Φταίει, τελικά, ο Χατζηπετρής: Η απόδραση από τις ευθύνες και το κουραστικό κουβεντολόι
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, εθνικά επικίνδυνη είναι η κοντόφθαλμη ανάγνωση των παιγνίων που διαδραματίζονται στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου
Στήριξη από κράτη-μέλη της Ε.Ε. στο αίτημα της Κύπρου για επαναχαρακτηρισμό περιοχών της Συρίας ως ασφαλών: Ο Χριστοδουλίδης διορίζει άμεσα υφυπουργό Μετανάστευσης
Του Κώστα Βενιζέλου
Πάντα υπάρχει στην άκρη της γλώσσας τους η δικαιολογία. Ενίοτε οι διατυπώσεις τους αφαιρούν τις δικές τους ευθύνες από το κάδρο και τεχνηέντως τα φορτώνουν σε άλλους. Και επιστρατεύουν προς το σκοπό του και υψηλή ρητορική και θυμό, που να δείχνουν πώς δεν δέχονται «μύγα στο σπαθί τους». Αυτό το φαινόμενο ανθίζει στην Κύπρο και αποτελεί το μεγάλο εμπόδιο για να διορθωθούν στρεβλώσεις.
Κι αυτό γιατί οι ευθύνες παραμένουν πάντα στα αζήτητα. Δεκαοκτώ μήνες μετά το ξυλοδαρμό ενός κρατουμένου σε κελί στον Αστυνομικό Σταθμό Πόλεως Χρυσοχούς, ο φάκελος βρισκόταν σε γραφεία παραπόνων και όλοι θεωρούσαν ότι είχαν «δεμένα τα χέρια τους», δεν μπορούσαν να πράξουν οτιδήποτε. Κανονισμοί και υποσημειώσεις βρίσκονται αρκετοί όταν πίσω από το μυαλό πρυτανεύει η λογική του «ε, και τι έγινε;» ή «για να τις φάει, κάτι πρέπει κάτι να έχει κάνει». Πέραν του γεγονότος ότι τα κουμπαράτα έχουν περισσότερη δύναμη από τους θεσμούς.
Όταν, όμως, το βίντεο αποκαλύφθηκε μπροστά στα έντρομα μάτια της κοινής γνώμης, άρχισε το κουραστικό κουβεντολόι της «αποφασιστικότητας» και του ψευδομαγκισμού( παιδική μέχρι ενηλικιώσεως αρρώστια των Κυπρίων αρμοδίων με τους παχουλούς μισθούς και τα πολλά προνόμια: Να ρητορεύουν εκ του ασφαλούς).
Δεν υπάρχουν, αναφέρθηκε, «ναι μεν αλλά» σε αυτή την ιστορία, ούτε και δικαιολογίες. Μια καλή δικαιολογία για το γεγονός ότι το θέμα βρισκόταν σε συρτάρι κρυμμένο τόσους μήνες δεν βρέθηκε να διατυπωθεί. Γι αυτό και οι… θυμωμένες δηλώσεις είναι ενίοτε ο φερετζές της αποποίησης ευθυνών. Είναι θυμωμένος, φωνάζει, καταδικάζει, θα δώσει λύσεις, άρα δεν είναι μέρος του προβλήματος. Επιδερμικές προσεγγίσεις που αποσκοπούν την απόδραση από το πρόβλημα με τις λιγότερες δυνατές προσωπικές απώλειες.
Σε αυτή τη χώρα αναμασιούνται πάντα τα ίδια και τα ίδια και λύσεις δεν δίνονται. Και τούτο διαιωνίζει την ατιμωρησία ενώ ανάπηρο είναι το αίσθημα της συλλογικής αλλά και ατομικής ευθύνης.
Η αστυνομία δέρνει και θα δέρνει, όσο αναζητούνται κατά βάθος δικαιολογίες, εξηγήσεις και «ναι μεν αλλά». Θα δέρνει όσο το φαινόμενο δεν αντιμετωπίζεται στη ρίζα του. «Το βίντεο είναι απαράδεκτο, αλλά δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο αυτό», αναφέρθηκε μεταξύ πολλών άλλων που ακολούθησαν την αποκάλυψή του. Τι άλλο να δούμε; Τα υπόλοιπα θα τα εξετάσει η Δικαιοσύνη και η επιστήμη.
Ένας από τους βασικούς λόγους της παρακμής της χώρας, που βυθίζεται στην μιζέρια της είναι και το γεγονός ότι τα προβλήματα κρύβονται κάτω από το χαλί. Οι νοοτροπίες, οι πρακτικές, οι δομές του κράτους του ΄60 όσο συντηρούνται, αναπαράγουν μια στρεβλή και καταστροφική κατάσταση για τη χώρα. Αυτό, σίγουρα, κάποιους εξυπηρετεί.
Σε αυτό το τοπίο της απελπισίας, ευθύνες έχουν και οι πολίτες που παραμένουν απαθείς ή οργίζονται στιγμιαία. Οργίζονται και μετά ξεχνούν μέχρι να… ξαναθυμώσουν με μια άλλη υπόθεση, ένα περιστατικό. Αυτή η νοοτροπία έχει κόστος. Όπως ανέφερε και ο Σωκράτης «η πιο μεγάλη τιμωρία είναι να διοικείται κάποιος από χειρότερούς του».