Το σύνδρομο του ηττημένου έχει εξελιχθεί σε πολιτική κουλτούρα και εμπεδώθηκε στην κοινωνία




Του Κώστα Βενιζέλου

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ και το ταξίδι του Μουσταφά Ακινζί στην Άγκυρα, όπου εκεί θα φανούν προθέσεις και διαθέσεις, το Κυπριακό εισέρχεται σε μια νέα φάση. Θα ήταν ενδεχομένως καλύτερα εάν πραγματοποιείτο συνάντηση Αναστασιάδη- Ακιντζί πριν τη μετάβαση του τελευταίου στην Άγκυρα και πιθανό και χωρίς τον Έσπεν Μπαρθ Άιντα, για ευνόητους λόγους.

Τούτο, όμως, δεν έγινε λόγω της αντίδρασης της Άγκυρας, που θέλει να τα πει πρώτα με τον κ. Ακιντζί και με βάση τα όσα ειπώθηκαν από Τούρκους αξιωματούχους, να του ξεκαθαρίσουν ποιος «κάνει κουμάντο». Οι τοποθετήσεις, πάντως, από την Άγκυρα, ότι δεν μπορεί ο Ακιντζί να αποφασίζει, αποτελεί επίσημη παραδοχή από την Τουρκία και ευκαιρία να μην καλείται «να συμβάλει» στο Κυπριακό.

Το  σκηνικό το οποίο στήνεται δεν είναι άγνωστο, ούτε το σενάριο που διαμορφώθηκε πριν τις ψευδοεκλογές για τη διαδικασία έχει διαφοροποιηθεί. Λίγο-πολύ είναι γνωστό το σενάριο που θα προωθηθεί, για μια διαδικασία εξπρές. Λίγο-πολύ είναι γνωστό και το περιεχόμενο των συζητήσεων, καθώς βασίζονται στο κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου και στο «συσσωρευμένο υλικό» των διαπραγματεύσεων που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.

Δεν μπορεί να προβλέψει κατά πόσο η διαδικασία θα προχωρήσει και δεν θα είμαστε στο «ίδιο έργο θεατές». Υπάρχουν, όμως, κάποια δεδομένα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε καθώς μπαίνοντας στο ψητό, δεν θα έχουμε καιρό να σχεδιάσουμε. Και είναι προφανές ότι  δεν θα αρκούν μόνο οι διθυραμβικές εξάρσεις και οι δηλώσεις μετά από τα κυριακάτικα μνημόσυνα και την παρέλαση από τα τηλεοπτικά πάνελ. Χρειάζονται και θέσεις, απόψεις, πλάνο και προπαντός όραμα.

Κάθε φορά που βρισκόμαστε ενώπιον εξελίξεων, ξεκινά το ίδιο τροπάριο και αναπτύσσονται οι γνωστές θεωρίες, που απέκτησαν και το χαρακτήρα «σχολών σκέψεων».

Ούτε καταστροφολόγοι, μηδενιστές, αλλά ούτε και αιθεροβάμονες, θα πρέπει να είμαστε. Το θέμα της λύσης είναι πολύ σοβαρό για να αντιμετωπίζεται είτε εκ προοιμίου αρνητικά, είτε με λογικές που αναπτύσσονται σε μια μερίδα του πληθυσμού για «λύση νάναι και ότι νάναι». Πρέπει να είμαστε πραγματιστές και όχι αφελείς. Να αξιολογούμε ορθολογιστικά τα δεδομένα όταν τα αξιολογήσουμε και όχι εκ προοιμίου να τοποθετούμαστε.

Εάν δεν απαλλαχθούμε από το σύνδρομο «του μικρού και ανυπεράσπιστου», από το σύνδρομο του ηττημένου, που έχει εξελιχθεί σε πολιτική κουλτούρα και διαχρονικά εμπεδώθηκε στην κοινωνία, τότε ενδεχομένως να βρεθούμε μπροστά σε εκπλήξεις. Και εάν οι εκπλήξεις είναι θετικές, καλώς. Εάν, όμως, βρεθούμε μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα τι θα γίνει;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Να κρατούμε λίγη πισινή δεν βλάπτει. Είναι γνωστό τι γινόταν με την εκλογή Ερντογάν και Ταλάτ. Καιρός είναι προσγειωμένα και ψύχραιμα να αναμένουμε μέχρι να δούμε δείγματα γραφής.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: