Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Η υπόθεση των δικηγορικών γραφείων που ανήκουν -ή είχαν σχέση παλαιότερα- σε Κύπριους πολιτικούς είναι άκρως ενοχλητική. Χωρίς να υπεισέρχομαι στο μείζον ζήτημα του πιθανού επηρεασμού δικαστικών ή άλλων υποθέσεων –αν και προσωπικά ΔΕΝ έχω αποδείξεις- είναι ένα θέμα που πρέπει να συζητηθεί και πάνω απ’ όλα να αντιμετωπιστεί άμεσα.

Με δικηγορικά, λογιστικά, αρχιτεκτονικά και άλλων ειδών γραφεία, έχουν συνδεθεί πολλοί πολιτικοί. Ένα δικηγορικό γραφείο, φέρει το όνομα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ένα άλλο το επώνυμο του προέδρου του ΔΗΚΟ. Ο κ. Αναστασιάδης το πούλησε σε δύο κυρίους και σ’ αυτό συμμετέχουν οι θυγατέρες του. Ο κ. Παπαδόπουλος δήλωσε ότι αποχώρησε από το γραφείο της οικογένειας του. Δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω και σήμερα δεν είναι αυτό το θέμα με το οποίο πραγματεύομαι –το αφήνω στους συναδέλφους που βρίσκονται στην Κύπρο και αποδεδειγμένα έχουν καλύτερη ενημέρωση από εμένα.

Το βασικό, λοιπόν, ερώτημα είναι εάν είναι νόμιμο, και πάνω απ’ όλα ηθικό, οι πολιτικοί ταγοί του τόπου που έχουν εκλεγεί βουλευτές να διατηρούν και τις προηγούμενες εργασίες τους; Το δεύτερο ερώτημα αφορά τα ονόματα που διατηρούν αυτά τα γραφεία, ακόμα και μετά την αποχώρηση των πολιτικών. Διότι το όνομα του κ. Νίκου Αναστασιάδη και το επώνυμο του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου είναι «βαριά και ασήκωτα». Δεν προσδίδουν μόνο κύρος, αλλά και προσβάσεις. Προκαλούν σεβασμό, αλλά και φόβο. Ας φανταστεί ο καθένας πως θα νοιώσει, αν έχει μία δικαστική υπόθεση και το αντίπαλο του δικηγορικό γραφείο είναι αυτό που φέρει το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας ή το επώνυμο του αρχηγού του ΔΗΚΟ. Την έχει βάψει από χέρι, όπως λένε στη «γλώσσα» τους οι νεολαίοι μας.

Θυμάμαι όταν ο πολιτικός αρχηγός της ΕΟΚΑ Β’ κίνησε αγωγή εναντίον του Κώστας Βενιζέλου και εμένα ζητώντας να αποσυρθεί το βιβλίο μας για τον Κίσιγκερ. Αρχικά κατέφυγε στο δικηγορικό γραφείο που ίδρυσε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, το οποίο προς τιμή του αρνήθηκε να αναλάβει την υπόθεση και στη συνέχεια στο δικηγορικό γραφείο πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, που αποδέχθηκε να εκπροσωπήσει το μηνυτή μας. Ηταν ένα σοβαρό πρόβλημα, αν και δεν φοβηθήκαμε επειδή είχαμε τα έγγραφα και τα άλλα στοιχεία, και διότι «πέσαμε» στα χέρια ενός εξαιρετικού δικαστή, ο οποίος ήταν τυφλά προσηλωμένος στο λειτούργημά του. Δεν τον ενδιέφερε, ούτε ποιοι ήταν οι δικηγόροι, ούτε ποιοι ήταν οι δημοσιογράφοι και ο μηνυτής.

