Από τα 90 δις που ζήτησαν το 2003 οι Τούρκοι από τον Πάουελ “πέσανε” στα 20 δις το 2016




Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Τις παραμονές της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ, τον Μάρτιο του 2003, μια κουστωδία Τούρκων με επικεφαλής τον έμπιστο συνεργάτη του Ταγίπ Ερντογάν και συνιδρυτή του ισλαμιστικού κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, Αμντουλλάχ Γκιούλ, κατευθύνθηκε προς την αριστοκρατική περιοχή του Τζώρτζταουν στην αμερικανική πρωτεύουσα. Οι Τούρκοι πήγαιναν να επισκεφτούν τον τότε Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον Κόλιν Πάουελ, και επέλεξαν να πάνε με τα πόδια αφού η Τουρκική πρεσβεία δεν ήταν μακριά.

Το αίτημά τους; Με αντάλλαγμα 90 δισεκατομμύρια δολάρια η Τουρκία του Ερντογάν θα συμφωνούσε ν’ ανοίξει τα σύνορά της για τα αμερικανικά στρατεύματα ώστε η προγραμματιζόμενη διμέτωπη επιδρομή κατά του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ, να υλοποιηθεί όπως προγραμματίσθηκε από το Πεντάγωνο. Οι Τούρκοι ήταν πεπεισμένοι πως η χώρα τους ήταν αναντικατάστατη για τους επιδρομικούς στρατιωτικούς σχεδιασμούς των Αμερικανών.

Πως έφθασαν οι Τούρκοι στο ποσό των 90 δις; “Άθροισαν” όλες τους τις εμπορικές “απώλειες” από το 1991, ως συνέπεια του πρώτου πολέμου κατά του Ιράκ καθώς επίσης και του διεθνούς εμπάργκο που επιβλήθηκε στο καθεστώς του Σαντάμ μέχρι το 2003, και κατέληξαν πως οι Αμερικάνοι τους τα “χρωστούσαν”. Και με τον Γκιούλ επικεφαλής, πήγαν στην κατοικία του Πάουελ και του τα ζήτησαν!

Παραμονές του πολέμου, οι Τούρκοι “προσέφεραν” τις υπηρεσίες τους προς τον εδώ και μισό αιώνα σύμμαχό τους -χωρίς τον οποίο η χώρα τους θα ήταν κάτι μεταξύ Αιγύπτου και Πακιστάν (υπερπληθυσμός και πραξικοπήματα)- εκβιάζοντας ανταλλάγματα.

Απαίτησαν 90 δις και οι Αμερικάνοι τους προσέφεραν 30! Απαίτησαν, επίσης, ταυτόχρονη εισβολή με τις αμερικανικές δυνάμεις από το βόρειο μέτωπο. Ανομολόγητός τους στόχος ήταν να “αποκεφαλίσουν” πολιτικά αλλά και φυσικά το ιρακινό Κουρδιστάν, που εδραιώθηκε σε αυτόνομο κράτος στο Βόρειο Ιράκ, κάτω από την αμερικανική στρατιωτική ομπρέλα, μετά τον πόλεμο του 1991. Εδώ οι αμερικάνοι τους είπαν ένα ξερό όχι, οι στρατηγικές συνεπέπειες του οποίου συνεχίζονται μέχρι και τις μέρες μας.

Ο τρίτος στόχος των Τούρκων ήταν το Κυπριακό. Εδώ κτυπούσαν “ανοικτές θύρες” διότι οι Αμερικάνοι ήταν μπροστά τους, αφού πάγια στρατηγική τους θέση, που χρονολογείται απο τη δεκαετία του 1950 και επιβεβαιώθηκε επίσημα με την επιστολή Τζόνσον του 1964 (βλ. κείμενο μου “Η επιστολή Τζόνσον του 1964 και το τουρκικό βέτο” Φιλελεύθερος 13/7/14), ήταν η ικανοποίηση των πάγιων τουρκικών αιτημάτων που δεν είχαν κανένα κόστος για αυτούς. Αντίθετα μάλιστα τους εξυπηρετούσαν αφάνταστα.

Έτσι είχαμε την παραδοχή του αξιωματούχου του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, Daniel Fried, σε συνέδριο της ομογένειας σε ξενοδοχείο στην αμερικανική πρωτεύουσα τον Ιούνιο του 2003 αναφορικά με το παρασκήνιο των αμερικανοτουρκικών διαπραγματεύσεων στις παραμονές της εισβολής.

Παραδέχθηκε ο κύριος αυτός, ενώπιον μεγάλου ακροατηρίου που συμπεριλάμβανε και επτά τουλάχιστον δημοσιογράφους, πως το 2003 “when we were trying to persuade Turkey to allow the passage of our troops through its territory into Northern Iraq, we offered Turkey two incentives, several billion dollars in grants and loans and Cyprus in the form of the Annan Plan”.

Μετά την κυνική αυτή παραδοχή του αμερικανού αξιωματούχου, τόσο ο ίδιος αλλά κυρίως ένας εσμός από “προοδευτικούς” ενεργούμενούς και εξωνημένους των αμερικανικών πρεσβειών σε Λευκωσία και Αθήνα, εξαπέλυσαν μια καλά οργανωμένη επιχείρηση “διάψευσης” με πρόστυχες μεθοδευσεις και κακοήθεις προσωπικές επιθέσεις εναντίων όσων δημοσιοποίησαν τις δηλώσεις του αμερικανού αξιωματούχου. Όμως η επιχείρηση έπεσε στο κενό διότι οι μαρτυρίες ήταν πολλές αλλά και διότι οι δηλώσεις Fried περιέγραφαν μια πραγματολογικά τεκμηριωμένη αμερικανική πολιτική.

Από το 2003 πέρασαν δεκατρία χρόνια. Η μονη διαφορα είναι πως το σκηνικό άλλαξε γεωγραφικά, με τον τουρκικό εκβιασμό να μεταφέρεται στην απ´εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Και με όσα ακούμε και διαβάζουμε, η Άγκυρα τούτη τη φορά προσφέρει, “μεγαλόψυχα”, μεγάλη “έκπτωση” στους ηθικά έκπτωτους και πολιτικούς νάνους της Ευρωπαικής Ένωσης. Μόνο 20 δις και …ευρωπαϊκά διαβατήρια για τους μελλοντικούς πολίτες της ΕΕ οι οποίοι, μεταξύ άλλων, θα επιλύσουν …και το δημογραφικό πρόβλημα της Ένωσης!

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: