως το βράδυ του τραγικού εκείνου δημοψηφίσματος.

Οι Ολλανδοί, οι «παρηκμασμένοι» κατά πολλούς Ολλανδοί, κινήθηκαν. Οι Έλληνες, ευτυχώς όχι όλοι, φιλοσοφούν κατ’ οίκον και εξακολουθούν, επτά χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, να τρέφουν εαυτούς από τα ίδια νάματα ανοησίας πιστεύοντας ακραίους λαϊκιστές, ακόμα και Σώρρες, θεωρώντας ότι το ρολόι της ιστορίας μπορεί να γυρίσει πίσω όταν ακόμα έρρεαν τα δανεικά και όλοι ήταν ευτυχισμένοι.

Τα παραμύθια όμως δεν κρατάνε πολύ. Ευθύνες για αυτά φυσικά και έχουν οι πολιτικοί, οι οποίοι όμως δεν προέρχονται από παρθενογένεση, αλλά ψηφίστηκαν από κάποιους για να είναι εκεί που είναι σήμερα και είτε θεωρούν ακόμα τη Βενεζουέλα χώρα πρότυπο, είτε τρέφουν τον λαό με γεμιστά, είτε ιδρώνουν εργαζόμενοι για πρώτη φορά στη ζωή τους 17 ώρες συνεχόμενες – διαπραγματευόμενοι υποτίθεται – για να μην επιτύχουν τίποτα.

Ο κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει και όσο άμοιροι ήταν οι Γερμανοί για την εκλογή του Χίτλερ, το 1933, τόσο άμοιροι είναι και οι Έλληνες για όσους επέλεξαν να τους κυβερνούν εδώ και δεκαετίες με αποκορύφωμα το μοιραίο, όπως όλα δείχνουν έτος 2015.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: