Ιδού τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα αν άλλαζαν τα μυαλά…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Σειρά σκέψεων προκλήθηκαν εξ αφορμής της είδησης που αφορούσε στην γενναιόδωρη στήριξη των παιδικών «χωριών ΣΟΣ» από την αντίστοιχη αμερικανική οργάνωση, καθώς στη σχετική είδηση που μεταδώσαμε, περιέχονταν και ονόματα σημαινόντων Ελληνοαμερικανών, με γνήσια αγάπη για τον τόπο τους, την οποία φρόντισαν να μη μείνει μόνο στα λόγια – όπως δηλαδή συχνά συνηθίζουμε εδώ στην Ελλάδα – αλλά να περάσει στα έργα και μάλιστα επ’ ωφελεία της πιο αθώας και ευαίσθητης πληθυσμιακής ομάδας που πλήττεται από την κρίση, των παιδιών.
Μια υποτυπώδης έρευνα στο διαδίκτυο, καθότι αφορούσε άγνωστα στο ευρύ κοινό πρόσωπα, οδήγησε σε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Έλληνες που βρέθηκαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλοί μάλιστα ξεκίνησαν κυριολεκτικά από το μηδέν και κατέληξαν σήμερα να είναι ιδιοκτήτες «αυτοκρατοριών».
Πηγαίνοντας μάλιστα και σε πιο εξειδικευμένους ιστοχώρους και μέσα κοινωνικής δικτύωσης που περιέχουν σχόλια για τις εταιρίες από τους ίδιους τους εργαζομένους, η ικανοποίηση ήταν μεγάλη, καθώς πίσω από μια εταιρία-κολοσσό στον τομέα της, υπάρχουν εργαζόμενοι τους οποίους θα χαρακτήριζε κανείς ως «ικανοποιημένους» από την εν γένει παρουσία τους στην εταιρία, έχοντας εξασφαλίσει μια καθ’ όλα αξιοπρεπή ζωή.
Η απορία που γεννήθηκε είναι εξαιρετικά απλή. Δεδομένου ότι η Ελλάδα διαθέτει χιλιάδες παιδιά της στη διασπορά που έχουν πετύχει, από τον πιο μικρό επιχειρηματία που ευημερεί οικογενειακά, μέχρι μεγάλο αριθμό επιχειρηματιών που κυριολεκτικά μεσουρανούν, πόσο δύσκολο θα ήταν να βρούμε δέκα από αυτούς και να ακούσουμε προσεκτικά τι έχουν να μας πουν, ποιο είναι δηλαδή κατά τη γνώμη τους το «μυστικό» που θα οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από το τούνελ…
Αντί δηλαδή να επιχειρούμε να ανακαλύψουμε… τον τροχό και σε επίπεδο πολιτικού συστήματος να μας τάζουν «λαγούς με πετραχήλια», γιατί δεν ακολουθούμε την πεπατημένη, τη στιγμή μάλιστα που διαθέτουμε δικούς μας ανθρώπους. Και ας μη σπεύσουν ορισμένοι να πουν «γιατί δεν φέρνουν τα λεφτά τους να επενδύσουν στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας;», διότι η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή. Για τον λόγο που διαχρονικά ο Έλληνας αναγκάζεται να εγκαταλείπει την πατρίδα του και να ξενιτεύεται για να κάνει προκοπή. Τι άλλαξε άραγε;
Εάν δούμε τη χώρα μας ως μια προβληματική επιχείρηση, η οποία όμως διαθέτει τεράστια περιουσία, ίσως την κορυφαία στην Ευρώπη και ας μην το έχουμε συνειδητοποιήσει, ενώ πολλοί εξειδικεύονται στην υποτιμητική κερδοσκοπία για να αποσπάσουν «φιλέτα» εν μέσω κρίσης με αστεία χρήματα και στη συνέχεια να θησαυρίσουν, τότε γιατί ένας καλός επιχειρηματίας δεν μπορεί να οδηγήσει την «επιχείρηση Ελλάδα» σε ευημερία;
Δεν θα αναφερθούμε καν σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους όπως σπάνιες γαίες και υδρογονάνθρακες, καθώς σε αυτά εμπλέκονται και γεωπολιτικοί παράγοντες, τους οποίους επίσης αρνούμαστε αυτιστικά να αντιληφθούμε, θεωρώντας ότι είμαστε μόνοι μας πάνω στον πλανήτη και κάνουμε ό,τι μας αρέσει.
Μπορούμε όμως να αναφερθούμε σε τομείς όπως των ακινήτων, το περίφημο real estate, για το οποίο η παγκόσμια αγορά θεωρεί ότι εάν είχαμε συμπεριφερθεί έξυπνα απέναντι σε αυτό που οι ίδιοι θεωρούμε ως «βαριά βιομηχανία» της χώρας, θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε την Ελλάδα στο αντίστοιχο της Φλόριντα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ας ψάξουν όσο θέλουν στην Ευρώπη. Πού αλλού βρίσκεις τον ελληνικό ήλιο, την ατελείωτες παραλίες, το κλίμα και πόσα άλλα, η απόλαυση των οποίων από τους Έλληνες και η σύντομη γνωριμία μαζί τους από τη μεριά των τουριστών, έχει παίξει ρόλο στην καλλιέργεια του μύθου του «τεμπέλη Έλληνα», που εύκολα καταλαβαίνεις ότι εμπεριέχει και στοιχεία φθόνου για όσα οι άλλοι αναζητούν απεγνωσμένα, ενώ εμείς τα θεωρούμε δεδομένα;
Άλλος τομέας είναι αυτός των επιστημών. Πόσους εξαίρετους επιστήμονες διαθέτει αυτή η χώρα που θα μπορούσαν σε μια φιλική για το επιχειρείν χώρα, να επέστρεφαν στον τόπο τους και να εργάζονταν σε εταιρίες των επιμέρους τομέων που θα είχαν κίνητρο να μεταφέρουν δραστηριότητα σε μια Ελλάδα κόμβο για το παγκόσμιο εμπόριο;
Μια Ελλάδα με υποδομές που πραγματικά της αξίζουν και τα χρήματα για να δημιουργηθούν, να είναι έτοιμα από διάφορες πλευρές, αρκεί να υιοθετηθούν στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις τις οποίες ο ελληνικός λαός εκπαιδεύτηκε να τις θεωρεί ως… εχθρό των κεκτημένων; Κεκτημένων που δεν έχουν το παραμικρό αντίκρισα, όπως άλλωστε αποδείχθηκε, εάν δεν αντιστοιχούν στο πραγματικό επίπεδο της οικονομίας.
Ένας μόνο τομέας είναι ο ιατρικός τουρισμός, ο παγκόσμιος τζίρος του οποίου κυριολεκτικά ζαλίζει. Όταν έχουμε ως δεδομένο αφενός εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό και υπέροχο κλίμα, αφετέρου δε τον κομβικό ρόλο που παίζει στην ίαση της οποιασδήποτε ασθένειας ή προβλήματος ο ψυχολογικός παράγοντας που σχετίζεται άμεσα με το κλίμα και το περιβάλλον, πως είναι δυνατόν να μην υπάρχουν κορυφαίες στον κόσμο εξειδικευμένες κλινικές σε διάφορες ειδικότητες, που θα αποτελούν παγκόσμιο πόλο έλξης;
Η Ελλάδα, αυτός ο ευλογημένος τόπος με τους κακομαθημένους κατοίκους, δεν έχει παρά να προσφέρει αυτά που ήδη διαθέτει και μια διαφορετική νοοτροπία απέναντι στην επιχειρηματικότητα για να τα καταφέρει. Η τεχνογνωσία υπάρχει και οι πετυχημένοι Έλληνες του εξωτερικού μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμοι.
Τι χρειαζόμαστε; Σταθερό φορολογικό πλαίσιο, σαφέστατα όχι ληστρικό και να καταφέρει το κράτος να εισπράττει τον ΦΠΑ! Που κολλάει αυτό; Μα… στα κίνητρα που θα δοθούν στις επιχειρήσεις! Πως; Είναι απλό, κατά την υποκειμενική μας γνώμη πάντα: Αν μάθει να εισπράττει τον ΦΠΑ το κράτος – τρόποι έχουν προταθεί και τους ξέρουν – τότε μπορεί να δίνει κίνητρα για να γυρνάει στους εργαζόμενους ένα 10-20% των κερδών των επιχειρήσεων!
Κίνητρο δεν είναι το να τσακίζεις στη φορολογία αυτόν που θα το εισπράξει. Κίνητρο είναι αφενός το να μειώνεις δραστικά τη φορολογία στην επιχείρηση ώστε να επιλέξει να μοιράσει το χρήμα και το κράτος να αναμένει να εισπράξει από την αύξηση της κατανάλωσης και την αναζωογόνηση της οικονομικής δραστηριότητας.
Ακόμα δε μάθαμε, ότι το να τάζει κανείς αυξήσεις γενικώς και αορίστως, υποσχόμενος… ανένδοτους «με το μεγάλο κεφάλαιο», οδηγεί νομοτελειακά «στα βράχια»; Όταν όμως το κράτος κρύβει την αχρηστία του πίσω από φοροεπιδρομές, όσοι έχουν τον τρόπο τους δεν θα δραστηριοποιούνται οικονομικά στη χώρα, διότι απλώς δεν συμφέρει (επιτέλους, ας από-ενοχοποιήσουμε τη λέξη «συμφέρον») και θα μείνουν δυστυχισμένοι… πρώην εργαζόμενοι να αγωνίζονται για την επιβίωση.
Τα παραδείγματα πλεονεκτημάτων της Ελλάδας σε διάφορους οικονομικούς τομείς είναι πάρα πολλά. Για να μην αναφερθούμε στην καινοτομία που κανείς δεν ξέρει πώς να την αξιοποιήσει στην Ελλάδα, ενώ χώρες όπως το Ισραήλ χαρακτηρίζονται ήδη ως «start up nation» και κάθε εβδομάδα μαθαίνουμε, όσοι τα παρακολουθούμε, για μια νέα εξαγορά νεοφυούς εταιρίας και της τεχνολογίας που ανέπτυξε, έναντι δεκάδων ή και εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων (δεν λέμε ευρώ, διότι η Ευρώπη δυστυχώς κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, διοικούμενη από γερασμένα και σκουριασμένα μυαλά).
Τι να πούμε τώρα… για παγκόσμια πλατφόρμα πρόγνωσης καιρού που έχουν αναπτύξει Ελληνόπουλα, που δεν διαθέτει π.χ. η Google; Εάν αυτοί οι κολοσσοί πληρώνουν δεκάδες εκατομμύρια για μια εφαρμογή της πλάκας για τα κινητά, πόσο κοστίζει άραγε αυτό το «προϊόν» διότι όλα ως τέτοια πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε;
Ας ελπίσουμε, ότι η σφοδρή κρίση που μας έχει γονατίσει, θα οδηγήσει σε ωριμότερες σκέψεις και σε αλλαγή της νοοτροπίας «τα κάνουμε όλα στο γόνατο». Η νέα γενιά είναι η μεγάλη ελπίδα όλων μας και όσοι ήδη πέτυχαν είναι η ελπίδα της νέας γενιάς.
ΠΗΓΗ: http://www.defence-point.gr/