Οι χρυσοφόρες διαδρομές: Δεν πείθουν κανένα οι Κύπριοι πολιτικοί…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Οι διαδρομές που ακολουθούν οι μίζες, βρίσκονται σε σχεδιαγράμματα, τα οποία μπορεί και να μην αποδειχθούν ποτέ ενώπιον της δικαιοσύνης, όμως, αφήνουν τα ίχνη τους. Κι εάν ακόμη δεν τιμωρηθούν, οι εμπλεκόμενοι έχουν εκτεθεί στη συνείδηση των πολιτών.
Είναι σαφές πως οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος είναι και οι πιο χρυσοφόρες. Οι άλλες, αυτές που φαίνονται μπορούν να χρεωθούν στο «ανθρώπινο λάθος» ή στην «λανθασμένη πολιτική που ακολουθείτο», σε «λάθος εκτίμηση». Στο προσκήνιο επανήλθε το θέμα της «επιχορήγησης» της εταιρείας Focus των κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ με το δημοσίευμα του Πολίτη.
Χθες όλη ημέρα τροφοδοτήθηκε το πολιτικό σύστημα, που για μια ακόμη φορά έκανε αυτό που μόνο ξέρει, να μπει στα χαρακώματα. Το ζητούμενο δεν είναι ούτε οι επιθέσεις των υπολοίπων, ούτε και οι δικαιολογίες των δυο μεγάλων κομμάτων για το θέμα που είδε το φως της δημοσιότητας. Άλλωστε, όσον αφορά τις δικαιολογίες δεν αντέχουν στην αλήθεια. Οι πολίτες δεν τους πιστεύουν.
Όταν μια εταιρεία κάνει εισφορά σε κόμματα αυτό δεν είναι ούτε φιλανθρωπία ούτε και «ενισχύει τον ιδεολογικό αγώνα». Όταν ένας επιχειρηματίας με δραστηριότητες στο τραπεζικό σύστημα προβαίνει σε μια γενναία χρηματική εισφορά, θα πρέπει να αναζητηθούν οι λόγοι. Να εξεταστούν, να ερευνηθούν τα ανταλλάγματα από πλευράς των κομμάτων και πολιτικών. Ακόμη και προληπτικά να δινόντουσαν οι εισφορές, πάλιν ελέγχονται τα κόμματα αυτά. Συνιστά διαπλοκή και διαφθορά η πράξη και επειδή έχει υποδειχθεί πως δεν είναι παράνομο τούτο, λόγω κενού στη νομοθεσία, θα πρέπει να τονιστεί το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, ότι είναι νόμιμο δεν είμαι και ηθικό.
Η πολιτική ερμηνεία και εξήγηση μιας τέτοιας πράξης συνιστά βιασμό της νοημοσύνης μας, γι αυτό και η ενδεδειγμένη οδός είναι η παραδοχή, η απολογία και η έμπρακτη ενέργεια επιστροφής των χρημάτων.
Τούτο, το τελευταίο, το πράττει εμμέσως η Πινδάρου, που αναφέρει πως «εάν και εφόσον αποδειχθεί ότι τα πήρε από τη συγκεκριμένη εταιρεία», θα επιστρέψει τα λεφτά στους καταθέτες. Θα παραμείνει, ωστόσο, το θέμα του χρηματισμού, το οποίο δεν ξεγράφεται με την επιστροφή των χρημάτων.
Το πολιτικό σύστημα έχει χάσει το παιχνίδι. Έχει χαθεί στις ατέρμονες συνεδριάσεις για να βρει τους ένοχους της οικονομικής καταστροφής ενώ την ίδια ώρα, στις έρευνες εντοπίζονται αποτυπώματα πολιτικών και κομμάτων. Ποιος θα κρίνει ποιον; Και το θέμα δεν αφορά τη γνωστή, πλην ξεπερασμένη, θεωρία πως δεν πρέπει να ποινικοποιείται η πολιτική. Δεν θα διώκεται η πολιτική, ως αφηρημένη έννοια, αλλά η λαμογιά που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί την πολιτική ως όχημα για τη διαπλοκή. Αυτό θα πρέπει να τιμωρείται.
Η χώρα έχει καταστραφεί, έχουμε γεμίσει κοινωνικά παντοπωλεία και ανέργους και υπάρχει μια απίστευτη ανεκτικότητα έναντι όσων ενέχονται στις ύποπτες διαδρομές των χρημάτων. Η χώρα χρεοκόπησε και οι πολίτες παρακολουθούν τις δικαιολογίες και τα «πολιτικά επιχειρήματα». Το συμπέρασμα; Θα πρέπει να βρούμε εμείς τις αποδείξεις ότι χρηματίζονταν και όχι αυτοί να μας πείσουν….