Όταν πρόκειται για το προσωπικό τους συμφέρον, οι πολιτικοί βρίσκουν πάντα λύσεις, ιδιαίτερα όταν καλύπτονται τα συμφέροντά τους, που δεν συμβαδίζουν πάντα με αυτά των πολιτών. Η σχέση τους με επιχειρηματικά, τραπεζικά και οικονομικά συμφέροντα αποβαίνει πάντα εις βάρος του λαού. Είναι μία ομάδα ανθρώπων, που βρίζονται δημόσια, αλλά στο παρασκήνιο κατά βάση συμφωνούν, τρώνε και πίνουν μαζί.

Μου έλεγε μία ιστορία ένας συνάδελφος που εκτιμώ, ότι η Δεξιά και η Αριστερά του νησιού έχουν συμφωνήσει να επαναφέρουν πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση οι πρώτοι τον «κίνδυνο» του κομμουνισμού και οι δεύτεροι τον «μπαμπούλα» των πραξικοπηματιών για να συσπειρώνουν τους οπαδούς τους, Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει αυτή η συμφωνία μεταξύ του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι το 99% του χρόνου ξεχνούν τις ιδεολογικές τους διαφορές και όταν διεξάγονται εκλογές σκοτώνονται στα …μπαλκόνια των πλατειών και στα «παράθυρα» των τηλεοπτικών δικτύων, για ένα ζήτημα, για το οποίο αποφάσισε η ιστορία; Οι πολίτες κάτω των 40 ετών ήταν αγέννητοι τον Ιούλιο του 1974 και αρκετοί άλλοι που είχαν γεννηθεί ούτε θυμούνται τι συνέβη. Κι όμως… Στις εκλογές, ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ επαναφέρουν το θέμα για να μαζέψουν τα αρνιά των κομμάτων τους, ώστε να μην χάσουν την κομματική πελατεία.

Το δικηγορικό γραφείο που φέρει το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας, του δημιουργεί πολλά προβλήματα και υποψιάζει τους πολίτες. Το ίδιο συμβαίνει και με το γραφείο που ίδρυσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Φαντάζομαι και με άλλα. Δεν αρκεί μόνο να αφαιρεθούν τα ονόματα. Πρέπει να τερματιστεί και η όποια σχέση, αν υπάρχει, με αυτό που ονομάζουμε κράτος. Πρέπει να σβήσει ο φόβος που νοιώθουν οι πολίτες, ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν τα χρήματα, όταν έχουν απέναντι τους τους ακριβούς δικηγόρους των μεγάλων και με ιστορικά ονόματα γραφείων. Τέλος πάντων, δεν καταλαβαίνουν και οι ίδιοι οι πολιτικοί, ότι πρέπει να απαγορεύσουν να χρησιμοποιείται και να πωλείται το όνομα και η επιρροή τους;

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ: Κάνω έκκληση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στον ηγέτη του ΔΗΚΟ να φροντίσουν να δημοσιοποιηθεί ο κατάλογος με τα ονόματα πολιτικών, που δεν πλήρωναν φόρους. Εχουν υποχρέωση να ασχοληθούν με το σοβαρότατο αυτό θέμα, που κάλυψε ο πρώην επικεφαλής της Εφορίας. Εκτός, αν στον κατάλογο βρίσκονται ονόματα πολιτικών, που χρεώνονται στο περιβάλλον τους. Ο εισαγγελέας και ο βοηθός εισαγγελέας γιατί συμμετέχουν στην κάλυψη των πολιτικών; Τους αφορά ή δεν τους αφορά το θέμα; Και εσύ αγαπητέ κ. Ερωτοκρίτου, που είχες υποσχεθεί στο λαό πως θα είσαι αδέκαστος…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Θα την πω την «αμαρτία» μου. Οι καθιερωμένες επισκέψεις Ελλήνων Πρωθυπουργών στο «μαρτυρικό νησί» της Κύπρου, έχουν καταντήσει πανηγύρι, αλλά πάνω απ’ όλα ρουτίνα. Ο τηλεοπτικός φακός συνέλαβε πολλές φορές τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πρόεδρο της Κύπρου να δείχνουν τη βαρεμάρα τους…

www.philenews.com, www.mignatiou.com

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: