Όταν ο Θεός έπλασε τη μητέρα… Μάνα είναι…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
«Μια φορά κι ένα καιρό, ένα παιδί ήταν η σειρά του να γεννηθεί και να έρθει στη γη… Τότε συνάντησε Το Θεό και μίλησε μαζί Του : «Μου λένε πως θα με στείλεις στη γη αύριο, αλλά πώς να ζήσω εκεί τόσο μικρό κι αβοήθητο»; Και ο Θεός απάντησε:
«Μέσα στους αγγέλους έχω διαλέξει έναν και για σένα… Θα σε περιμένει και θα σε φροντίζει στη γη… «εδώ στον παράδεισο δεν κάνω τίποτε άλλο από το να γελώ και να τραγουδάω, μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένο» είπε το παιδί… «Ο άγγελος θα σου τραγουδά κάθε μέρα, θα νοιώθεις την αγάπη του αγγέλου σου και θα είσαι ευτυχισμένο» του απάντησε ο Θεός… Και πως θα μπορώ να καταλαβαίνω όταν οι άνθρωποι μου μιλούν, αφού δεν ξέρω τη γλώσσα τους»; Αναρωτήθηκε το παιδί… «Αυτό είναι εύκολο. Ο άγγελος σου θα σου λέει τις πιο όμορφες και γλυκές λέξεις που άκουσες ποτέ σου και έτσι με πολλή υπομονή και φροντίδα, ο άγγελος σου θα σου διδάξει πώς να μιλάς…» Τότε το παιδί κοίταξε ψηλά στον Θεό και είπε: «Και τι θα κάνω όταν θέλω να μιλήσω σε Εσένα;» «Ο άγγελος σου θα σου βάλει τα δυο χέρια μαζί και θα σου δείξει πώς να κάνεις την προσευχή σου…» «Έχω ακούσει ότι στη γη υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Ποιος θα με προστατεύσει; Ο Θεός τότε έβαλε το παιδί στην αγκαλιά του λέγοντας: ο άγγελος σου θα σε προστατεύει – ακόμα και αν σημαίνει το δικό του κακό». Το παιδί πάλι ήταν λυπημένο και είπε στον Θεό, «αλλά θα είμαι πάντα λυπημένο επειδή δε θα μπορώ να σε βλέπω πλέον». Ο Θεός αγκάλιασε το παιδί και του είπε: «Ο άγγελος σου θα σου μιλά πάντα για μένα και σου δείξει το δρόμο να έρθεις πίσω σε έμενα, παρόλο που εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου»… Εκείνη τη στιγμή ήταν απόλυτη γαλήνη στον παράδεισο, αλλά φωνές από τη γη μπορούσαν ήδη να ακουστούν, το παιδί αμέσως ρώτησε ξανά… «Θεέ μου, αν είναι να φύγω τώρα για γη, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου. «Εσύ απλά θα την φωνάζεις μαμά…»
Και ναι μητέρα, είναι η κάθε γυναίκα σ’ αυτή τη γη που είναι ο φύλακας άγγελος ενός παιδιού όσα χρόνια κι αν περάσουν και όχι η γυναίκα που θα φέρει απλά ένα παιδί στον κόσμο… Η γυναίκα που δε θα διστάσει να μαζέψει τα κομμάτια σου ακόμα κι αν αυτή ματώσει. Η γυναίκα που από τη στιγμή της σύλληψης, της γέννησης, ή της πρώτης ματιάς, σπάει το εγώ και γίνεται εσύ… Η γυναίκα που σε αποδέχεται γι αυτό που είσαι και όχι γι’ αυτό που θα ήθελε να είσαι… Μητέρα είναι η γυναίκα που θα πει δεν πεινάω για να φας εσύ ακόμα κι αν ήθελε τόσο πολύ το τελευταίο κομμάτι της πίτας. Είναι η γυναίκα που βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα. Είναι η γυναίκα που ξέρει να θεραπεύει με την αγκαλιά της , την αγάπη της και με το μαγικό φιλί της… Μάνα είναι αυτή που καταλαβαίνει τι σε απασχολεί χωρίς εσύ καν να της το πεις… Μάνα είναι η γυναίκα που δεν έχει χρόνο να αρρωσταίνει, που μπορεί φαινομενικά να έχει δέκα χέρια, δέκα πόδια για να φροντίζει, να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να διαβάζει, να παίζει, να αγκαλιάζει, μα εικονικά έχει μόνο δύο… Μάνα είναι η αγάπη. Η κάθε γυναίκα που μπορεί απλά να αγαπήσει ένα παιδί. Η μητέρα δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, αγαπάει μόνο και η αγάπη για μένα τουλάχιστον είναι υπέρβαση.
Και σήμερα γιορτάζει… Η μάνα που μεγαλώνει το παιδί της χωρίς εγωισμό, μα μοναχά με αγάπη. Η μάνα που λέγεται αγάπη, η γυναίκα που υιοθέτησε 17 παιδιά γιατί είχε μέσα της μόνο αγάπη. Η μάνα που δεν έδωσε το παιδί της για υιοθεσία, παρ΄ όλο που η ίδια δεν είχε να φάει. Η μάνα που μεγαλώνει ένα παιδί με σύνδρομο down, σπαστικό, αυτιστικό, κωφάλαλο, ανάπηρο, ομοφυλόφιλο αλλά το καμαρώνει. Η μάνα που παλεύει σε ένα νοσοκομείο για να κερδίσει άλλη μια μέρα ζωής όχι γι’ αυτήν αλλά για το παιδί της… Μάνα είναι αυτή ξέρει να πνίγει το δάκρυ και τον πόνο της, μόνο και μόνο για να μη σε στεναχωρήσει. Μάνα είναι αυτή που σε μαθαίνει να πετάς για να βρεθείς εκεί που αγαπάς… Μάνα είναι αυτή που από τη μέρα που σε πρωτοαντίκρισε έγινε η ζωή της ομορφότερη… που δε σου είπε ποτέ πόσο έκλαψε για σένα. Μητέρα είναι αυτή που δε σε είδε ποτέ ως λάθος ακόμα κι αν η ίδια είναι μόνη. Μητέρα είναι αυτή που σε βλέπει όταν κοιμάσαι… Είναι αυτή που σου σκουπίζει τα δάκρυα, σου ψιθυρίζει πως όλα θα πάνε καλά ακόμα κι αν η ίδια μέσα της ραγίζει… Μάνα είναι αυτή που δίνει ακόμη και τη ζωή της για το ίδιο της το παιδί, ακόμα και αν αυτό δεν την αξίζει…. Η μάνα είναι αυτή…
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι, αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη. – Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά, μ’αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου, της μάνας σου να φέρεις την καρδιά να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.
Τρέχει ο νιος, την μάνα του σκοτώνει και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει. Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει και την ακούει να κλαίει και να μιλάει. Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει: – Εχτύπησες, αγόρι μου; και κλαίει!
Χρόνια πολλά στην κάθε πραγματική μαμά!!!