Κατερίνα Στεφανίδη, Ολυμπιονίκης: Η ζωή με τον Mitch, τον σύζυγο, τον προπονητή, τον φίλο…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΑΤΑΝΟΣ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ PEOPLE
Από μικρή ξεπερνά εμπόδια και όρια, ίπταται στον ουρανό, προσγειώνεται με χάρη. Προορισμένη για ρεκόρ και μετάλλια, κατάφερε μέσα σε ένα καλοκαίρι να κερδίσει Ολυμπιάδα, Πανευρωπαϊκό και Diamond League, ενώ είναι μόλις 26 ετών.
Έχοντας δίπλα της τον Mitch, έναν άνθρωπο κάτι παραπάνω από σύζυγο, προπονητή και φίλο, συνεχίζουν να σχεδιάζουν άλματα, να προπονούνται αδιάκοπα, να ονειρεύονται παιδιά και οικογένεια και να πειραματίζονται στην κουζίνα του σπιτιού τους, στο Οχάιο, με παστίτσιο και μπακλαβά.
Κατερίνα και ο Mitch είναι ένα πολύ άνετο ζευγάρι. Έπειτα από τρεις ώρες συζήτηση συμπέρανα πως αυτή η άνεση προέρχεται από το γεγονός πως δεν έχουν καμία ανάγκη/εξάρτηση/απαίτηση πέρα από το να είναι μαζί. Σπάζοντας κάθε άτυπο ρεκόρ συνέπειας σε φωτογράφιση, έφτασαν ένα λεπτό πριν από το καθορισμένο ραντεβού. Έμοιαζαν με εκείνα τα αυτοκόλλητα ζευγάρια που συναντάς στο δρόμο και τα φθονείς – τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω.
Χαλαροί και ταυτόχρονα πειθαρχημένοι, αντίθεση που προφανώς έπρεπε να αναπτύξουν λόγω του αθλητισμού από νεαρή ηλικία, περπατούσαν σχεδόν στις μύτες των ποδιών, σαν να μην ήθελαν να λερώσουν το πάτωμα. Εκείνη είναι πιο επικοινωνιακή. Ίσως λόγω γλώσσας, ίσως επειδή εκείνος κρατά την μπαγκέτα μακριά από τα φώτα και όταν αυτά ανάβουν, αποσύρεται διακριτικά, αφήνοντάς τη να πρωταγωνιστήσει στο σόου. Εκείνη πάντοτε τον ψάχνει με το βλέμμα της, ίσως γιατί έτσι μόνο νιώθει ασφαλής. Είχαν περάσει δύο ημέρες από τον τελευταίο της θρίαμβο, την κατάκτηση του «διαμαντιού» της IAAF. Το έπαθλο θα καταλάβει περίοπτη θέση στο σπίτι τους, πλάι στα υπόλοιπα καλοκαιρινά αποκτήματά τους: το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, το χρυσό πανευρωπαϊκό μετάλλιο και το «διαμάντι».
«Επειδή ήρθαμε κατευθείαν στην Ελλάδα, το ολυμπιακό μετάλλιο το έχουμε μαζί μας» μου λέει. «Το έχουμε κρυμμένο γιατί φοβόμαστε… Μας έχουν διαρρήξει ήδη τρεις φορές. Την πρώτη φορά τα πήραν όλα, οπότε τη δεύτερη και την τρίτη δεν βρήκαν τίποτε για να κλέψουν» λέει, συμφιλιωμένη με το γεγονός. Η αθλητική χρονιά έχει τελειώσει για εκείνη, αλλά ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει τα σπουδαία κατορθώματά της.
«Υπάρχει, βέβαια, μια διαφορετική αντιμετώπιση του κόσμου στο εξωτερικό. Και εδώ, στην Ελλάδα, ο κόσμος μάς αναγνωρίζει, αν και αυτό δεν θα κρατήσει πολύ» μου λέει προφητικά και εξηγεί: «Και άλλοι έχουν πάρει ολυμπιακά μετάλλια. Αλλά ο κόσμος δεν μας βλέπει συχνά να αγωνιζόμαστε, οπότε μας ξεχνάει. Βέβαια, δεν είναι ο στόχος μου να με αναγνωρίζει ο κόσμος» λέει, με την έμφυτη συστολή της να εμφανίζεται και πάλι. Πλάι της ο Mitch μοιάζει να κατανοεί τα περισσότερα από όσα λέει και να συμφωνεί. «Είχαμε συμφωνήσει πως, είτε πάρουμε το ολυμπιακό μετάλλιο είτε όχι, θέλουμε να γυρίσουμε στο σπίτι μας και να συνεχίσουμε όλα όσα κάνουμε. Δεν έχει αλλάξει κάτι για εμάς. Ο προγραμματισμός για την επόμενη χρονιά έχει ήδη γίνει» επιβεβαιώνοντας τον πειθαρχημένο χαρακτήρα τους.
Πίσω στο Οχάιο, στο σπίτι τους, τους περιμένει πολλή δουλειά. «Με το που θα επιστρέψουμε, θα συνεχίσουμε την ανακαίνιση του σπιτιού μας, αφού έχει απομείνει η εξωτερική του όψη, και θέλουμε να ολοκληρώσουμε τις εργασίες προτού ξεκινήσει ο βαρύς χειμώνας του Οχάιο».
«Δύο παιδιά μετά το 2020»
Φέτος η Κατερίνα δεν θα παρακολουθήσει τα μαθήματα για το διδακτορικό της στη γνωστική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας, όπου της απομένουν δύο χρόνια. «Θα επιστρέψω μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, το 2020, γιατί δεν θέλουμε να ζούμε στην Αριζόνα λόγω καιρού» όπως λέει. Παράλληλα, ο Mitch ασχολείται με τις ανακαινίσεις σπιτιών, οπότε επιλέγουν να ζουν σε περιοχές όπου η αγορά σπιτιού ευνοεί τέτοιες εργασίες.
Ως παντρεμένο ζευγάρι, κάνουν σκέψεις για να μεγαλώσει η οικογένειά τους, μόνο που είναι μακρόπνοες. «Σκεφτόμαστε να κάνουμε παιδί μετά τους Ολυμπιακούς του 2020. Είμαστε ακόμη νέοι και δεν θέλουμε να ταξιδεύουμε με ένα παιδί στο σπίτι. Από την άλλη, δεν θέλουμε να περιμένουμε πολύ. Δεν μας αρέσει η ιδέα να γίνουμε γονείς σε μεγάλη ηλικία» τονίζει ο 32χρονος. «Σας αρέσει η μεγάλη οικογένεια;» ρωτάω. «Ένα ή δύο παιδιά. Μάλλον δύο» απαντά ο Mitch.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν την εποχή που αγωνίζονταν ως συμπαίκτες στην κολεγιακή ομάδα. «Όταν είχα μετακομίσει στο Φοίνιξ, γνώρισα τον Mitch και τον προπονητή του σε αγώνες. Ουσιαστικά, πήγα εκεί για να κάνω προπονήσεις με τον προπονητή του. Και μετακόμισα στο σπίτι του. Συγκατοικούσαμε» θυμάται η Κατερίνα, που είχε άλλη σχέση εκείνη την εποχή. «Με τον Mitch ήμασταν στενοί φίλοι. Οι φίλοι μας μας έλεγαν πως πρέπει να γίνουμε ζευγάρι κι εγώ απαντούσα “Με τον Mitch; Ποτέ!”. Ήμασταν κολλητοί. Όταν χώρισα, άλλαξε πολύ γρήγορα ο τρόπος που βλέπαμε ο ένας τον άλλο».
Δεν υπήρξε κάποιο αποφασιστικό γεγονός, κάποια κίνηση του ενός για τον άλλο. Υπήρξε μια αμοιβαιότητα στις κινήσεις των δύο φίλων, αφού «όλο αυτό συνέβη σιγά σιγά» παραδέχεται ο Mitch, που δεν χρειάστηκε να κάνει το πρώτο βήμα. «Δεν υπήρξε κάποια τέτοια περίεργη στιγμή» συμπληρώνει.
Η πρόταση γάμου
Έπειτα από δύο χρόνια σχέσης, το 2015, ο Mitch ήταν έτοιμος να ζήσει μια περίεργη στιγμή. Ο τόπος και ο χρόνος είχαν λίγη σημασία, έτσι όπως τη θυμάται:
«Ήμασταν στο Σαν Ντιέγκο για αγώνες. Αποφασίσαμε να μείνουμε κοντά στην παραλία και όχι κοντά στο στάδιο όπου πραγματοποιούνταν οι αγώνες. Μαζί μας είχαμε πάρει μόνο φόρμες, τίποτε άλλο. Της είπα να ψωνίσουμε ρούχα και να πάμε για ένα ρομαντικό δείπνο. Στην παραλία υπήρχαν πολλοί φωτογράφοι, καθώς συνηθίζεται αυτό εκεί. Και τότε ένα γκρουπ φοιτητών μάς σταμάτησε. Έκαναν μια εργασία, τύπου ντοκιμαντέρ, και ζήτησαν να πούμε μπροστά στην κάμερα ποιο είναι, κατά τη γνώμη μας, “το πραγματικό νόημα της αγάπης”. Οπότε είχα την τέλεια ευκαιρία. Της έκανα πρόταση γάμου την ώρα που έγραφε η κάμερα. Δυστυχώς, δεν μας έστειλαν ποτέ το φιλμ» λέει στο τέλος με παράπονο ο Mitch. Η Κατερίνα δεν είχε ιδέα για τις προθέσεις του. «Ήταν στα σχέδιά μας να παντρευτούμε, αλλά δεν το είχαμε συζητήσει και πολύ. Εκεί είχαμε πάει εντελώς απροετοίμαστοι, στο μυαλό μου είχα μόνο τον αγώνα. Θα αγωνιζόμασταν και θα φεύγαμε, απλά» συμπληρώνει.
Η καθημερινότητα του ζευγαριού
Η άποψη πως η κοινή καθημερινότητα σε ένα ζευγάρι σκοτώνει τη σχέση έχει πολλούς οπαδούς, όχι όμως την Κατερίνα και τον Mitch.
«Ξεκινήσαμε σαν φίλοι και συναθλητές. Για εμάς είναι πάντα έτσι, δεν αλλάζει. Ήταν πάντοτε εκείνος στον οποίο θα τηλεφωνούσα πρώτο αν μου συνέβαινε κάτι, πριν ακόμη γίνουμε ζευγάρι. Ή αν είχα μια μέρα κενή, μπορεί να καθόμασταν μαζί μέχρι το βράδυ στον καναπέ. Σε προσωπικό επίπεδο, ο Mitch είναι λίγο καλύτερος σε όλα και έτσι, με τον τρόπο του, με βοηθάει να γίνομαι κι εγώ καλύτερη. Έχουμε και οι δύο την ίδια προσέγγιση στο άθλημα, θέλουμε να περνάμε καλά στις προπονήσεις και στους αγώνες. Σε πολύ λίγες προπονήσεις μάς έχει συμβεί να μην έχουμε καλή διάθεση. Η καθημερινότητα που μοιραζόμαστε δεν μας επηρεάζει καθόλου, γιατί κάνουμε πολλά πράγματα» μου εξηγεί πειστικά εκείνη, ενώ αναφέρεται και στη μοναδική παραφωνία, που έχει να κάνει με τη διπλή ιδιότητα του Mitch. «Επειδή είναι ταυτόχρονα προπονητής και σύζυγος, μερικές φορές είναι δύσκολο για εκείνον να σκεφτεί πώς θα μου απαντήσει. Αν, για παράδειγμα, του παραπονεθώ για πόνους, θα μου απαντήσει ως προπονητής ή ως σύζυγός μου; Αυτό είναι το πιο δύσκολο που έχει να διαχειριστεί. Γενικά, μας αρέσει να είμαστε όλη μέρα μαζί».
Αρκετές ώρες στην καθημερινότητά τους ως ζευγάρι τις περνάνε, εκτός από το στίβο, και στην κουζίνα. Για την ακρίβεια, ο Mitch μαγειρεύει και η Κατερίνα παρακολουθεί. Επίσης, πολλές φορές πηγαίνουν και βλέπουν μαζί με μεσίτες σπίτια προς πώληση, λόγω της δεύτερης ενασχόλησης του Mitch με τα σπίτια. Μια άλλη ασχολία τους είναι να βοηθούν εθελοντικά φοιτητές και αθλητές.
«Επίσης, πηγαίνουμε σινεμά και πολλές φορές, όταν είμαστε στο σπίτι, παρακολουθούμε ταινίες στο Apple TV ή τηλεόραση. Βασικά, εγώ θέλω τηλεόραση και ο Mitch ταινίες» ξεκαθαρίζει η Κατερίνα. Δεν κάνουν νυχτερινές εξόδους σε μπαρ ή κλαμπ και επίσης πολύ σπάνια τρώνε έξω, εξαιτίας της διατροφής που ακολουθούν. «Αν βγούμε, θα πάρουμε ένα γλυκό, μια κρέπα» λέει η Κατερίνα. «Ή θα φάμε ταϊλανδέζικο, που μας αρέσει πολύ» συμπληρώνει ο Mitch.
Για τον επικεφαλής της κουζίνας, Mitch, «το πιο δύσκολο φαγητό είναι το παστίτσιο». «Απλά δεν φτιάχνει πολύ συχνά, γιατί μας πιάνει το στομάχι μας, δεν είμαστε συνηθισμένοι» λέει χαμογελώντας η Κατερίνα. Εκείνη το είχε μαγειρέψει για πρώτη φορά, άρεσε στον Mitch και κάπως έτσι εκείνος το ενέταξε στο μενού του. «Απλά έχει αλλάξει η διατροφή μας και πλέον μας είναι λίγο δύσκολο να το φάμε. Δεν τρώμε μακαρόνια και όταν φτιάξαμε την τελευταία φορά παστίτσιο, το Φεβρουάριο, πετάξαμε το μισό, γιατί είχε πρηστεί το στομάχι μας. Κάναμε και ένα λάθος στην μπεσαμέλ…» λέει και γελάνε και οι δύο. Ο Mitch έχει κάνει και μπακλαβά με πολλή επιτυχία, ενώ η δεινότητά του στην κουζίνα αποδεικνύεται από το γεγονός πως έχει φτιάξει μέχρι και μελομακάρονα.
Οι εικόνες από το Ρίο
Συζητώντας για την πιο επική βραδιά της ζωής της, αυτή στο Ρίο, παραδόξως, η πιο έντονη εικόνα που έχει στο μυαλό της δεν είναι από κάποιο δικό της άλμα, αλλά από εκείνο του Mitch, όταν πήδηξε από την κερκίδα στο στάδιο τη στιγμή της νίκης της. Τι είχε συμβεί;
Η Κατερίνα είχε γυρισμένη την πλάτη στην τελευταία προσπάθεια της Αμερικανίδας Sandi Morris, κοιτάζοντας τον Mitch. Όταν η Αμερικανίδα απέτυχε στο άλμα της, το στάδιο χειροκρότησε. Η Κατερίνα πίστεψε πως το χειροκρότημα ήταν επειδή η συναθλήτριά της νίκησε. Τότε είδε τον Mitch να πηδάει στο γήπεδο, να προσγειώνεται μπροστά της και να την αρπάζει στην αγκαλιά του. «Δεν ήξερα αν ήμουν δεύτερη ή πρώτη. Ελάχιστα θυμάμαι τον αγώνα». Η απονομή ήταν κανονισμένη για την επόμενη ημέρα και το ζευγάρι κοιμήθηκε ελάχιστα. «Δεν θυμάμαι τίποτε από την απονομή. Την είδα ξανά σε βίντεο» λέει η Κατερίνα.
Ο Mitch δεν ξεχνά από τη βραδιά του τελικού το άγχος, όπως και «τον ενθουσιασμό της Κατερίνας. Δεν την είχα δει ποτέ ξανά έτσι». Του λέω πως έκανε ένα καταπληκτικό άλμα για να βρεθεί δίπλα στην αγαπημένη του, αντάξιο με εκείνα της Κατερίνας, και γελάνε και οι δύο. Ζητώ να μου εξηγήσει πώς καθοδηγεί την Κατερίνα κατά τη διάρκεια των αγώνων. «Δεν έχει να κάνει με την τεχνική των αλμάτων της, όσο με το να την καλμάρω ή να τη βοηθώ να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην επόμενη προσπάθειά της. Αν κάνει κάτι λάθος, δεν της το λέω. Προσπαθώ να της πω κάτι άλλο, που θα τη βοηθήσει να διορθώσει το λάθος. Είναι πιο πολύ ψυχολογία, παρά τεχνική. Προσπαθώ να την κρατώ συγκεντρωμένη και να τη βοηθώ να αποβάλει το άγχος».
Υπήρξαν κάποιοι που είπαν στην Κατερίνα ότι δεν είναι ωραίο να έχει γυρισμένη πλάτη, την ώρα που οι συναθλήτριές της επιχειρούν το άλμα τους. Όταν της το αναφέρω, μου εξηγεί τους δύο λόγους που δεν θέλει να παρακολουθεί: «Ο ένας είναι πως δεν θέλω να επηρεαστώ από την άποψη της τεχνικής και ο άλλος πως δεν θέλω να με επηρεάσει ένα πολύ καλό άλμα μιας αθλήτριας και να με κάνει να τη φοβηθώ. Μόνο στον τελευταίο αγώνα, στις Βρυξέλλες, είπα “δεν πειράζει, θα δω όλες τις προσπάθειες”, αλλά και πάλι με επηρέασε. Είναι πολύ λίγες οι αθλήτριες που μου αρέσουν από τεχνική άποψη και θέλω να τις βλέπω».
Η στρατηγική που είχαν σχεδιάσει πριν από τον τελικό με τον Mitch τούς δικαίωσε, αφού η Κατερίνα πέρασε τα 4,85μ. «Ήξερα πως θα παιχτεί ανάμεσα σε εμένα και την Αμερικανίδα. Όταν πέρασε η Νεοζηλανδή το 4,80 μ., είπα από μέσα μου “τι γίνεται τώρα!”. Αλλά δεν αγχώθηκα πολύ. Είχαμε μιλήσει με τον Mitch και είχαμε συμφωνήσει πως θα μπούμε σαν να πρόκειται για έναν ακόμη αγώνα, γιατί είμαι πολύ συναισθηματική με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός. Πιο πολύ άγχος είχα στο Πανευρωπαϊκό, γιατί φοβόμουν έναν πιθανό τραυματισμό που θα με άφηνε εκτός Ολυμπιακών».
Η απάντηση στην Isinbayeva
«Τι να πω σε όποιον στεφθεί πρωταθλητής; Θα είναι δεύτερος εξορισμού» δήλωνε απαξιωτικά η Yelena Isinbayeva, η κορυφαία αθλήτρια του κόσμου στο επί κοντώ, που δεν βρέθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες λόγω της τιμωρίας των Ρώσων αθλητών που ελέγχονται για κρούσματα ντόπινγκ. Η Κατερίνα στο μέλλον θα επιχειρήσει να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ της Ρωσίδας αθλήτριας, καθώς είναι το μεγάλο φαβορί για να πάρει τα σκήπτρα από εκείνη. Την εκνεύρισε η υπεροψία της συναθλήτριάς της; «Νομίζω πως εκνευρίστηκα λιγότερο από όλες τις άλλες αθλήτριες. Θεωρώ πως, αν της είχε επιτραπεί να συμμετάσχει, θα είχε πηδήξει 4,50 μ. Είχε σταματήσει και τις προπονήσεις. Μετά το 4,90 που είχε κάνει, δεν έλαβε μέρος σε κανέναν άλλον αγώνα, αφού γνώριζε πως δεν θα κάνει παρόμοια επίδοση».
Η Ρωσίδα αθλήτρια βρέθηκε στο Ρίο, αφού ήταν υποψήφια στην ψηφοφορία για την Επιτροπή Αθλητών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. «Θεωρώ πως τα έκανε όλα αυτά σωστά, γιατί ένα μήνα πριν από τους Ολυμπιακούς το μόνο όνομα που άκουγες ήταν το δικό της, και έτσι κατόρθωσε να εκλεγεί στην Επιτροπή. Οπότε θεωρώ πως έκανε αυτές τις δηλώσεις στο πλαίσιο τακτικής, για να εκλεγεί. Λέει πως ήταν η πρωταθλήτρια, είναι ακόμη η καλύτερη αθλήτρια στο επί κοντώ, αλλά στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου ήρθε τρίτη, με 4,70 μ. Στο Ρίο, με 4,70 δεν έπαιρνες καν μετάλλιο. Εκνευρίστηκα με αυτή τη λογική. Η ίδια γνωρίζει πως έχει χάσει δύο παγκόσμια πρωταθλήματα, χωρίς να έχει κάνει μία έγκυρη προσπάθεια. Δεν είναι πως έχει κερδίσει κάθε αγώνα που έχει συμμετάσχει».
Έπειτα από τέσσερις ώρες συνέντευξη μαζί με φωτογράφιση, στις οποίες το ζευγάρι φάνηκε να διασκεδάζει, η Κατερίνα και ο Mitch μάς πληροφορούν πως πρέπει να βιαστούν. «Θα πάμε στη γιαγιά μου για να της δείξω το μετάλλιο. Είναι η γιαγιά που ερχόταν με το ΚΤΕΛ να με δει, σε κάθε μου αγώνα, από τότε που ήμουν μικρή. Στην Καβάλα, στη Δράμα… Όπου είχα αγώνα, έπαιρνε το λεωφορείο και ερχόταν». Η δικαίωση της γιαγιάς για την πίστη στην εγγονή της ήρθε έπειτα από μία δεκαετία –και βάλε– και σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να περιμένει λεπτό παραπάνω.